Έγινε διάσημος για την αξιοθαύμαστη αφοσίωση στο αφεντικό του, στον οποίο έμεινε πιστός για όλη του τη ζωή. H ιστορία του συγκινεί ακόμη εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Στο Τόκιο της Ιαπωνίας, στην έξοδο του σταθμού Σιμπούγια, υπάρχει ένα επιβλητικό μπρούτζινο άγαλμα του «πιστού σκύλου» που στην Ιαπωνία τιμάται ως εθνικός ήρωας. Το όνομά του ήταν Χάτσικο, που στα ιαπωνικά σημαίνει «όγδοος ευοίωνος πρίγκιπας», δηλαδή αυτός που φέρνει τύχη. Εμείς γνωρίσαμε τον Χάτσικο το 2009, μέσα από την ομώνυμη χολιγουντιανή ταινία, με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ, η οποία συγκίνησε φιλόζωους και μη.
Η ιστορία του Χάτσικο ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο καθηγητής Χιντεσάμπουρο Ουένο, υιοθέτησε το λευκό κουτάβι ράτσας «Ακίτα», ηλικίας δύο περίπου μηνών.
Ο καθηγητής δίδασκε στο πανεπιστήμιο του Τόκιο και ζούσε μοναχικά στα περίχωρα της πόλης.
Μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο.
Μετά ο σκύλος επέστρεφε σπίτι, αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό για να «παραλάβει» το αφεντικό του.
Αυτό συνέβαινε καθημερινά έως τον Μάιο του 1925, όταν ο καθηγητής έπαθε εγκεφαλικό, καθώς έκανε διάλεξη και πέθανε. Εκείνη την ημέρα, ο πιστός του σκύλος, τον περίμενε όπως πάντα να κατεβεί από το συγκεκριμένο τρένο, αλλά ο καθηγητής δεν εμφανίστηκε ποτέ. Μετά τον θάνατο του καθηγητή, ο Χάτσικο δόθηκε σε σπίτια συγγενών και φίλων για να τον φροντίζουν, αλλά καθημερινά δραπέτευε επιστρέφοντας στο παλιό του σπίτι.
Επί 10 χρόνια κάθε βράδυ περίμενε στο σταθμό μέχρι να κατεβεί και ο τελευταίος επιβάτης, με την ελπίδα να δει τον καθηγητή για να τον συνοδεύσει σπίτι, αλλά μάταια.
Η παρουσία του λευκού Ακίτα στο σταθμό τραβούσε την προσοχή των επιβατών, πολλοί από τους οποίους τον τάιζαν και του έδιναν νερό.
Το 1928, ο νέος υπεύθυνος του σταθμού τον συμπάθησε και του έφτιαξε ένα χώρο για να κοιμάται. Ο Χάτσικο όμως ερχόταν στον σταθμό, μόνο την ώρα που έφτανε το τρένο ελπίζοντας να δει το αφεντικό του. Ένας από τους πρώην φοιτητές του καθηγητή, ο οποίος ήταν ειδικός στους σκύλους Ακίτα, ακολούθησε τον Χάτσικο και έμαθε την ιστορία του.
Παρατήρησε την αφοσίωση του και έγραψε άρθρα για τα σκυλιά Ακίτα, τη μεγαλύτερη από τις επτά ιαπωνικές φυλές τύπου Σπίτζ, η οποία αριθμούσε τότε μόνο τριάντα καθαρόαιμα σκυλιά στην Ιαπωνία, ένα από τα οποία ήταν και ο Χάτσικο.
Το 1932, ένα από αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Τόκιο και η ιστορία του Χάτσικο έγινε γνωστή σε όλη τη χώρα.
Ο Χάτσικο έγινε το σύμβολο της πίστης και της αφοσίωσης.
Χαρακτηρίστηκε ως ένας ζωντανός θρύλος, μάλιστα ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε μπρούτζινο άγαλμά του που τον απεικονίζει καθιστό, να περιμένει το αφεντικό του.
Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σταθμού της Σιμπούγια, η οποία ονομάστηκε «έξοδος του Χάτσικο».
Στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος ήταν παρών και ο ίδιος ο Χάτσικο. Ένα παρόμοιο άγαλμα υπάρχει και στην γενέτειρα του Χάτσικο, την Οντάτε, μπροστά στον σταθμό των τρένων.
Στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον κύριό του, έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου και ένα κείμενο στα ιαπωνικά που αναφέρεται στην αφοσίωσή του.
Ο Χάτσικο πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935, σε ηλικία 12 ετών, από καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο.
Περαστικοί τον βρήκαν νεκρό κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια, όπου για όλη του ζωή περίμενε τον καλύτερό του φίλο.
Όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του, ο σταθμός και το μπρούτζινο άγαλμά του γέμισαν από κόσμο που άφηνε λουλούδια προς τιμή του. Μάλιστα κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, πραγματοποιείται μια σεμνή τελετή στον σταθμό της Σιμπούγια και εκατοντάδες Ιάπωνες έρχονται για να τιμήσουν τη μνήμη του και την θρυλική αφοσίωση που έδειξε σε όλη του τη ζωή.
Το σώμα του Χάτσικο σήμερα βρίσκεται βαλσαμωμένο στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Επιστημών του Τόκιο.
Δείτε εδώ το τρέιλερ από την ταινία «Χάτσικο: Η ιστορία ενός σκύλου»:
mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου