Ο Σιληνός (ήΣειληνός) ακουμπά στον λαιμό τού εξαίσιου χάλκινου κρατήρα του Δερβενίου (330-320 π.Χ.),που περιείχε οστά και τέφρα μετά από καύση νεκρού.
Βρέθηκε ακέραιος,σε κιβωτιόσχημο τάφο (τάφος Β' του Δερβενίου), το 1962, κοντά στο Δερβένι, λίγο πιο πάνω από τη Θεσ/νίκη.
Το χρυσό του χρώμα οφείλεται στη μεγάλη περιεκτικότητα κασσίτερου στο κράμα του χαλκού.
Το ύψος του φτάνει σχεδόν το ένα μέτρο (0,91 εκατοστά).
Φέρει ανάγλυφες και μερικές σχεδόν ολόγλυφες παραστάσεις.
Το στόμιο του αγγείου σκεπάζεται με διάτρητο κοίλο κάλυμμα, που χρησίμευε ως σουρωτήρι για το κρασί.
Ο Σιληνός είναι αγαλματίδιο που, μαζί με τα άλλα τρία που κοσμούν τον λαιμό, ανήκει στα αριστουργήματα της αρχαίας χαλκοπλαστικής.
Η στάση τους προσαρμόζεται στις καμπυλώσεις του κρατήρα. Είναι μεθυσμένος, όπως συνήθιζαν να αναπαριστούν τον σοφό τροφό, δάσκαλο και ακόλουθο του Διονύσου και όπως μεθυσμένο τον βρήκε ο βασιλεύς της Φρυγίας Μίδας, στον γνωστό μύθο.
Έχει ξαπλώσει ανάσκελα,παραδομένος μετά από ισχυρή οινοποσία σε ύπνο. Ακουμπά για μαξιλάρι στο διπλωμένο του χέρι, ενώ στο άλλο κρατά έναν ασκό κρασιού.
Πίσω του φαίνονται κλωνάρια κισσού, του αγαπημένου ιερού φυτού του Διονύσου.
Τα χαρακτηριστικά του είναι άσχημα,όπως περιγράφονται από τους αρχαίους συγγραφείς:
Μεγάλη σιμή μύτη, γουρλωτά μάτια, χοντρά χείλη. (Έτσι περιγραφόταν και το πρόσωπο του Σωκράτη...).
Ο κρατήρας, μέσα από τις παραστάσεις που τον κοσμούν, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα εικαστικό μυθολογικό βιβλίο, που συνοψίζει τη διονυσιακή θεολογία και μυθολογία.
Κάτοχός του ήταν ο Αστιούνειος (Αστίων), γιος του Αναξαγόρα, από την Λάρισα, όπως αναγράφει η επιγραφή στο χείλος του αγγείου σε θεσσαλική παραλλαγή (ντοπιολαλιά) της αιολικής διαλέκτου: "Αστιούνειος Αναξαγοραίοι ες Λαρίσας".
Βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης.
Venetia Georgiou προς ΑΡΧΑΙΟΙ ΧΩΡΟΙ & Μουσεία
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου