O Mέγας Αλέξανδρος κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία να δημιουργήσει μια αχανή αυτοκρατορία απίστευτου πλούτου και μεγέθους. Εάν ζούσε παραπάνω είναι σίγουρο ότι θα στρέφονταν προς την Αραβική Χερσόνησο και την Δύση όπου τότε Ρώμη και Καρχηδόνα δεν διέθεταν το απαραίτητο “ειδικό βάρος” για να τον αντιμετωπίσουν. Ο αιώνας που ακολούθησε τον θάνατό του οδήγησε στην άνοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας στο status του Imperum Romanum. Δε υπήρχε ο αντίπαλος που θα το εμπόδιζε αυτό.
Ο θάνατός του Αλέξανδρου στοίχισε στην νεοσύστατη αυτοκρατορία, διότι ήταν δημιούργημα ενός ανδρός, αντίθετα η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν δημιούργημα των θεσμών της Ρώμης. Με εξαίρεση τον Ιούλιο Καίσαρα που ανήκε και αυτός σε μια πολύ υψηλή κατηγορία ηγετών-στρατηγών κανείς δεν ενθυμειται με ευκολία κάποιους Ρωμαίους ηγέτες που ξεχώρισαν για το έργο τους. Αντίθετα έμειναν πασίγνωστοι τρεις από αυτούς (Καλιγούλας, Κόμμοδος, Νέρωνας) για το πόσο διεστραμμένοι και αδύναμοι ήταν σαν αυτοκράτορες.
Όπως ήταν φυσικό με τον θάνατο του Αλέξανδρου δεν υπήρχε η “κόλα” εκείνη που θα κράταγε ενωμένο το τεράστιο κράτος του, και αμέσως οι φιλοδοξίες των στρατηγών του θα έβγαιναν στην επιφάνεια μόλις σταματούσε να τους καλύπτει η σκια του βασιλέα των βασιλέων.
Πάντως οι Διάδοχοι εξάπλωσαν τον ελληνικό πολιτισμό σε όλον τον γνωστό κόσμο. Λίγοι γνωρίζουν ότι για δύο αιώνες η Ινδία ελέγχονταν από ελληνική δυναστεία, αφήνοντας ίχνη στον σπουδαίο ινδικό πολιτισμό. Χάρις στους διαδόχους η Ελληνιστική εποχή βρίθει πολύ σημαντικών επιτευγματων που ο απόηχός του “ακούγεται” ακόμα και σήμερα. Τα επτά θαύματα της αρχαιότητας κατασκευάστηκαν εκείνα τα χρόνια, με εξαιρεση βέβαια τους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας. Η άνθηση των γραμμάτων ήταν εκρηκτική. Οι πόλεμοι όμως ουσιαστικά εμφύλιοι μεταξύ των ελληνιστικών βασιλείων οδήγησαν στην παρακμή και στην αποδυνάμωση των βασιλείων με αποτέλεσμα, την έυκολη κατάκτησή τους από την Ρώμη, ή την αφομοίωσή τους απο τους Σασσανίδες Πέρσες, μετέπειτα αντιπάλων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Mια ενδιαφέρουσα και περιεκτικη εργασία για τους Διαδόχους δημοσιεύει το lithosfotos. Διάδοχοι ονομάστηκαν οι στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι οποίοι μετά τον θάνατό του διαμοιράστηκαν το κράτος του.[1] Στην έννοια των Διαδόχων περιλαμβάνονται συνεκδοχικά και οι Επίγονοι, δηλαδή οι γιοι και οι εγγονοί τους που τους διαδέχτηκαν[2] και των οποίων η δράση εξετάζεται από τους συγγραφείς μαζί με αυτήν των Διαδόχων.
Οι όρoι «Διάδοχοι» και «Επίγονοι» απαντούν ήδη στον Διόδωρο τον Σικελιώτη.[3] Η αυθεντικότερη (αν και μη σωζόμενη) πηγή, η ιστορία του Ιερώνυμου του Καρδιάνου, έφτανε ως τον θάνατο του Πύρρου τουλάχιστον. ΗGeschichte des Hellenismus του Ντρόυζεν (Droysen) (μεταφρασμένη από τον Ρένο Αποστολίδη ως Ιστορία των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου) φτάνει ως την επιδρομή των Γαλατών το 280, [4] ενώ το πρώτο κεφάλαιο του εβδόμου βιβλίου της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους του Παπαρρηγόπουλου (Οι μεταξύ των διαδόχων πόλεμοι μέχρι της οριστικής του κράτους διαιρέσεως) φτάνει ως τον Αντίγονο Γονατά, γιό του Δημήτριου Πολιορκητή και εγγονό του Διαδόχου Αντίγονου του Μονόφθαλμου.
Συνεχίστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου