Αρχαία «ασυνήθιστη» ταφή γυναικών θρακικού τύπου, στους Βόες Αυστρίας, και λατρεία της Αφροδίτης!

Του Γιώργου Λεκάκη

Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα και η ανάλυση δειγμάτων DNA που ελήφθησαν από τα λείψανα δύο ανθρώπων, που θάφτηκαν στον ίδιο τάφο, με ένα άλογο, πριν από περίπου 1.800 χρόνια στην βόρειο Αυστρία, αποκαλύπτει ότι ήταν συγγενείς πρώτου βαθμού - είτε μητέρα και κόρη, είτε αδελφές.

Παλαιότερα είχε θεωρηθεί ότι τα δύο άτομα μπορεί να ήταν ένα παντρεμένο ζευγάρι, που έζησε κατά την μεσαιωνική περίοδο!

Η μεγαλύτερη γυναίκα εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ 40 - 60 ετών και η νεώτερη, της οποίας το χέρι ήταν τυλιγμένο γύρω από την μεγαλύτερη, και ήταν μεταξύ 20 - 25 ετών την στιγμή του θανάτου της.

Αυτή η διαφορά στις ηλικίες των γυναικών καθιστά πιθανόν ότι ήταν μητέρα-κόρη, είπε η κ. S. Kirchengast (του Πανεπιστημίου της Βιέννης).

Μήπως πρόκειται για τελετουργική αναπαράσταση της Μάνας Δήμητρος και της Κόρης;

Δύο χρυσά μενταγιόν, το ένα σε σχήμα τροχού και το άλλο σε σχήμα μισοφέγγαρου, ευρέθησαν επίσης στον τάφο, ο οποίος ευρίσκεται σε νεκροταφείο στην αρχαία πόλη Βόες[1].

«Η παρουσία του αλόγου και των κοσμημάτων στον τάφο υποδηλώνει ότι οι γυναίκες δεν ήταν Ρωμαίες, αλλά ίσως ήταν μέλη υψηλού επιπέδου ενός κελτικού πολιτισμού», εδήλωσε ο αρχαιολόγος D. Hagmann (από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης) – προφανώς αγνοώντας τα θρακικά ελληνικά έθιμα.

Τα οστά της ηλικιωμένης δείχνουν σημάδια συχνής ιππασίας, πρόσθεσε η κ. Kirchengast.

ΠΗΓΗ: D. Hagmann, κ.ά. "Double feature: First genetic evidence of a mother-daughter double burial in Roman period Austria", https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2024.104479, Journal of Archaeological Science: Reports, vol. 55, Μάιος 2024. Live Science. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 10.5.2024.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:

[1] Οι αρχαίοι Βόες (> ρωμ. παραφρ. Ovilava / Ovilavis) σήμερα καλούνται παραφρασμένα Wels (γερμ.) αλλά τα βαυαρικά διασώζουν το αρχαίο τοπωνύμιο Wös / Woes!

Κείται στον 48ο παράλληλο [48°09′0″N 14°01′0″E] στην έκταση που κατέχει νυν η Άνω Αυστρία.

Η περιοχή κατοικήθηκε από την νεολιθική εποχή (3500 - 1700 π.Χ.), όπως αποδεικνύεται από αρχαιολογικά ευρήματα εργαλείων, ειδικά από τις όχθες του ποταμού Traun, στο κέντρο της νυν πόλεως.

Ευρέθη ένα νεκροταφείο της Εποχής Χαλκού στην περιοχή του σημερινού αεροδρομίου και χρονολογείται στην εποχή του Πολιτισμού του Ούρνφιλντ (1100 - 750 π.Χ.). Περιείχε 60 τάφους με αντικείμενα (χάλκινα κοσμήματα και τρόφιμα). Ξίφη από την περίοδο Halstatt (750 - 400 π.Χ.) έχουν βρεθεί στην περιοχή του Pernau.

Κατά την Εποχή του Σιδήρου, κυριάρχησε ο «πολιτισμός La Tène» (μέχρι το 100 π.Χ.) όταν Κέλτες (λένε επισήμως) κατοικούσαν στην περιοχή, αφήνοντας πίσω τους χρυσά νομίσματα, σπαθιά, πήλινα σκεύη και σιδερένιες καρφίτσες.

Έλα, όμως, που στην πόλη υπήρχε λατρεία της θεάς Αφροδίτης! Η λεγομένη «Venus of Wels», είναι ένα κεραμικό αγαλματίδιο, αρχαίας ελληνικής τεχνοτροπίας, 1ου - 2ου αιώνα, ύψους 14,5 εκατ. με την λαβή ενός (σπασμένου και χαμένου πια) καθρέφτη στο αριστερό της χέρι. Ανασκάφηκε στο Gunskirchen τον Σεπτέμβριο του 1914. Εκτίθεται στο Μουσείο της πόλεως του Φραγκισκανικού Τάγματος των Minoriten.(*)

Στην ρωμαϊκή εποχή λόγω της κεντρικής του θέσης στην επαρχία Νορικό (> Noricum) είχε σημαντικό ρόλο. Γύρω στο έτος 120, έλαβε τα δικαιώματα της «ρωμαϊκής πόλης» με το όνομα Municipium Ovilava. Η κλειστή οικιστική περιοχή δίπλα στον ποταμό Traun, βρισκόταν στην σημερινή πλατεία Kaiser-Josef. Υπήρχαν σπίτια από τούβλα, ένα λουτρό, μια αρένα και ένα σύστημα άρδευσης με καθαρό ορεινό νερό, που το έφερε από τον Traun. Γύρω στο 215, επί αυτοκράτορα Καρακάλλα, μετονομάστηκε σε Colonia Aurelia Antoniana Ovilabis και έλαβε το καθεστώς colonia. Εκείνη την εποχή, η πόλη είχε περίπου 18.000 κατοίκους! Λόγω της επικείμενης απειλής των Αλεμανών, η πόλις επεκτάθηκε, περιβαλλόμενη από ένα τείχος - η περιοχή ήταν περίπου 90 εκτάρια - και κατασκευάσθηκε ένας δρόμος από το Βοηδρόμιον (Πασάου = πέρασμα) κατά μήκος του ποταμού Ίστρου / Δούναβη. Σώζονται υπολείμματα του τείχους της ρωμαϊκής εποχής της πόλης, στην οδό Schubert.

(*) Τα μικρά αγάλματα της Αφροδίτης, ήταν αντικείμενα λατρείας για τους ναζί. Ένα έγγραφο με εικόνα, παρέδωσε ο δήμαρχος του Βελς, Josef Schuller, στον «πολύ» Hermann Göring, και σε άλλους «άξιους άνδρες του κόσμου» μέλη του ναζιστικού κινήματος. Ένα αντίγραφο αυτού ύψους 2,6 μ. από χυτό ψευδάργυρο, που δημιουργήθηκε το 1940 - 1941 από τον Franz Josef Riedl, στεκόταν σε ένα περιρραντήριο, στον εκθεσιακό χώρο στο πλάι της Αίθουσας των Εθνών, από το 1949 έως το 2006. Ο αντιδήμαρχος του FPÖ, B. Wieser, ήθελε να στήσει αυτό το άγαλμα μπροστά στο πολιτιστικό κέντρο Wilhelminenhof, το 2010, αλλά η Πρωτοβουλία Κατά του Φασισμού το απέτρεψε. Το 2021, στο Bäckergasse ανεγέρθηκε ένα χάλκινο εκμαγείο του, ύψους 1,25 μ. –

 ΠΗΓΗ: M. Kitzmantel, Wels City Archives. Και «Διαμαρτυρία ενάντια στο αντικείμενο λατρείας των Ναζί», στο Wels.orf.at, 20.3.2021. Γ. Λεκάκης «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής».