Το εμβληματικό μνημείο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ο Χριστός με τα ανοιχτά χέρια που ατενίζει τη φτώχεια στις φαβέλες και την ευμάρεια στις συνοικίες. Η περιπέτεια της κατασκευής του

Το άγαλμα του Χριστού του Λυτρωτή είναι ένα από τα επιβλητικότερα σύγχρονα χριστιανικά μνημεία στον κόσμο. Ένας Χριστός ύψους 32 μέτρων και βάρους 1.000 τόνων, κοιτάζει από το γειτονικό βουνό, τη ζωή στις φαβέλες αλλά και στις πλούσιες συνοικίες του Ρίο. 

Στέκεται με τα χέρια απλωμένα σαν να καλωσορίζει τον κόσμο, σε ύψος 710 μέτρων. Θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή και πολυφωτογραφημένα μνημεία στον κόσμο. 
Και μόνο η φωτογραφία του αγάλματος του Χριστού του Λυτρωτή (Christo Redentor, στα πορτογαλικά) στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας προκαλεί δέος και αποτελεί το σήμα κατατεθέν όχι μόνο της πόλης αλλά και της χώρας. 

Τα εγκαίνια 
Έχει ύψος 32 μέτρα, ζυγίζει 1.000 τόνους και βρίσκεται στην κορυφή του όρους Κορκοβάντο στο εθνικό πάρκο του Δάσους Τιχούκα. Το άγαλμα θεμελιώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1931. 
Είχε διοργανωθεί εντυπωσιακή τελετή εγκαινίων παρουσία του προέδρου της τοπικής κυβέρνησης Τζετούλιο Βάργκα και του καρδιναλίου Σεμπαστιάο Λέμε. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο  φωτισμός του αγάλματος, είχε σχεδιαστεί να γίνει με εντυπωσιακό τρόπο: τα φώτα θα το άναβε ο πρωτοπόρος Γουλιέλμος Μαρκόνι από το αγκυροβολημένο σκάφος του στη Νάπολη. Θα έστελνε ηλεκτρικό σήμα σε ένα σταθμό στο Ντόρτσεστερ της Αγγλίας και αυτό με τη σειρά του θα μεταφερόταν σε μια κεραία στο Jacarepagua στο Ρίο, απ’ όπου θα άναβαν τα φώτα του αγάλματος. 
Ωστόσο ο καιρός δεν βοήθησε, το σήμα ήταν αδύναμο και τα φώτα τα άναψαν οι τεχνικοί στο Ρίο. 

Η ιδέα για το μνημείο  
Από το 1850 είχε στο μυαλό της η θρησκευτική ηγεσία του Ρίο, ιδέα να κατασκευάσει ένα μεγάλο άγαλμα στο βουνό Κορκοβάντο. Μεταξύ του 1850 και 1860 ο καθολικός ιερέας Μαρία Μπος ζήτησε οικονομική βοήθεια από την πριγκίπισσα Ιζαμπέλ προκειμένου να ανεγείρει ένα θρησκευτικό μνημείο. 
Η πριγκίπισσα ωστόσο δεν πολυσκέφτηκε την ιδέα. 
Τα σχέδια για θρησκευτικό μνημείο ακυρώθηκαν το 1889 όταν η Βραζιλία έγινε δημοκρατία και η Εκκλησία διαχωρίστηκε από την Πολιτεία. 
Η πρόταση για ένα αξιοθέατο πάνω στο βουνό επανήλθε το 1921. Τότε ο αρχιεπίσκοπος Ρίο Ντε Τζανέιρο οργάνωσε μια εβδομάδα Μνημείων προκειμένου να προσελκύσει δωρεές κυρίως από καθολικούς της Βραζιλίας. 
Τα σχέδια για το άγαλμα του Χριστού περιελάμβαναν μεταξύ άλλων ένα χριστιανικό σταυρό και ένα άγαλμα του Χριστού, ο οποίος θα κρατούσε μια σφαίρα στα χέρια του. 

Τελικά επιλέχθηκε το άγαλμα του Χριστού του Λυτρωτή με τα χέρια ανοιχτά. Το 1922 πολίτες και κληρικοί συγκέντρωσαν 20.000 υπογραφές και με αυτόν τον τρόπο ζήτησαν από τον πρόεδρο Επιτάσιο Πεσόα την ανέγερση του αγάλματος. 
Ο θεμέλιος λίθος για το μεγάλο οικοδόμημα μπήκε στο βουνό Κορκοβάντο στις 4 Απριλίου 1922. 

Το μνημείο του Χριστού που βλέπει τη διπλή πλευρά της πόλης 

Ο Βραζιλιάνος μηχανικός Εντόρ Ντα Σίλβα Κόστα ήταν αυτός που επελέγη για να επιβλέψει την κατασκευή ενώ τα σχέδια ήταν του Γάλλου γλύπτη Πολ Λαντοβσκί. 
Μάλιστα, ο μηχανικός ταξίδεψε στην Ευρώπη για να μελετήσει τα θέματα κατασκευής και εκεί επέλεξε τον γλύπτη Λατοβσκί. 
Ο εργασίες για την ανέγερση του Χριστού του Λυτρωτή διήρκεσαν περίπου 5 χρόνια, από το 1926 εώς το 1931. 

Γλύτωσαν τα 220 σκαλιά 
Κομβικός ήταν ο ρόλος του σιδηροδρόμου του Κορκοβάντο, που με ειδικούς συρμούς μετέφερε του τεράστιους ογκόλιθους για την κατασκευή του αγάλματος πάνω στο βουνό. 
Η πέτρα για το μνημείο προέρχεται από την πόλη Λίμχαμ της Σουηδίας. Όταν ολοκληρώθηκε, ήταν το μεγαλύτερο γλυπτό αρτ ντεκό στον κόσμο. 
Σήμερα πλέον, η ανάβαση των επισκεπτών, για να θαυμάσουν το άγαλμα, γίνεται με ανελκυστήρες που προσφέρουν πανοραμική θέα και κυλιόμενες σκάλες. 
Έτσι οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να ανέβουν 220 σκαλιά για να φτάσουν στη βάση του αγάλματος. 

Οι επισκέπτες για να το φωτογραφήσουν ολόκληρο πρέπει να ξαπλώσουν στο έδαφος 

Τρεις είναι οι πανοραμικοί ανελκυστήρες που ανεβάζουν τους επισκέπτες στο άγαλμα του Χριστού. 
Ο καθένας μπορεί να μεταφέρει περίπου 14 άτομα. Επιπλέον, υπάρχουν και τέσσερις κυλιόμενες κλίμακες πλάτους 4 μέτρων οι οποίες μπορούν να μεταφέρουν περίπου 9 χιλιάδες επισκέπτες ανά ώρα. Η μόνη δυσκολία που έχουν να ξεπεράσουν πλέον οι τουρίστες είναι πως θα καταφέρουν να έχουν μέσα στη φωτογραφία ολόκληρο το άγαλμα. 
Κι αυτό διότι είναι τόσο ογκώδες και ψηλό που πρέπει να ξαπλώσουν στο έδαφος για να το φωτογραφήσουν. 
Τους αποζημιώνει ωστόσο η εκπληκτική θέα από την κορυφή. Στη βάση του αγάλματος υπάρχει σήμερα ένα μικρό παρεκκλήσι. 

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Flickr 
Πηγή: Τα 27 θαύματα του κόσμου, εκδόσεις Τα Νέα.
mixanitouxronou.gr