Της Θεοφανούς Πολυμέρη
Ποιὸς ἦταν ὁ θεὸς Διόνυσος ποὺ χλεύασαν οἱ Γάλλοι, παρουσιάζοντάς τον παχύσαρκο, μελανιασμένο καὶ θηλυπρεπῶς γελοῖο;
Στὸν Διόνυσο χρωστᾶ ἡ Οἰκουμένη τὴν γέννησι τοῦ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ, δηλαδὴ τοῦ ΘΕΑΤΡΟΥ, ἀφοῦ ἡ λατρεία του, μέσα ἀπὸ τὰ «Μεγάλα Διονύσια» ποὺ θεσμοθέτησε ὁ Πεισίστρατος, ὡδήγησε στὴν δημιουργία του.
Ὁ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ποὺ ἦταν λατρευτικὸ ἆσμα πρὸς τιμήν του, πῆρε τὴν ὀνομασία ἐπειδὴ ὁ θεὸς διέβη «δύο θύρες» γιὰ νὰ γεννηθῇ. Μία ἀπὸ τὴν θεὰ τῆς γεωργίας Δήμητρα καὶ τὸν Δία ὅπου διαμελιζόμενος ἀπὸ τοὺς Τιτᾶνες θανατώθηκε ὡς Διόνυσος Ζαγρεύς, καὶ δεύτερη ἀπὸ τὴν μητέρα του Σεμέλη ποὺ κεραυνοβολήθηκε ὥστε ὁ Ζεὺς τὸν ἔσωσε κρύβοντάς τον στὸν μηρό του μέχρι νὰ ξαναγεννηθῇ. (Ὁ Ζεὺς γέννησε τὴν θεὰ τῆς σοφίας Ἀθηνᾶ ἀπὸ τὸ κεφάλι του καὶ τὸν Διόνυσο ποὺ πρεσβεύει τὴν ὕλη ἀπὸ τὸν μηρό του, καθαροὶ συμβολισμοί.)
Ὁ διθύραμβος ὑπῆρξε ὁ πυρήνας γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ ἀρχαίου δράματος καὶ οἱ γιορτὲς τοῦ Διονύσου στὴν Ἀθήνα τὸ φυσικὸ πλαίσιο ὅπου ἀναπτύχθηκε, ἀγγίζοντας τὴν ὕψιστη ἀκμή του μέσα ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν Τραγικῶν ποιητῶν μας.
Τὸ «ΘΕΑΤΡΟ» λοιπὸν ποὺ καλεῖται μὲ τὴν Ἑλληνική του ὀνομασία σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Γῆς, ὀφείλει τὴν ὕπαρξί του στὸν θεὸ Διόνυσο.
Τὰ «κατὰ ἀγροὺς Διονύσια» κράτησαν τὸν ἀγροτικό τους χαρακτῆρα καὶ ἀφωροῦσαν τὴν εὐφορία τῆς γῆς καὶ τὴν πλούσια παραγωγὴ καρπῶν./
Ἡ ἀρχέγονη λατρεία του ξεκίνησε χιλιετίες πρὶν στοὺς ἀγρούς καὶ τὰ ὄρη, ὅταν οἱ ὀπαδοί του, ἰδίως γυναῖκες ἐπὶ μητριαρχικῶν κοινωνιῶν, μετεῖχαν σὲ ὀργιαστικὲς τελετὲς (ὄργιον σὲ ὅλα τὰ λεξικὰ σημαίνει «μέγα ἔργον» καὶ ΟΧΙ σεξουαλικὴ συνεύρεσις) μακρυὰ ἀπὸ τοὺς ἀμύητους.
Κραύγαζαν καὶ χόρευαν ξέφρενα κραδαίνοντας δᾶδες συνοδείᾳ τυμπάνων, ἐπικαλούμενες τὸν θεὸ ποὺ ἐνεφανίζετο ὑπὸ μορφὴν ζώου, τὸ ὁποῖον ἔτρωγαν γιὰ νὰ οἰκειοποιηθοῦν τὴν δύναμί του. (Κάτι τέτοιο προσπάθησαν νὰ παρουσιάσουν οἱ Γάλλοι ἀνεπιτυχῶς…)
Ἡ μεγάλη ἀξία τῆς διονυσιακῆς λατρείας ἔγκειται στὴν ἐλευθερία ποὺ μετέγγισε στὴν τέχνη καὶ τὴν διανόησι. Χωρὶς τὸ διονυσιακὸ στοιχεῖο, τὸ Ἑλληνικὸ πνεῦμα θὰ εἶχε χάσει τὴν ἔμπνευση καὶ τὸ πάθος, ποὺ σὲ συνάρτησι μὲ τὸ ἀπολλώνειο μέτρο δημιούργησαν τὸν κλασσικὸ-Ἑλληνικὸ πολιτισμό.
Οἱ Ἕλληνες εἴμαστε λαὸς διονυσιακὸς διότι ἀγαπᾶμε τὸ γέλιο, τὸ τραγοῦδι καὶ τὴν ζωή, ὅπως καὶ τὶς τέχνες. Ἀγαποῦμε ὅμως παράλληλα τὸ Φῶς τῆς γνώσεως, τὴν Ἀλήθεια, τὴν δικαιοσύνη, τὸ ΜΕΤΡΟΝ καὶ τὶς ὕψιστες ὑπερκόσμιες ἀξίες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν Κόσμο τῶν Ἰδεῶν.
Ἡ συνάρτησις τῶν στοιχείων αὐτῶν εἶναι ποὺ καθιστᾶ τὸν πολιτισμό μας ἐξανθρωπιστικό. Γιὰ αὐτὸ μέχρι πρότινος οἱ κλασσικὲς σπουδὲς στὰ ξένα πανεπιστήμια (πρὶν καταντήσουν «μαγαζάκια») ὠνομάζοντο HUMAN STUDIES.
Ὡς πρὸς τὴν καταγωγὴ τοῦ Διονύσου-Βάκχου, κατὰ τὰ πανάρχαια προϊστορικὰ χρόνια, ὅπως πιστοποιοῦν ἀναρίθμητες ἀρχαῖες πηγές, ὑπῆρξε Ἕλληνας στρατηλάτης ἀπὸ τὴν Θήβα - ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Γ. Λεκάκης "Διάσημοι αρχαίοι Θηβαίοι και Θηβαίες" - ποὺ ἐκστρατεύοντας στὴν Ἀσία ἐξεπολίτισε τοὺς πληθυσμούς, διδάσκοντας τὴν καλλιέργεια τῆς ἀμπέλου καὶ τῆς γῆς, τὴν λατρεία τῶν θεῶν, ἵδρυσε πόλεις καὶ ἔγραψε νόμους.
Τὴν πορεία του ἀκολούθησε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος κατακτῶντας τὴν Ἀσία.
Ἱστορικὲς πηγὲς μεταξὺ ἄλλων εἶναι:
- ὁ γεωγράφος καὶ ἱστορικὸς Μεγασθένης ὁ Ἴων (350-290 π.Χ.) ποὺ ἦταν πρέσβυς τοῦ στρατηγοῦ του Σελεύκου Νικάτορος στὴν Ἰνδία καὶ συνέγραψε τὰ «Ἰνδικὰ» διασώζοντας τὶς μαρτυρίες τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς,
- ὁ Διόδωρος Σικελιώτης (80-20 π.Χ.) στὸ ἔργο «Ἱστορικὴ Βιβλιοθήκη» βίβ. Δ΄,
- ὁ βιογράφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου Ἀρριανὸς (1ο αἰ. μ.Χ.) μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά του,
- ὁ Νόννος (5ος αἰ.) μὲ τὸ ἔργο του «Διονυσιακά»
καὶ πολλοὶ ἀκόμη...
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου