Σπάνιες φωτογραφίες δείχνουν τις πρώτες ανασκαφές στο Ιερό νησί της Δήλου

Αυλή της Οικίας των Διαδούμενων, Ευγενική παραχώρηση της Γαλλικής Σχολής Αθηνών

Σπάνιες φωτογραφίες από τις ανασκαφές στο νησί της Δήλου από τον 19ο αιώνα ήρθαν στο φως από βιβλίο Γάλλων αρχαιολόγων.

Το βιβλίο Δήλος 1873-1913 ρίχνει φως στις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι επιστήμονες και άλλοι ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες που ανακάλυψαν αρχαία μνημεία και αντικείμενα σε έναν από τους σημαντικότερους, ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.

Η αξίωσή της ως γενέτειρας του Απόλλωνα έδωσε στη Δήλο μια ισχυρή θρησκευτική ταυτότητα που κράτησε μέχρι τη βυζαντινή εποχή.

Ο Διαδούμενος, υποστηριζόμενος από δύο Μυκονιάτες εργάτες, προσπαθώντας να διώξει το μούδιασμα ενός ύπνου 2.000 ετών από τα «τέλεια μέλη» του που αποκαλύφθηκαν το 1894.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η Δήλος ήταν πραγματικά ένα κοσμοπολίτικο κέντρο με ποικίλο πληθυσμό που περιελάμβανε ανθρώπους από όλη τη Μεσόγειο, αλλά το 88 π.Χ., οι Ρωμαίοι ισοπέδωσαν το νησί κατά τη διάρκεια του πολέμου τους με τον Μιθριδάτη (ένα σύμμαχο των Αθηναίων που έλεγχαν το νησί) μια συμφορά από την οποία η Δήλος δεν συνήλθε ποτέ.

Οι ανασκαφές ξεκίνησαν στη Δήλο τον 19ο αιώνα

Εικόνα: Γαλλική Σχολή Αθηνών

Η Γαλλική Σχολή Αθηνών (FSA) το 1873 έστειλε τον αρχαιολόγο A. Lebègue να ξεκινήσει τις εργασίες για τις ανασκαφές στη Δήλο.

Μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με υποκίνηση του Τέοφιλ Ομόλ και στη συνέχεια του Γάλλου ιστορικού, και επιγράφου του 19ου-20ου αιώνα, ειδικού αρχαιολόγου στην Αρχαία Ελλάδα Μορίς Ουλό, η έμφαση δόθηκε στον καθαρισμό μεγάλων εκτάσεων στη ζώνη του Ιερού και στις βόρειες πλαγιές, ωστόσο δεν παραμελήθηκε και το υπόλοιπο νησί.

Εικόνα: Γαλλική Σχολή Αθηνών

Με διαφορά αρκετών ετών (1894 και 1907), συντάχθηκαν δύο αρχαιολογικοί χάρτες του νησιού ενώ ολοκληρώθηκε με επιτυχία η μελέτη της φυσικής γεωγραφίας του από τον γεωλόγο L. Cayeux (EAD IV).

Εικόνα: Γαλλική Σχολή Αθηνών

Από το 1903 και μετά, οι ανασκαφές απολάμβαναν ετήσια οικονομική υποστήριξη από τον Τζόζεφ Φλόριμονντ Λουμπάτ (Joseph Florimont), δούκα του Loubat (1831-1927), έναν πλούσιο Αμερικανό φιλάνθρωπο και ξένο ανταποκριτή μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Belles-Lettres.

Αυτή η σημαντική συνεισφορά στην εργασία στον τομέα συμπληρώθηκε το 1920 με τη δημιουργία ενός Ελληνικού ταμείου επιγραφών για την υποστήριξη του ινστιτούτου από το οποίο τα έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για την έκδοση και για το Σώμα επιγραφών από τη Δήλο.

Εικόνα: Γαλλική Σχολή Αθηνών

Από τη δεκαετία του 1920 και μετά, οι προσπάθειες των μελών του σχολείου επικεντρώθηκαν στη μελέτη μνημείων, παρτίδων εξοπλισμού και επιγραφών που ανακαλύφθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες και η διερευνητική έρευνα επικεντρώθηκε περισσότερο σε κτίρια παρά σε ομάδες μνημείων.