Όλοι κάνουμε το ταξίδι του Οδυσσέα

Ο Οδυσσέας είστε εσείς. Κι εγώ. Το ταξίδι του θα το κάνουμε όλοι αργά ή γρήγορα. Θα επιστρέψουμε. Στην αληθινή πατρίδα μας. Μέχρι τότε είμαστε πλανητες όπως ο ήρωας του Ομήρου. Ταξιδεύουμε από ζωή σε ζωή κι από εμπειρία σε εμπειρία.

Γευόμαστε τους γλυκούς καρπούς των Λωτοφάγων, ξεχνιόμαστε από το τραγούδι των Σειρήνων, συντριβόμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, λαχταρώντας πάντα την επιστροφή στην Ουράνια Πατρίδα και στην Πηνελόπη-ψυχή μας. Η Οδύσσεια είναι το τραγούδι της νοστ-αλγίας μας. Το άλγος του νόστου. Η λαχτάρα και ο πόνος μας για τον γυρισμό στην Πηγή μας.

[...] Ο τρόπος που έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε είναι συγκριτικός και δυιστικός. Ωστόσο δεν είναι ισοδύναμες όλες οι έννοιες. Η μόνη σύγκριση που υπάρχει είναι ανάμεσα στην αλήθεια και το ψεύδος. Καθώς ανελίσσεται πνευματικά ο αναζητητής, περνά από τον χώρο του δυισμού και της πολυμορφίας στο ενοποιημένο πεδίο πέρα από τις αντιθέσεις καλού και κακού. Εκεί αυτές οι δύο έννοιες δεν συμφιλιώνονται απλώς, ούτε δημιουργούν μια ισορροπία. Ούτε καν συγχωνεύονται για να αναδείξουν μια άλλη πραγματικότητα.

Εκεί, αποδεικνύεται πως μόνο το καλό υπάρχει. Και η αγάπη. Το κακό έχει ήδη απαλειφθεί γιατί αναγνωρίστηκε ως αυτό που ήταν: μια ψευδαίσθηση επειδή στον κύκλο του Θείου το κακό δεν υπάρχει. Όμως όσο είμαστε πλάνητες όπως υπήρξε ο Οδυσσέας και περιπλανώμεθα στον κόσμο της πλάνης, πιστεύουμε στις συλλογικές ψευδαισθήσεις.

Κάνουμε λοιπόν ο καθένας μας το ταξίδι του Οδυσσέα, συναντώντας θηρία και τέρατα, σκληρούς αντιπάλους και άγριες ώρες μοναξιάς και φόβου. Ζούμε ζωές επί ζωών, παλεύοντας με τον πόνο, τη φθορά και τον θάνατο. Και όλα αυτά γιατί πιστέψαμε στο κακό και έτσι το καταστήσαμε αληθινό στο υποκειμενικό μας σύμπαν.
*Ιουλία Πιτσούλη, από τη "Μυστική Οδύσσεια" (εκδ. Έσοπτρον)
aytepignosi.com