ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ: Τηγανίτες με μέλι και σουσάμι

 

Του Γαληνού

Βάζετε το λάδι σε ένα τηγάνι πάνω σε φωτιά που δεν καπνίζει και όταν κάψει, αδειάζετε μέσα το αλεύρι ανακατεμένο με άφθονο νερό. 

Ταχύτατα, καθώς τηγανίζεται το λάδι, δένει και φουσκώνει όπως το φρέσκο τυρί που δένει στο καλάθι. 

Σε αυτό το σημείο το γυρνάτε, βάζοντας την ορατή πλευρά προς τα κάτω, κοντά στο τηγάνι, και φέρνοντας την επαρκώς τηγανισμένη πλευρά, που ήταν αρχικά από κάτω, πάνω στην επιφάνεια, και όταν δέσει η από κάτω πλευρά, την γυρνάτε ξανά άλλες δύο ή τρεις φορές μέχρις όταν να κρίνουν ότι ψήθηκε όλο ομοιόμορφα. 

Μερικοί το ανακατεύουν με μέλι και άλλοι πάλι με θαλασσινό αλάτι.

ΠΗΓΗ: Γαληνός "Το περί των εν ταις τροφαίς δυνάμεων", 1.3 - Kuhn 6.615.1148. [Ο Κλαύδιος Γαληνός (Πέργαμος, 129 – Ρώμη, 199 μ.Χ.) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλλην ιατρός της Αρχαιότητος μετά τον Ιπποκράτη!].

Έκθεση  ΣΕΙΡΗΝΙΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ, Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.10.2023.

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΕΚΑΚΗ:

Είναι γνωστό πως οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τηγανίτες. Η αρχαία ελληνική του ονομασία ήταν (ο) τηγανίτης / ταγηνίτης / ταγηνίας άρτος, από την λέξη τάγηνον > τηγάνι. Η αρχαιότερη αναφορά στον ταγηνία άρτο ευρίσκεται στον Κρατίνο και τον Μάγνη. ποιητές του 6ου - 5ου αιώνα π.Χ.

Ένα άλλο αρχαίο είδος τηγανίτας ήταν ο σταιτίτης (< σταίτινος), από σταις(*), ζυμάρι από σταρένιο αλεύρι, με μέλι, σουσάμι και τυρί. - βλ. Αθήναιος «Δειπνοσοφιστές».

Ο μεν Κρατίνος ήταν ένας από τους σημαντικότερους κωμωδιογράφους της αρχαίας Ελλάδος - και δη της αττικής κωμωδίας, οπαδός του ορφισμού και του Βάκχου. Υιός του Καλλιμήδους αρχηγού της Οινηίδος φυλής. Πολυβραβευθείς. Πολυάριθμα αποσπάσματά του διεσώθησαν από τον Αθήναιο – βλ. Meineke (Poetarum com gr. fragm.), και Kock (Fragm Com Att.).

Ο δε Μάγνης ήταν επίσης αρχαίος κωμικός ποιητής των Αθηνών και μαζί με τον Χιονίδη είναι οι αρχαιότεροι γνωστοί κωμικοί ποιητές! Αναφέρονται αμφότεροι ως νικητές στα Μεγάλα Διονύσια.

Στην Κέρκυρα και την πόλη των Πατρών, προσφέρονται τις ημέρες των εορτών του αγίου Σπυρίδωνος και του αγίου Ανδρέως, αντιστοίχως, ως εορταστικό κέρασμα. Δημοφιλείς και στην Κύπρο.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Τάματα και Αναθήματα". Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".

(*) σταίτινος / στάτινος, / σταις, σταιτός φτειαγμένος από σταρένιο ζυμάρι η στατίνη «ἡ ἐκ στέατος πεποιημένη καὶ ἁπ(α)λή» (Ησύχ.) > σταις, σιτός, στας, στατός = φτειαγμένος ζυμάρι από αλεύρι ποικιλίας σιταριού.

arxeion-politismou.gr