Η κατάρα του αρχαίου δακτυλιδιού της θεάς Αφροδίτης ενέπνευσε στον Τόλκιν τον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών» - Ο «θησαυρός του Αμύντα» και οι Δαναοί που έφυγαν από την Βόρεια Ελλάδα… και εκδιώχθηκαν από τους Μιλησίους στην Ισπανία…

Το αρχαίο χρυσό δακτυλίδι με την Αφροδίτη...

Του Γιώργου Λεκάκη

Ένα άγνωστο στους πολλούς αρχαίο χρυσό δεκάπλευρο δαχτυλίδι, του 4ου αιώνος, κρύβει ένα μυστήριο!

Ευρέθη κατά το όργωμα ενός χωραφιού, κοντά στο Silchester το 1785.

Το τετράγωνο στεφάνι του έχει μια εικόνα μιας γυναικείας μορφής, σαν μιας μικρής Ινδιάνας, αλλά είναι χαραγμένη η λέξη SUNEV (> VENUS = Αφροδίτη)…

Το δαχτυλίδι έχει χαραγμένη και την ταυτότητα ενός μεταγενέστερου ιδιοκτήτη, του Σενικιανού / Senicianus, ίσως χριστιανού, διότι διακηρύσσει, με ορθογραφικά λάθη, «δόξα τω θεώ» (vivas in deo).

Πολλά αντικείμενα με θέματα της αρχαιότερης θρησκείας έπεσαν σε χριστιανικά χέρια, και τα σύμβολα παραφράσθηκαν και συνέχισαν…

Ως εδώ τίποτε το αξιοσημείωτο…

Αλλά ευρέθη σε έναν ναό του, επίσης μυστηριώδους, τοπικού θεού "Nodens", κοντά στο Lydney του Gloucestershire[1]. Και αργότερα εκεί ανακαλύφθηκε και ένα δισκίο καταδεσμού / κατάρας (defixio). Σε αυτό το δισκίο / tablet ένας άνδρας με το όνομα Σιλβιανός / Silvianus παραπονιέται ότι το χρυσό δακτυλίδι του, είχε κλαπεί, και υποψιαζόταν κάποιον Σενικιανό ως ένοχο!...

Η κατάρα του δακτυλιδιού...

Ο Σιλβιανοός κατέθεσε την κατάρα στον ναό και πλήρωσε («δώρισε») την μισή αξία του χαμένου δακτυλιδιού του, με την ελπίδα ότι οι θεοί «δεν θα επέτρεπαν καλή υγεία στον κλέφτη Σενικιανό»…

Έτσι ’κονομούν αρχαία και σύγχρονα ιερά:

Με την ελπίδα των ευπίστων…

Ακόμη και ως εδώ τα πράγματα μοιάζουν κοινά και συνηθισμένα για την εποχή τους…

Αλλά το 1929 ο σημαντικός Βρετανός αρχαιολόγος sir Robert Eric Mortimer Wheeler (1890-1976)[2] εκλήθη να κάνει μια σύνδεση μεταξύ αυτής της κατάρας και του χρυσού δακτυλιδιού... Ο Wheeler συμβουλεύτηκε τον νεαρό J. R. R. Tolkien, τότε καθηγητή Αγγλοσαξονικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για την περίεργη θεότητα Nodens και για να διερευνήσει τις πιθανές συνδέσεις με το αινιγματικό χρυσό δακτυλίδι ...

Λίγο αργότερα, ο Τόλκιν θα άρχιζε να δημιουργεί τον θρύλο του «Hobbit» και -  μπλεγμένο και με τον αρχαίο ελληνικό[3] μύθο του δακτυλιδιού του Γύγη… - ιδού ο «Άρχοντας των Δακτυλιδιών» / «The Lord of the Rings» (3 τόμοι), που περιστρέφεται γύρω από το μαγικό, χρυσό και συχνά κλεμμένο δαχτυλίδι, που κάνει τον χρήστη αόρατο, αλλά με τίμημα ο κάτοχός τους να προσελκύει το κακό…

Ο «θησαυρός του Αμύντα» και οι Δαναοί

που έφυγαν από την Βόρεια Ελλάδα…

και εκδιώχθηκαν από τους Μιλησίους

στην Ισπανία…

Θυμίζω επίσης πως ο Τόλκιν εγνώριζε για τον «θησαυρό του Αμύντα», ο οποίος «μπορούσε να κινήσει τα πάντα»…

Στην ιστορία του Noldor, των ξωτικών που έφυγαν από το Valinor για την Μέση Γη, εμπνέεται από τον θρύλο της Ιρλανδίας στο «Βιβλίο των Εισβολών» (Lebor Gabála Érenn) των ημίθεων Δαναών (ιρλ. Tuatha Dé Danann), οι οποίοι έφυγαν από την Βόρεια Ελλάδα για να κατακτήσουν την Ιρλανδία.

Οι Δαναοί / Danann, κατά τους Ιρλανδούς, είναι κατώτεροι από τους θεούς, αλλά ανώτεροι από τους ανθρώπους, έχουν εξαιρετικές δεξιότητες ως τεχνίτες, ποιητές, πολεμιστές και μάγοι. Αργότερα, κατοίκησαν υπόγεια, έγιναν μικροσκοπικοί και χλωμοί και εκδιώχθηκαν από τους Μιλησίους, που είχαν κατοικήσει στο βορειοδυτικό τμήμα της Ιβηρικής Χερσονήσου.[4] 

Ο John Ronald Reuel Tolkien (1892-1973), ήταν Άγγλος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής και ακαδημαϊκός, τα βιβλία του οποίου έχουν πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα!..

ΠΗΓΕΣ: Harney G. 10.7.2020.

Λεκάκης Γ. "Ήπειρος, η γωνιά που πέτρωσε στο 5".

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 11.7.2020.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Βλ. R. Er. Mortimer Wheeler «Report on the excavations of the prehistoric, Roman and post-Roman site in Lydney Park, Gloucestershire», 1932.

[2] Ο Μόρτιμερ Γουίλερ ήταν και ταξίαρχος του βρετανικού στρατού. Εκπαίδευσε Ινδούς αρχαιολόγους στα Τάξιλα. Έγραψε βιβλίο για τον ελληνογενή βασιλιά Ασόκα της περιοχής Ινδίας-Πακιστάν («Early India and Pakistan: to Ashoka», 1970). Έδινε διαλέξεις για την αρχαία Ελλάδα…

[3] Ως γνωστόν, ο Τόλκιν εγνώριζε και ελληνικά. Τα δικά του «Λατινικά της γλώσσας των Ξωτικών», φωνολογικά βασίστηκαν στα αρχαία ελληνικά, αλλά και τα λατινικά, τα φινλανδικά, τα ουαλικά, και τα αγγλικά (ΠΗΓΗ: Από επιστολές του).

[4] Κατά τον τοπικό θρύλο, ακόμα ζουν εκεί ως αόρατα πλάσματα και είναι γνωστοί ως αϊδείς (αυτοί που δεν βλέπονται < Αΐδης, Άδης > ιρλ. Aes sidhe).

arxeion-politismou.gr