Ἡ ἄσβεστος φλόγα.

Ἡ ἄσβεστος φλόγα ποὺ ἔκαιγε γιὰ χιλιάδες χρόνια.

Τὸ 1401 ἀνακαλύφθηκε ὁ τάφος τοῦ Πάλλα, υἱοῦ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Τρωϊκῆς περιόδου Evander. 
Μέσα στὸν τάφο βρέθηκε λάμπα νὰ καίει. 
Αὐτὸ ἀπὸ μόνον του εἶναι ἐκπληκτικό, καθὼς ὁ Πάλλας πέθανε τὸν 12ον αἰώνα πα.χ. 
Ἐκπληκτικότερον ὅμως εἶναι τὸ γεγονὸς ὅ,τι δὲν μποροῦσαν, αὐτοὶ ποὺ βρῆκαν τὸν τάφο, νὰ σβήσουν τὴν φλόγα. Οὔτε τὸ νερὸ τὴν ἐπηρέαζε καὶ μόνον ὅταν τὴν ἄδειασαν ἀπὸ τὸ ὑγρὸ ποὺ περιεῖχε, ἔσβησε.
Ἔκαιγε ἐπὶ 2.600 χρόνια!!!

Τέτοιο λυχνάρι βρέθηκε στὸν τάφο τῆς κόρης τοῦ Κικέρωνος, κοντὰ στὴν Ἀππία ὁδὸ τῆς Ῥώμης.
Τὸ ἄνοιγμα τοῦ τάφου τῆς Tullia, κόρης τοῦ Μάρκου Κικέρωνος, τὸ περιέγραψε ὁ  Guido Pancirolli, στὶς ἀρχὲς του 16ου αἰῶνος.
Παρὰ τὴν παρέλευση 1550 ἐτῶν, ἡ λάμπα ποὺ βρέθηκε στὸν τάφο, συνέχιζε νὰ καίει.
Ὅσο κι ἐὰν ἔψαξαν γιὰ πηγή, ποὺ νὰ τροφοδοτεῖ τὴν φλόγα, δὲν βρῆκαν.
Δὲν ὑπῆρχαν, γιὰ παράδειγμα, μεγάλες ὑπόγειες δεξαμενές, μὲ λάδι, ἤ δὲν ἦταν συνδεδεμένο μὲ κοίτασμα φυσικοῦ ἀερίου.

Στὸν καιρὸ τῶν φιλοσόφων τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ῥώμης, ἡ αἰώνια φλόγα ἦταν κάτι συνηθισμένο.

Ὁ Πλίνιος ἔλεγε ὅ,τι μία λάμπα γεμισμένη μὲ τὸ ἀγνότερο λάδι καὶ μὲ φυτίλι ἀπὸ ἀμίαντο, καθῶς καὶ κάποια ἄλλα ὑλικά, θὰ μποροῦσε νὰ καίει γιὰ πάντα. 

Παρόμοιες ἰδέες εἶχε κι ὁ Ἥρων ὁ Ἀλεξανδρεύς.
Κανεὶς ὅμως ἀπὸ τοὺς δύο δὲν θεώρησε σκόπιμο νὰ καταφύγει στὴν μαγεία ἤ τὴν ἀλχημεία. 
Πίστευαν πὼς χρειάζονταν τὴν καθαρότητα τῶν συστατικῶν καὶ ὁ κατάλληλος τεχνίτης, χωρὶς δυστυχῶς νὰ ἀναφέρουν περισσότερες λεπτομέρειες.
Δαρίβας Παναγιώτης

περιοδικὸν ἀναζήτησις