Η κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων

Υπάρχουν σήμερα απόψεις πολύ αρνητικές για το έργο και την ζωή των προγόνων μας ειδικά στα πιστεύω τους. Ναι, είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν πολυθεϊστές, σε όλα τα αρχαία μας κείμενα φιλοσόφων ,ιστορικών, σοφών μας αναφέρονται πλήθος θεών.

Γεγονός είναι ότι αυτή η αρχαία πατρώα ελληνική θρησκεία είναι αποδεδειγμένα κοσμοθεωρία (και όχι δόγμα) όπου αποτέλεσε το προστατευτικό περιβάλλον δια μέσον του οποίου γεννήθηκε και άκμασε ο ελληνικός πολιτισμός.

Οι αρχαίοι μας θεοί είναι εδώ ζοντες, παρόντες, μέσα από τις δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν και είναι αρωγοί του ελληνισμού και του συνόλου της ανθρωπότητας . Για να το κατανοήσουμε αυτό οι πρόγονοι μας δημιούργησαν τις κοσμογονίες.

Με τον όρο κοσμογονία, (κόσμος+γίγνομαι) εννοείται στη φιλοσοφία μια θεωρία προέλευσης του σύμπαντος, είτε θρησκευτικού, μυθικού, είτε επιστημονικού χαρακτήρα. Στη μυθολογία ειδικότερα ο όρος γίνεται κατανοητός ως μυθική αφήγηση ή σώμα μύθων που σχετίζεται με τη δημιουργία του σύμπαντος. Διαφέρει από την επιστήμη της κοσμολογίας, ως προς το γεγονός ότι η δεύτερη στοχεύει στην κατανόηση της φυσικής συγκρότησης του σύμπαντος και των νόμων που το κυβερνούν.( να επισημάνουμε εδώ ότι η λέξη μύθος και μυθολογία σημαίνει μυητικός λόγος η ακόμα και πανάρχαια ιστορία και όχι κατασκευάσματα τις φαντασίας όπως το αναφέρουν στην σημερινή μας εποχή.)

Το Νεοελληνικό λεξικό αναφέρει: κοσμογονία: επιστημονική ή μυθολογική θεωρία με την οποία γίνεται προσπάθεια να ερμηνευτεί η δημιουργία του σύμπαντος και των ουράνιων σωμάτων.

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ

Θεογονίες είναι οι κοσμογονίες που έχουν σαν θέμα τους την έκθεση της εξέλιξης με την οποία γεννήθηκαν οι θεοί που κυβερνούν τον κόσμο. Τέτοιες κοσμογονίες θεωρούν τον κόσμο σαν εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα ενός ή περισσότερων θεών. Οι θεοί έχουν την δύναμη να δημιουργούν εκ του μηδενός, άρα ομιλούμε για κοσμογονικές δυνάμεις και έννοιες που θέτουν τάξη και αρμονία, γι’ αυτό αποκαλούνται και δημιουργοί.

Οι πρώτες αναφορές υπάρχουν στον Όμηρο και στον Ησίοδο, αλλά ενώ είναι αποσπασματικές και σκόρπιες, είναι αρκετές ωστόσο για να σχηματίσουμε μια ικανοποιητική εικόνα για τους θεούς και να αποκτήσουμε μια πρώτη εντύπωση για τη δημιουργία του κόσμου.
Στον κοσμογονικό μύθο -στην κοσμογονία γενικότερα- οι μύθοι παρουσιάζουν μια διπλή σχέση αφενός με το ανθρώπινο σώμα τον μικρόκοσμο, αφετέρου με τον περιβάλλοντα κόσμο τον μακρόκοσμο. Ανιχνεύοντας τις σωματικές λειτουργίες και παρατηρώντας αναλογίες στο περιβάλλον του, ο άνθρωπος προσπάθησε να ερμηνεύσει τον μακρόκοσμο. Το σώμα και η γη ταυτίζονται σε τέτοιους μύθους, ενώ η ανθρώπινη προέλευση, οι γεωλογικοί σχηματισμοί, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο ερμηνεύονται μεταφορές και εικόνες συνήθως σχετιζόμενες με την ανθρώπινη αναπαραγωγή και ανάπτυξη.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μας λοιπόν, μέσα από τους θεογονικούς μύθους θέλησαν να εξηγήσουν, την πρώτη αρχή από την οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος, την εξελικτική πορεία του κόσμου για να φτάσει όπως είναι με τη σημερινή του μορφή, τις δυνάμεις που συγκρατούν την ενότητα του κοσμικού συνόλου και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτό.

ΗΣΙΟΔΟΣ

Την πρώτη οργανωμένη απόπειρα θεογονικής και κοσμογονικής καταγραφής συναντάμε στον Ησίοδο, γύρω στο 740 προ της κατακλυσμιαίας εποχής. Στο έργο του υπάρχει αναλυτική περιγραφή για τους προ-ολύμπιους θεούς και για τους Ολύμπιους θεούς.
Στην αρχή ήταν το Χάος, η Γη και ο Έρως. Αυτές οι τρεις πρωταρχικές θεότητες-δυνάμεις εμφανίστηκαν η μία μετά την άλλη. Το Χάος ήταν σκοτεινό, χωρίς κανένα ίχνος ζωής. Αυτό το αρχικό ον ήταν απέραντο και αχανές, χωρίς κίνηση και κανέναν νόμο να το εξουσιάζει χωρίς αρχή και τέλος.

Μέσα στην απεραντοσύνη του χάους και του κοσμικού χρόνου προήλθαν κάποτε, δύο παράξενα όντα, το Έρεβος και η Νύχτα. Θεόρατα και σιωπηλά στέκονταν το ένα απέναντι από το άλλο. Η απόλυτη ησυχία και η μοναξιά συνέχισε να κυριεύει το σύμπαν. Η μόνη διαφορά τους από το Χάος ήταν ότι είχαν αρχή και τέλος.
Όλο αυτό το σκοτάδι και η σιωπή βασίλευαν μέχρι τη στιγμή που ο Έρως, η τελευταία από τις τρεις πρωταρχικές θεότητες, μπήκε ανάμεσα στα δύο φοβερά όντα. Με την επίδραση του οι δυο τεράστιες αυτές δυνάμεις σιγά σιγά έρχονται σε αρμονία. Το αποτέλεσμα αυτής της αρμονίας ήταν η δημιουργία του αιθέρα. Αστραφτερός και λαμπερός, ο αιθέρας ακτινοβολούσε το θείο φως του προς όλες τις κατευθύνσεις σκορπίζοντας την λάμψη του στο θεοσκότεινο Χάος.

Το αποτέλεσμα είναι να  εμφανιστεί και μια άλλη παρόμοια θεότητα, η Ημέρα
Αιθέρας συμβόλιζε για τους αρχαίους το πάνω μέρος της ατμόσφαιρας, που αποτελεί το πιο καθαρό μέρος του αέρα. Η Ημέρα συμβόλιζε φυσικά τη μέρα, το τμήμα του εικοσιτετράωρου που είναι λουσμένο στο φως και διαδέχεται διαρκώς τη νύχτα. Λένε πως πολύ αργότερα προήλθαν μέσα την Νύχτα ο Ύπνος και ο Θάνατος, δυο αδέρφια που τόσο στενή σχέση έχουν με τους ανθρώπους, καθορίζοντας τον κύκλο της ζωής τους.

 Επίσης έχουμε  την Απάτη με την Έριδα (Φιλονικία). Η Έριδα έσπερνε τη διχόνοια ανάμεσα σε θεούς και σε ανθρώπους. Τα τρομερά παιδιά της ήταν ο Πόνος, η Λήθη (Λησμονιά), ο Λιμός (η Πείνα), οι Μάχες, οι Φόνοι, η Δυσνομία και ο Όρκος, που τόσο πολύ ταλαιπωρούν τους θνητούς στη διάρκεια της ζωής τους. Η Γη (Γαία) μέσα στο απέραντο Χάος, μετά τη γέννηση του Αιθέρα και της Ημέρας, δημιούργησε κι αυτή, τον Ουρανό, τα Όρη και τον Πόντο.
Πρώτα πρώτα η Γαία δημιούργησε τον Ουρανό, που ήταν μεγαλύτερος απ’ αυτήν και την περιβάλλει ολόκληρη μέσα στον απέραντο θόλο του περιέκλειε όλο το αστρικό σύμπαν. Η ύπαρξη της γαίας και του ουρανού είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία αμέτρητων δυνάμεων και νόμων της φύσεως .

ΟΙ ΘΕΟΙ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ; Για να προχωρήσουμε στην ανάλυση των θεών των Ελλήνων πρέπει πρώτα να θέσουμε ορισμό στην λέξη θεός. Ως λέξη θεός είναι το μεγαλοπρεπές το άξιο σεβασμού το ανώτερο.

Στα πλαίσια της δημιουργίας ο θεός αντιπροσωπεύει απρόσωπες κοσμογονικές δυνάμεις που αποτελούν την βάση για την έναρξη της δημιουργίας. Ο κυριότερος απρόσωπος δημιουργός θεωρείτε ο απρόσωπος κοσμογονικός αιθέρας Δίας (Τίμαιος πλάτων).
Όσο αφορά τους ολύμπιους θεούς οι αρχαίοι μας πρόγονοι τους τιμούσαν ως πνευματικούς πατέρες και ως ανωτέρους πνευματικούς διδασκάλους.
Συνεχίζοντας με την θεογονία του Ησιόδου αταξία επικρατούσε στα έγκατα της Γης, που τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι, μετά από καιρό άρχισαν να ξεφυτρώνουν πάνω στην επιφάνειά της τεράστιοι γίγαντες, απέραντοι και αχανείς με αλλοπρόσαλλα κορμιά. Αυτοί οι γίγαντες ήταν τα τρομερά Όρη.

Να όμως που η Γη, προτού συνέλθει από την αναστάτωση που της προκάλεσαν τα Όρη, δημιουργεί και τον  απέραντο Πόντο (θάλασσα). Αμέσως ξεχύθηκε και καλύπτοντας τη Γαία με το καταγάλανο σώμα του παντοδύναμος, άλλοτε ήρεμος και γαλήνιος και άλλοτε αφρισμένος και ταραγμένος από τα τεράστια κύματα.

Μάλιστα όταν άρχισε η επιρροή του Κρόνου (χρόνου) στον ουρανό ο Κρόνος - χρόνος σε συνδυασμό με την γαία δημιούργησε όλες τις θεότητες που προσωποποιούν τις δυνάμεις και τις μορφές της θάλασσας, τους ποταμούς, τις πηγές, τις λίμνες και γενικότερα ολόκληρο το υγρό στοιχείο.

Εκ του Πόντου και της Γαίας δημιουργήθηκε ο Νηρέας του νερού, ο Θαύμος ο θαυμάσιος, η Ευρυβία η μεγαλοδύναμη, ο Φόρκης και η Κητώ για τα κήτη της θάλασσας. Ο Νηρέας με τη Δωρίδα, μια κόρη του Ωκεανού, απέκτησε πενήντα κόρες, τις Νηρηίδες, που προστάτευαν τα πέλαγα και τους θαλασσινούς .
Ο Θαύμος με την Ηλέκτρα, άλλη κόρη του Ωκεανού δημιούργησαν την Ίριδα (προσωποποίηση του ουράνιου τόξου) και τις Άρπυιες, την Αελλώ, τη Θύελλα και την Ωκυπέτη (Γοργόφτερη). Ο Φόρκης με την Κητώ, δημιουργήσαν τις δύο Γραίες, γριές από γεννησιμιού τους, και τις τρεις Γοργόνες.

Η Γαία συμβόλιζε για τους Έλληνες την αστείρευτη δύναμη και πηγή δημιουργίας. Θεωρήθηκε η παγκόσμια Μητέρα και μητέρα των θεών. Όσο για τον Έρωτα, την τρίτη πρωταρχική θεότητα, πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν ο γνωστός θεός, ο γιος της Αφροδίτης που τόξευε με τα βέλη τους θεούς και ανθρώπους, αλλά μια δύναμη έλξης που οδηγούσε τα στοιχεία στις ενώσεις, την αρμονία και τις συνθέσεις τους. Είχε απεριόριστη δύναμη, αλλά ήταν ο μόνος από τις τρεις πρώτες δυνάμεις που δεν δημιούργησε κάτι.

ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
Το ουσιαστικό μεταφυσικό ερώτημα που επιδιώκουν να απαντήσουν οι κοσμογονικοί μύθοι είναι αυτό της προέλευσης. Η εμφάνιση της Ημέρας από τη Νύχτα, η ανάπτυξη των Φυτών από τους σπόρους, η προέλευση του καιρού και οι εποχές, όλα αυτά φαίνεται πως προκαλούσαν ερωτηματικά στον πρωτόγονο νου σχετικά με την πηγή των φαινομένων. Η ανάγκη για περιγραφή αυτής της προέλευσης φαίνεται πως διαμόρφωσε τους κοσμογονικούς μύθους, προσαρμόζοντάς τους στην ανθρώπινη μορφή.

Η κεντρική ανθρωπομορφική εικόνα στους περισσότερους καταγραμμένους μύθους της δημιουργίας είναι αυτή της ανθρώπινης γέννησης. Πρόκειται για τον Ανθρωπομορφισμό των βασικών αρχών ή δυνάμεων.

Στον  Ησίοδο, η γήινη μητέρα η Γαία, με τον ουράνιο πατέρα τον Ουρανό, δημιουργούν τον Κρόνο (χρόνο), ο οποίος ασκεί την επίδραση του στον ουρανό και στην γαία δημιουργώντας τους Γίγαντες, τα πρώτα θνητά όντα στον κόσμο.

ΤΙΤΑΝΙΚΟ ΠΑΝΘΕΟ
Από τον Ουρανό και την Γαία δημιουργήθηκαν οι δώδεκα Τιτάνες και ακολουθούν οι Εκατόγχειρες και οι Κύκλωπες. οι τιτάνες αποτελούνταν από τον Όκιο  τον Κριό τον Υπερίωνα τον Ιάπετο, την Θεία την Ρέα, την Θέμιδα την Μνημοσύνη την χρυσοστεφανωμένη Φοίβη και την αγαπητή Τέθυ. Μετά από αυτούς γεννήθηκε ο Κρόνος δηλαδή ο χρόνος. Από την στιγμή της γέννησης του Κρόνου- χρόνου ξεκινά μια δεύτερη αταξία μεταξύ των δυνάμεων και η ένωση του με την Ρέα έχει ως αποτέλεσμα την αρχή της ροής του χρόνου με τις τρεις διαβαθμίσεις του το παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Σημαντικότερο όλων αυτή η ένωση φέρνει την φθορά στην ύλη την φύση και όλων των θνητών όντων.

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ
Από τον Κρόνο και την Ρέα έχουμε την δημιουργία των ολύμπιων θεών, αλλά από φόβο μήπως τον ανατρέψουν, ο Κρόνος τα καταβροχθίζει προσπαθεί δηλαδή να τα επηρεάσει. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο Δίας: η Ρέα δίνει στον Κρόνο να καταπιεί στη θέση του μία πέτρα τυλιγμένη σε ρούχα, και μεταφέρει τον Δία στην Κρήτη να τον φυλάνε οι Κουρήτες. Εδώ έχουμε τον ορισμό της αθανασίας των δυνάμεων που εκπροσωπούν οι ολύμπιοι θεοί καθώς ο Δίας δεν επηρεάζετε από τον Κρόνο – χρόνο. Ελευθερώνοντας δε τα αδέρφια του από την επιρροή του Κρόνου - χρόνου έχουμε την διαχρονική και αθάνατη δύναμη και αξία των ολύμπιων θεών στην δημιουργία της ζωής των θνητών όντων.
Παρ' όλα αυτά οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η Μνημοσύνη, η Ρέα, η Γαία, ο Υπερίων, η Θέμις και η Μήτις – δεν πολέμησαν εναντίον των Ολύμπιων, και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, μερικοί εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν επίσης Τιτάνες, κυρίως οι γιοί του Ιάπετου: Προμηθέας, Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος.

ΖΕΥΣ-ΔΙΑΣ
Το όνομα του βασιλιά των θεών Ζευς πηγάζει από το ρήμα ζευγνύω – ζεύγνυμι  που σημαίνει συνδέω ενώνω. Αρά ο Ζευς έχει την ιδιότητα να συνδέει να ενώνει τα στοιχεία του σύμπαντος και της φύσεως , να επιβάλει την τάξη και την αρμονία τους, όπου είναι απαραίτητή προϋπόθεση για την δημιουργία της ζωής των όντων,  η οποία βγαίνει από το Ζευς – ευ ζην- Ζην – ζωή . Εν συνέχεια την  δημιουργία των πλανητών και των πλανητικών συστημάτων από το Δίας ονομάζουμε το σύμπαν και διάστημα , διάσταση. Επίσης συμβολίζει και την πλησμονή την πληρότητα από το Ζας .
 Το όνομα Δίας συμβολίζει και την διαίρεση τον δια-χωρισμό των στοιχείων που δημιουργούν τα όντα θέτοντας έτσι το τέλος του θνητού κύκλου της θνητής  ζωής και την αρχή του πνευματικού κύκλου της πνευματικής ζωής.

    Aρα ο ΖΕΥΣ είναι παρόν πάντα και παντού , διασφαλίζοντας την τάξη την αρμονία την δημιουργία της ζωής του σύμπαντος κόσμου.
Οι δυνάμεις που αντιπροσωπεύει ο Ζευς στην γη είναι η δύναμη της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας ,του κεραυνού ,της αστραπής και της βροντής. Τα φαινόμενα εκείνα που φέρνουν την βροχή, που με την σειρά της δημιουργεί το απαραίτητο στοιχείο για την ζωή επάνω στην γη, του ανθρώπου, των φυτών, των ζώων και όλων των ζώντων οργανισμών, το καθαρό ύδωρ .

ΗΡΑ
Το όνομα της θέας Ήρας προσφωνείτε και ως Έρα από τον αναγραμματισμό της λέξης Ρέα , αρά η Ήρα συμβολίζει την γη ,και σε έναν δεύτερο αναγραμματισμό έχουμε την λέξη Αήρ δηλαδή τον αέρα τον άνεμο.
Με αυτόν λοιπόν τον συλλογισμό η Ήρα συμβολίζει την δύναμη της Γης στην οποία περιλαμβάνονται και οι άλλες τρεις δυνάμεις, ο Αήρ ο άνεμος όπως προαναφέραμε, το Πυρ η φωτιά και το ύδωρ το υγρό στοιχείο . Όλες οι δυνάμεις μέσο του Δια συνδέονται μεταξύ τους και με τον Ζευς να θέτει τις δυνάμεις αυτές σε αρμονία έχουμε τον τέλειο γάμο και την δημιουργία της ζωής . Έτσι λοιπόν η Ήρα είναι η προσωποποίηση της ίδιας της φύσης η προστάτιδα του γάμου δηλαδή της ένωσης και η έννοια της ίδιας της ζωής.
Να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο και άλλες δυο έννοιες, της Ώρας που σημαίνει κατάλληλη στιγμή, και του Ήρως που σημαίνει ότι η Ήρα έχει την δυνατότητα να καταστήσει κάποιον ήρωα όταν κάνει μεγάλα επιτεύγματα για το γενικό καλό την κατάλληλη στιγμή, εξόν και το όνομα ενός από τους μεγαλύτερου ήρωα των Ελλήνων Ηρακλής.

ΕΡΜΗΣ
Το όνομα του θεού Ερμή προέρχεται από το ρήμα εϊρω  του οποίου η σημασία είναι λέγω, ομιλώ, αναγγέλλω.
Με βάση τα παραπάνω ο Ερμής είναι πολύ σημαντικός για τους ανθρώπους γιατί αντιπροσωπεύει τον λόγο, την επικοινωνία δυο έννοιες άρρητα συνδεμένες με τους Έλληνες γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε ο λόγος και η επικοινωνία είναι οι βασικές αρχές είναι ο καθρέπτης της νόησης και της ευφράδειας για να δημιουργηθεί ένας πολιτισμός ,οι ανθρώπινες σχέσεις, η ρητορική η φιλοσοφία για αυτόν τον λόγο οι φιλόσοφοι και οι ρήτορες  τον θεωρούσαν και προστάτη .
Ο Ερμής επίσης ήταν ο συμβολισμός της έναρξης του ταξιδιού της ψυχής αφού ολοκληρώσει τον κύκλο της στην γη προς τον αηδή. Και αυτή η ιδιότητα έχει έως συμβολικό χαρακτηριστικό το κηρύκειο, που φέρει φτερά τα οποία συμβολίζουν την ψυχή μας που ως φτερωτή σφαίρα φωτός όταν ολοκληρώσει ενσαρκωμένη το κύκλο της ζωής της στην γη, αποχωρεί από το σώμα οδεύοντας προς τα Ηλύσια πεδία δηλαδή το επόμενο της ταξίδι (θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε αυτό στα παρακάτω κεφάλαια) .
Επίσης φέρει δυο φίδια πλεγμένα εις το σκήπτρο, η σημασία των δυο φιδιών συμβολίζει το τέλος τις έριδος και της διχόνοιας, καθώς ένας μύθος λέγει ότι ο έρμης χώρισε τα δυο φίδια που μάχονταν το ένα το άλλο και για να τον λόγο αυτό τα φίδια μπλέχτηκαν στο σκήπτρο με μοναδικό τρόπο όπου οι σημερινοί επιστήμονες αποκάλυψαν ότι έχουν το σχήμα της έλικας του γενετικού μας κώδικα (DNA)

ΑΠΟΛΛΩΝ ΦΟΙΒΟΣ
Το όνομα του θεού Απόλλωνα έχει πολλές διαστάσεις. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι τον 
αποκαλούσαν και Φοίβο.
Το όνομα Φοίβος προέρχεται από το φάω που σημαίνει φωτίζω και στο ουσιαστικό του γίνετε φάος που σημαίνει φως – φωτεινός .
Το όνομα Απόλλων προέρχεται από το στερητικό ¨α¨  και την λέξη πολλών δηλαδή α- πολλών αυτός που προορίζετε για τους λίγους, τους εκλεκτούς. Με τα παραπάνω λοιπόν ο θεός Απόλλων αντιπροσωπεύει το ίδιον φως το φως της γνώσεως.
Αντιπροσωπεύει την γνώση η οποία απευθύνετε στους λίγους που μπορούν να την κατανοήσουν και να την χειριστούν σωστά έτσι, ώστε να διαδοθεί σωστά μέσα από τα μυστήρια και την μαντική τέχνη .Επίσης ο Απόλλων είναι προστάτης της μαντικής ικανότητας και εις το όνομα του χτίστηκε και μεγαλούργησε ένα από τα μεγαλύτερα μαντεία στον κόσμο το μαντείο των Δελφών.

ΑΘΗΝΑ
Το όνομα της θέας Αθηνάς προέρχεται από το στερητικό, α – θεό – νοα που σημαίνει η νόηση του θεού (κατά τον Πλάτωνα).
Η θεά Αθηνά αντιπροσωπεύει τις ποιο σημαντικές αξίες δια την εξέλιξη μας, την σοφία , την φρόνηση και το δίκαιον.
Ο σοφός νους που εξετάζει ψάχνει την αλήθεια και το φως πάντα με γνώμονα την λογική και την δικαιοσύνη.

ΗΦΑΙΣΤΟΣ
 Το όνομά του θεού Ηφαίστου προέρχεται α) από το ρήματος φάω που σημαίνει φωτίζω και το ἵστωρ που σημαίνει ο γνώστης, δηλαδή αυτός που είναι ειδήμων στη γνώση του φωτός ή της φωτιάς.
Ο Ήφαιστος αντιπροσωπεύει την φωτιά και την τέχνη δηλαδή την γνώση της τέχνης δια την εξέλιξη της τεχνολογίας ,το σημαντικότερο για την πρόοδο και την ευημερία του ανθρώπου.

ΔΗΜΗΤΡΑ
Το όνομα της θεάς Δήμητρας προέρχεται από το δη η γη – μήτηρ δηλαδή μητέρα της γης.
Η θεά Δήμητρα αντιπροσωπεύει 3 αξίες καίριες για την ζωή του ανθρώπου επάνω στην γη , πρώτη αξία είναι η βλάστηση δηλαδή η πηγή τροφής πράγμα απαραίτητο για την θνητή πλευρά όλων των όντων. Δεύτερη αξία μαζί με την κόρη της Περσεφόνη των κύκλο των τεσσάρων εποχών. Τέλος η τρίτη κυριότερη και μυστηριακή αξία μαζί με την κόρη της Περσεφόνη την αναγέννηση.
Η αναγέννηση έχει δυο σκέλη , πρώτο σκέλος στην αναγέννηση της φύσης με τον χειμώνα που είναι κρύος και σκιερός καιρός να περάσουμε στον ζεστό και φωτεινό καιρό δηλαδή την άνοιξη. Τα φυτά από ξερά χωρίς φύλλα και η γη καφέ και άχρωμη από την έλλειψη βλάστησης και λουλουδιών δηλαδή έλλειψη χρώματος ως νεκρή κατά μίαν έννοια ,περνάμε στην ανάπλαση στην βλάστηση και την επαναφορά των χρωμάτων και της ζωής.
Το δεύτερο σκέλος της αναγέννησης μοιάζει με το πρώτο μόνο που αντί για την άχρωμη φύση του χειμώνα έχουμε την ιδιά την θνητή μας ζωή που περνά από έναν νοητό χειμώνα ψάχνοντας την γνώση δηλαδή το φως την άνοιξη και μέσα από τον θάνατο έρχεται ο διαχωρισμός του σώματος από την ψυχή με αποτέλεσμα την αναγέννηση της ψήχεις και την κατεύθυνση της προς την πλευρά της πραγματικής πηγής του φωτός.
Έτσι οι αρχαίοι μας Έλληνες προγονοί προ τιμήν της θεάς Δήμητρας διοργανώνανε τα ελευσίνια μυστήρια .

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Το όνομα του θεού Ποσειδών προέρχεται από το πόντος που σημαίνει θάλασσα και από το ρήμα άδω που σημαίνει μαθαίνω κατέχω γνωρίζω. Άρα Ποσειδών είναι ο γνώστης των θαλασσών και γενικά του υγρού στοιχείου.
Η θάλασσα είχε και έχει μεγάλη σημασία για εμάς τους Έλληνες και κάτ. επέκταση για όλη την ανθρωπότητα γιατί εκτός από την τροφή που παρέχει παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη του πολιτισμού μέσον της ναυτιλίας.

ΑΡΤΕΜΙΣ
Το όνομα της θεάς Άρτεμις προέρχεται από την λέξη αήρ που σημαίνει αέρας και την λέξη τέμνω δηλαδή διαπερνώ ,λόγο της ιδιότητα της που ήταν προστάτιδα του κυνηγιού για αυτόν τον λόγο στις αναπαραστάσεις της φέρει τόξο.
Οι ιδιότητες όμως της θεάς Άρτεμις δεν περιορίζονται εδώ , ήταν επίσης η προστάτιδα του γυναικείου φύλλου .
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφερθούμε σε κάτι που λίγοι το ξέρουν στις μέρες μας , η χερσόνησος του Άθως ήταν ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας με πολυάριθμους ναούς προς τιμήν όλων των θεών αλλά ένα μεγάλο μέρος της χερσονήσου ήταν αφιερωμένο στην θεά Άρτεμη με ναούς προς τιμήν της και ήταν άβατο για τους άρρενες (τους άνδρες). Βέβαια κατά τα χρόνια του μεσαίωνα και του Βυζαντίου η χερσόνησος του Άθως λεηλατήθηκε από τους χριστιανούς , οι ναοί καταστράφηκαν και ανεγέρθηκαν μοναστήρια και πλέον έγινε άβατο για το γυναικείο φύλλο που ήταν δευτερευούσης σημασίας για αυτό το δόγμα.

ΕΣΤΙΑ
Το όνομα της θεάς Εστίας προέρχεται από το ρήμα ίσταμαι που σημαίνει στέκομαι και το ρήμα Έζομαι που σημαίνει κάθομαι.
Η σημασία του ονόματος της απορρέει από τις ιδιότητες της που συμβολίζει πρώτον το κέντρο της οικίας που μαζεύονταν κυκλικά η οικογένεια γύρο από την εστία – φωτιάς.
Είναι λοιπόν η προστάτιδα της οικογένειας της οικογενειακής αρμονίας έναν από τους βασικότερους πυλώνες μιας κοινωνίας και ενός πολιτισμού.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Η θεά Αφροδίτη συμβολίζει την ομορφιά την γονιμότητα και τον έρωτα την έλξη. Απαραίτητες προϋποθέσεις για την αναπαραγωγή όλων των θνητών όντων έτσι ώστε να υπάρχει συνέχεια .

ΑΡΗΣ
Ο θεός Άρης συμβολίζει τον πόλεμο . Αυτός ο συμβολισμός για τους αρχαίους μας προγόνους δεν ήταν πολύ συμπαθής αλλά ήτο αναγκαίος για την άμυνα της πόλης κράτους και σε επέκταση του ελληνικού έθνους κάθε φορά που απειλούνταν από εχθρούς .

ΑΔΗΣ – ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ
Το όνομα του θεού Άδη προέρχεται από το στερητικό ¨Α¨ και το ιδεί ν δηλαδή αόρατος. Η αρχαιά παράδοση αναφέρει ότι φορώντας μια περικεφαλαία γινόταν αόρατος σε θνητούς και θεούς.
Η ιδιότητα του ήταν ο άρχων του κάτω κόσμου για αυτόν τον λόγο ως χθόνια θεότητα ονομαζόταν Ζευς χθόνιος η υποχθόνιος , πλούτευς η πλου των ,εξαιτίας του πλούτου που κρύβεται μέσα στην γη όπως τα πολύτιμα μεταλλεύματα.
Ήταν ο κριτής των ψυχών για αυτόν τον λόγο ονομαζόταν και πολυρέγμων η πολυδέκτης. Όταν μετά τον θάνατο και τον διαχωρισμό της ψυχής από το θνητό σώμα έπρεπε να ορίσει με βάση τον βίο του κάθε ενός την συνέχεια του κύκλου της ψυχής και τον δρόμο της προς το φως . Η αρχαιά παράδοση ονόμαζε δυο δρόμους Ηλύσια πεδία η τάρταρο.

Για την αυστηρότητα του ονομαζόταν αδάμας – αδάμαστος και νηλεύς – ανελέητος.
Στην σημερινή εποχή το όνομα του φέρει φόβο γιατί απλά υπάρχει άγνοια και ως προς την ιδιότητα του και ως προς τον συμβολισμό του.
Για τους αρχαίους μας προγόνους ιδιαίτερα για τους μύστες και φιλοσόφους η κρίση της ψυχής για το αν είναι έτοιμη να λάβει γνώση και να φτάσει στο φως είναι το σημαντικότερο όλων.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν βλέπουμε την απόδειξη το ότι οι θεοί είναι ζοντες υπάρχοντες και αρωγοί του ελληνισμού, έως και ολόκληρου του κόσμου μέσα από τις ιδιότητες και τις αξίες που πρεσβεύουν.
Το ελληνικό πάνθεο είναι το τελειότερο σύστημα κατανόησης των συμπαντικών νόμων .

Έχουμε λοιπόν την τετράκις ,
1) Η ΓΑΙΑ στο (υλικό στάδιο) είναι στερεό. Η ΑΙΣΘΗΣΗ (σχέση της Ψυχής με τον υλικό κόσμο), είναι η Ψυχολογική Λειτουργία.                      
2) Το ΥΔΩΡ στο (υλικό στάδιο) είναι υγρό. Το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ (σχέση της Ψυχής με το συναισθηματικό κόσμο ), είναι η Ψυχολογική Λειτουργία.                                          
3) Ο ΑΗΡ στο (υλικό στάδιο) είναι αέρας. Η ΣΚΕΨΗ (σχέση της Ψυχής με το διανοητικό κόσμο), είναι η Ψυχολογική Λειτουργία.                                                          
4) Το ΠΥΡ στο (υλικό στάδιο) είναι πλάσμα. Η ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ (σχέση της Ψυχής με τον Κόσμο των Θείων Ιδεών).
5) Το πέμπτων (5ον) στοιχείο είναι όμως που χρειάζονται τα όντα είναι ο ΑΙΘΗΡ.
Η απρόσωπος δημιουργός δύναμη όπως είπαμε παραπάνω είναι ο συμπαντικός αιθέρας σε συνδυασμό με το Πυρ – Φως = Ήλιος που ονόμασαν Θεό  Φαέθωνα τον αήρ - αέρα, το ύδωρ – νερό, τη γαία –γη, συνθέτουν όλες τις υλικές και πνευματικές υπάρξεις.
Ας δούμε τώρα την συμβολική σημασία των Θεών όπως είπαμε στην παραπάνω ανάλυση μέσα από τον κύκλο της δημιουργίας που είναι σχεδιασμένος στην προηγούμενη σελίδα
Δίας – Ζευς συμβολίζει την δύναμη, την αρμονία ( αρχική αιτία των πραγμάτων ).
Ποσειδών συμβολίζει την ισορροπία των υγρών στοιχείων, για να υπάρχει ζωή.
Απόλλων συμβολίζει την θερμότητα για την επιβίωση του ανθρώπου και της φύσης. ( Ήλιος, Φως , Θεός του Φωτός ).
Ήφαιστος συμβολίζει την τέχνη, διαμόρφωση και εξευγενισμός των στοιχείων του κόσμου.
Άρης συμβολίζει την ανδρική και πατριαρχική κηδεμονία.( θεός του πολέμου).
Ερμής συμβολίζει την γνώση και σοφία για να ολοκληρωθεί ο νους του ανθρώπου. Αγγελιοφόρος των πνευματικών θεϊκών βουλών, αλλά και της διακίνησης του εμπορικού πλούτου και θεός του εμπορίου.
Ήρα συμβολίζει την υποσυνείδηση , σύζυγος του Δία για να διατηρείται η αρμονία και η πληρότητα. Θεά των γυναικών και της οικογένειας.
Δήμητρα η θεά της γεωργίας, η μεγαλύτερη μητέρα που αγκαλιάζει το παιδί της και δεν μπορεί να το αποχωριστεί.
Εστία η θεά της οικίας, της ζεστασιάς του σπιτιού, η ζεστή φλόγα που ολόγυρά της συγκεντρώνεται η οικογένεια.
Αθηνά συμβολίζει την υπερσυνείδηση , θεά της γνώσης και της σοφίας. Αλεξίκακη, ειρηνική, ηθικότατη, παρθένα.
Άρτεμις η θεά της αξιοπρέπειας. Προστάτης των ζώων από τις επιβουλές των μνησίκακων ανθρώπων, αλλά και του κυνηγιού.
Αφροδίτη η θεά της γονιμότητας και της ομορφιάς. Ενώνει αρμονικά το θηλυκό με το αρσενικό και διαιωνίζει το είδος του.
ellinpyrforosesti.blogspot.gr