Εποικισμός με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση

Τα 700 εκ. ευρώ, που εξήγγειλε η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κατά την επίσκεψη της στον Έβρο, μαζί με την άλλη Ευρωπαική ηγεσία, ότι θα δοθούν στην Ελλάδα για ν' αντιμετωπίσει την παράνομη μετανάστευση, θα δοθούν τελικά για επιδόματα στους παράνομους μετανάστες, για τη δημιουργία νέων "δομών"' στα νησιά και σ' όλη τη χωρά, για ενοικίαση σπιτιών και ξενοδοχείων και γενικά για τη συνέχιση της ίδιας ολέθριας πολίτικης, που κατέστησε, εκ του μη όντος, την παράνομη μετανάστευση σε μέγα εθνικό θέμα.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, παρά την υπερηφάνεια που είχε δηλώσει προηγουμένως για τη μετατρεπόμενη σε πολυπολιτισμική Ελληνική κοινωνία, αναγκάσθηκε μπροστά στην απροκάλυπτη μαζική επίθεση Ερντογάν στον Εβρο, με όπλο τους παράνομους μετανάστες, να ανακρούσει πρυμναν και να κλείσει, την τελευταία στιγμή, τα σύνορα, και να καταγγείλει τον υβριδικό πόλεμο, που διεξάγει ο Ερντογαν κατά της Ελλάδος, με εργαλειοποιηση των μεταναστών.

Η πολίτικη αυτή, που χαιρετίστηκε και επικροτήθηκε από όλον τον Ελληνικό λαό, έδωσε απτά δείγματα νικηφόρας αντιμετωπίσεως του υβριδικού πόλεμου της Αγκύρας. δε μακροημέρευσε, δυστυχώς. Η αναστολή αποδοχής αιτήσεων άσυλου μόνον για ένα μηνά, δεν παρετάθη. Στρώθηκε δηλαδή ο δρόμος για επιστροφή στα παλιά. Στο γνωστό γαιτανακι των δήθεν προσφύγων απ' όλο τον πλανήτη, που δεν πρέπει ν'" απωθούνται", αλλά να τυγχάνουν "υποδοχής" και να εξετάζεται ατομικά η περίπτωση του καθενός, δια της δικαστικής οδού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κανείς ουσιαστικά να μη απελαύνεται, να μη γίνεται διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων, όπως ορίζονται, με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης, και μεταναστών και ολοι να διεκδικούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.

Το μέγεθος του προβλήματος συγκαλύπτεται προσωρινά στο Αιγαίο, με τις περιπολίες και τις απωθήσεις που διενεργεί το Λιμενικό, στο πλαίσιο των μέτρων που λαμβάνονται για τον έλεγχο του κορωνοϊού και την αποτροπή σκόπιμης προωθήσεως από τον Ερντογάν παράνομων μεταναστών, προσβεβλημένων με κορωνοϊό. Είχαμε, δυστυχώς, και τέτοιες απόπειρες, γεγονός που δείχνει ότι το καθεστώς αυτό δεν ορρωδεί προ ουδενός και ότι επιδίδεται όχι μόνο σε υβριδικό αλλά και σε βιολογικό πόλεμο κατά της Ελλάδος.

Τίθεται το ερώτημα. Τι θα γίνει σε λίγο, όταν η χωρά θα εξέλθει από την καραντίνα και θα θελήσει να ομαλοποιήσει τη διεθνή πρόσβαση σ' αυτήν για να προλάβει έστω και ένα μέρος της τουριστικής περιόδου; Θα αρχίσουν πάλι οι ακατάπαυστες "ροές" των δήθεν προσφύγων απ' όλο τον κόσμο, που θα κραδαίνουν στο χέρι μια αίτηση άσυλου και τους οποίους η Ελλάδα δεν μπορεί δήθεν ν' απωθήσει; Γι' αυτό η αρμοδία Ευρωπαία Επίτροπος Ιλβα Γιόχανσον, η Υπάτη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση ασκούν μεγάλες πιέσεις στην Ελληνική Κυβέρνηση για να μεταφέρουν στην "ενδοχώρα" τους μετανάστες για να αποσυμφορηθούν, υποτίθεται, τα νησιά και να βελτιωθούν οι συνθήκες για όσους παραμένουν. Στην πραγματικότητα όμως επιδιώκουν να δημιουργήσουν χώρο για τους νέους αναμενόμενους, μετά την υπαναχώρηση της Ελληνικής Κυβερνήσεως από την πολιτική του Εβρου και την επιστροφή στην πολιτική των ανοικτών συνόρων.

Η επιχειρηματολογία είναι η ίδια και στερεοτύπη. Έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την οποίαν το άσυλο είναι μέρος της κοινής της πολίτικης, όπως επίσης υποχρεώσεις απέναντι σε διεθνείς Συμβάσεις για τους πρόσφυγες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο όμως η Ελλάδα έχει τέτοιες υποχρεώσεις; Γιατί δεν έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και δε γίνονται στόχος στον ίδιο βαθμό άλλες, π. χ., Μεσογειακές χώρες, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία; Γιατί, π.χ., ο Αλγερινός παράνομος μετανάστης δεν πηγαίνει απέναντι στη Γαλλία και ο Μαροκινός απέναντι στην Ισπανία και έρχονται στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στην Ελλάδα; Με ποια λογική είναι πρόσφυγας στην Ελλάδα, με την έννοια της συμβάσεως της Γενεύης, ο Πακιστανός, ο Αφγανός, ο Μπαγκλαντεσιανός, ο κάτοικος του Κογκό, και της Σομαλίας; Γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση εξετάζει αδιακρίτως αιτήσεις άσυλου από κάθε χωρά του κόσμου; Άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και η Κύπρος, που κατά τα αλλά δέχεται από την Άγκυρα τον ίδιον υβριδικό πόλεμο, δε δέχονται αιτήσεις από χώρες που θεωρούνται "ασφαλείς".

Στις 13 Φεβρουαρίου του έτους αυτού, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ρητά, με αφορμή την προσφυγή δυο παράνομων μεταναστών που είχαν απελαθεί συνοπτικά από τις Ισπανικές Αρχές του ευρισκόμενου στο Μαρόκο Ισπανικού θύλακα Μελίλα, με το αιτιολογικό ότι ένα Ευρωπαϊκό κράτος έχει το δικαίωμα να προστατεύσει τα σύνορά του και να απελάσει οποιουσδήποτε εισβάλλουν παράνομα σ' αυτό. Είναι μια νομολογία που δεν άφορα, προφανώς, μόνο την Ισπανία και η οποία μπορεί ν' αξιοποιηθεί από κάθε Ευρωπαική χωρά.

Δεν είναι όμως η έλλειψη νομικών επιχειρημάτων που δένει τα χέρια των Ελληνικών Κυβερνήσεων, της σημερινής αλλά και της προηγούμενης. Είναι η ιδεολογική τους υποτέλεια σε ψευτοδιεθνιστικά ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και η πολιτική τους υποτέλεια στις στις Βρυξέλλες, οπού τα πρόσωπα που διαμορφώνουν και ασκούν τις Ευρωπαϊκές πολιτικές για τη Μετανάστευση και το Άσυλο είναι κάτω από την επιρροή διεθνών κέντρων, που προάγουν, με ψευτοανθρωπιστικά προσχήματα, την αποδόμηση των εθνών, με εργαλείο, μεταξύ άλλων, τη μαζική παράνομη μετανάστευση. Σύμβολο αυτής της πολίτικης είναι ο γνωστός Σορός.

Ο ρόλος που διαδραματίζουν στην Ελλάδα φορείς όπως η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση, είναι έξω από κάθε μετρό, έξω από κάθε λογική και πλήττουν ευθέως την κυριαρχία της χώρας. Υπολαμβάνουν τη μεταναστευτική πολιτική και το άσυλο στην Ελλάδα ως δήθεν Ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική και συμπεριφέρονται ως κράτος εν κράτει, δημιουργώντας δομές φιλοξενίας, διαμορφώνοντας προγράμματα μόνιμης εγκαταστάσεως στην Ελλάδα όλων αδιακρίτως και διαχειριζομενοι τον κύριο όγκο των Ευρωπαϊκών κονδυλίων, που δήθεν δίνονται στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, επιτελούν έργο εποικισμού της χωράς με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Οι φορείς αυτοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν αυτό που κάνουν. Αντιθέτως, είναι συνεπείς με την πραγματική πολιτική που υποστηρίζουν ως πυλώνα της παγκοσμιοποίησης, με τη θεσμοθέτηση, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Διακηρύξεως του Μαρακές, ότι είναι δήθεν δικαίωμα του καθενός να μεταναστεύει οπού θέλει και ότι είναι "υποχρέωση" της επιλεγόμενης χώρας να τον "υποδεχθεί".

Το πρόβλημα είναι με την Κυβέρνηση, που την εκλεγεί ο Ελληνικός λαός για να τον αντιπροσωπεύει και να διαχειρίζεται την εθνική κυριαρχία του και τα συμφέροντά του. Γιατί η Ελλάδα αποδέχεται αυτόν το ρόλο, όταν οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους; Γιατί εμμένει σε μια αυτοκαταστροφική πολιτική ανοικτών συνόρων; Μήπως είναι μύθος η Τουρκική απειλή και ο υβριδικός πόλεμος κατά της Ελλάδος; Το γεωτρύπανο Γιαβουζ έχει εισβάλει πάλι στην Κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκική άσκηση "Γαλάζια Πατρίδα" λαμβάνει χωράν νοτιά της Κρήτης και τα Τουρκικά αεροσκάφη επιδίδονται καθημερινά σε προκλήσεις πάνω από τα νησιά μας. Πώς είναι δυνατόν να έχει μια χωρά ανοικτά και ανεξέλεγκτα τα σύνορά της με μια άλλη, που την απειλεί απροκάλυπτα και επιδιώκει ν' αλλάξει τον πληθυσμό της, με παράνομη εγκατάσταση Μουσουλμανικών μαζών στο έδαφος της, υπό το πρόσχημα του άσυλου; Ο Ελληνικός λαός ας συναγάγει τα συμπεράσματά του και ας προετοιμασθεί για αγώνα σ' ολόκληρη τη χωρά. κατά το πρότυπο της εξεγέρσεως των νησιών του Βορείου Αιγαίου. Η ακολουθούμενη πολιτική δεν αφήνει, δυστυχώς, άλλη διέξοδο.

Περικλής Νεάρχου - πρέσβης ε.τ.