Λόγια, λόγια, λόγια, κουβέντες βαρύγδουπες και πεποιθήσεις μη συνειδητές, απλώς για να ειπωθούν! Μόνο και μόνο για να “ανέβουμε” στα μάτια τρίτων και να το παίξουμε καμπόσοι. Ηθικολογίες του κώλου που είτε τις έχουμε καταπατήσει ήδη, είτε θα τις συντρίψουμε στο μέλλον.
Λέξεις παχιές που ξεστομίζοντας τις γνωρίζουμε την ίδια κιόλας στιγμή πόσο καραγκιόζηδες δείχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό και πόσο εύκολα εν μέσω της διπλωματικής οδού μπορούμε να χτίσουμε μιά προσωπικότητα σαθρή, που στην πρώτη ευάλωτη στιγμή μας θα σωριαστεί χάμο και θα γίνει ερείπια.
Ηθικολογούμε και αυτοανερούμαστε με την πρώτη στιγμή που τα λόγια μας θα πρέπει να μετουσιοθούν σε πράξεις..
Ηθικολογούμε και αυτοανερούμαστε ελαφρά τη καρδία, καταλαβαίνοντας το, χωρίς όμως να νιώθουμε ενοχές ή έστω θυμό για τον χαρακτήρα μας και τον εαυτό μας..
Μα το πιό σημαντικό;
Ηθικολογούμε μαι αυτοανερούμαστε ασυνείδητα, λέγοντας και πράττοντας δίχως να συνειδητοποιούμε ποτέ τι μαλακίες ξεφουρνίζουμε ή διαπράττουμε.
Ίσως θεωρώντας πως έχουμε αιώνιο δικαίωμα στο ακαταλόγιστο..
Μόνο εμείς ομως. Κανένας άλλος!
Ίσως θεωρώντας πως είμαστε άνθρωποι και είναι λογικό να κάνουμε λάθη, κουτοπονηριές και να ψευδόμαστε ασύστολα..
Μόνο εμείς όμως. Κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα αυτό!
Το τέλειο “εγώ” μας πάνω απ’ολα και όλοι οι άλλοι έπονται..
Κανένας άλλος, μόνο εμείς!
Το “εγώ” σε όλο του το μεγαλείο, παροπίδες ενσωματωμένες στο κεφάλι πάνω, μία συνείδηση ανύπαρκτη και μία κρίση ανάπηρη που χρησιμοποιείται μόνο για τους άλλους!
Καρφώνουμε, σταυρώνουμε, εκτελούμε στα πέντε μέτρα ανθρώπους και συμπεριφορές, διαπομπεύουμε τρίτους και εξευτελίζουμε προσωπικότητες και χαρακτήρες ίσα για να καλύψουμε τις δικές μας τις ψευτιές, τα δικά μας λάθη, ποτίζοντας περισσότερο τη σαπίλα και τη μπόχα που φέρουμε στο μέσα μας.
Δικάζουμε και κουνάμε το δάχτυλο υποδεικνύοντας το δήθεν σωστό, λες και είμαστε ο Μεσσίας, λες και μας έπλασε ο Θεός μόνο και μόνο για να μας στείλει στη γη για να σκορπίσουμε το δίκιο! Να υποδείξουμε τον σωστό δρόμο σε όλους τους αμαρτωλούς που έχασαν τον δικό τους, σε όλους εκείνους τους γεμάτους ελαττώματα, με αμέτρητα λάθη και σφάλματα μεγάλα.
Να μοιράσουμε την δήθεν τελειότητα μας, τις “σωτήριες” συμβουλές μας και τις γεμάτες “καλοσύνη” πράξεις μας..
Άκου φιλαράκι, πριν κρίνεις, κακολογήσεις, στοχοποιήσεις και συμπεράνεις γι’άλλους, ρίξε μια ματιά πίσω σου, στο γεμάτο σκατά δρόμο σου που έχεις διανύσει μέχρι τώρα και άντε και γαμήσου!
Κανένας δεν σε όρισε κριτή ή άριστο..
Βουλωσ’το!
*Άριστος: εκ του πολιτεύματος της Αριστοκρατίας.
Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος
loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου