Του Δημήτρη Συμεωνίδη JP
δημοσιογράφου / ανταποκριτή Ε.Σ.Ε.Μ.Ε.
(Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης)
Τι λέει η συμβατική Ιστορία για την ζωή του Ομήρου για να συμβαδίσει με την... απόκτηση της γραφής από την Ανατολή και το ότι προηγούνται άλλοι πολιτισμοί, πριν από τον Ελληνικό, όπως λ.χ. ο αιγυπτιακός;
Όπως είδαμε σε άλλα άρθρα στο ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, οι ίδιοι Αιγύπτιοι αποδέχονται τον ελληνικό ως παλαιότερο πολιτισμό του δικού τους και των Σουμερίων.
Ο Όμηρος συμβατικώς τοποθετείται στον 8ο αι. π.Χ.
Συνέθεσε την Ιλιάδα γύρω στο 750 π.Χ. και την Οδύσσεια γύρω στα 710 π.Χ.
Σύμφωνα με τα λόγια του Αριστοτέλη έχουμε δύο σημαντικές πληροφορίες, που η συμβατική επιστήμη αγνοεί, ή δεν θέλει να γνωστοποιήσει σε όλους. Τα χρόνια που αρχίζει να κτίζεται η Μέμφις(*) και τα χρόνια που γεννιέται και ο Όμηρος: «δηλοῖ δὲ καὶ Ὅμηρος, οὕτως πρόσφατος ὢν ὡς εἰπεῖν πρὸς τὰς τοιαύτας μεταβολάς».
Υπάρχει άραγε κάποια αξιόπιστη πηγή, ιστορική που να επιβεβαιώνεται αρχαιολογικά, για το πότε κτίστηκε η Μέμφις ώστε να βρούμε πότε γεννήθηκε ο Όμηρος;
Ναι, υπάρχει: Ο «Λίθος του Παλέρμο»:
Είναι ένας από τους 7 που έχουν βρεθεί και γράφουν επάνω ονόματα βασιλιάδων και άλλες πληροφορίες για την Αίγυπτο. Γράφει επίσης και την χρονολογία ίδρυσης της πόλης Μέμφιδος. Οι αρχαιολόγοι λοιπόν συμφωνούν χωρίς καμμία αμφιβολία. Είναι εύρημα επίσημο για την εγκυρότητα των στοιχείων που γνωρίζουμε από τις πλάκες αυτές. Η πόλη ιδρύθηκε περί το 3100 π.Χ. από τον Μήνη[**], που ένωσε τα δύο βασίλεια της Αιγύπτου, την Άνω και την Κάτω Αίγυπτο. Αυτό είναι επισήμως αποδεκτό.
Από την στιγμή, λοιπόν, που ο Όμηρος - μας λέει ο Αριστοτέλης - είναι πρόσφατος, αυτό σύμφωνα με τα λεξικά σημαίνει δύο πράγματα:
1. ή αυτός που αναφέρεται στο κοντινό παρελθόν
2. ή που μόλις έχει συμβεί ή δημιουργηθεί
Στην πρώτη εκδοχή θα πρέπει να τοποθετηθεί ο Όμηρος πριν το 3100, ίσως και το 3200 π.Χ. Στην δεύτερη εκδοχή περίπου το 3100 π.Χ. το λιγότερο.
Επίσης είναι γνωστό ότι στα έπη του δεν αναφέρεται το όνομα “Νείλος” διότι προφανώς δεν είχε ακόμα καθιερωθεί, αλλά το όνομα που χρησιμοποιεί είναι ο “Αίγυπτος”, ενώ την χώρα της Αιγύπτου, την αναφέρει ως η “Αίγυπτος”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με την σημερινή επικρατούσα άποψη, η περίφημη πυραμίδα του Χέοπος χτίστηκε το 2580 π.Χ.
Ο Όμηρος επίσης δεν γνώριζε την έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης, που έγινε το 1600 π.Χ. Ούτε το όνομα του Μαντείου των Δελφών. Το εγνώριζε ως Πυθών. Την Θεσσαλία την ήξερε ως Φθία. Την Νήσο Φάρο ως Πελαγία. Απλούστατα γιατί γεννήθηκε… 5.000 χρόνια πριν από σήμερα…
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη ο Νείλος παλαιά λεγόταν Ωκεάνης, μετά Αετός, κατόπιν Αίγυπτος και τέλος Νείλος:
δὲ ποταμὸν ἀρχαιότατον μὲν ὄνομα σχεῖν Ὠκεάνην, ὅς ἐστιν ἑλληνιστὶ Ὠκεανός· ἔπειτα διὰ τὸ γενόμενον ἔκρηγμά φασιν Ἀετὸν ὀνομασθῆναι, ὕστερον δ' Αἴγυπτον ἀπὸ τοῦ βασιλεύσαντος τῆς χώρας προσαγορευθῆναι· μαρτυρεῖν δὲ καὶ τὸν ποιητὴν λέγοντα στῆσα δ' ἐν Αἰγύπτῳ ποταμῷ νέας ἀμφιελίσσας. κατὰ γὰρ τὴν καλουμένην Θῶνιν ἐμβάλλοντος εἰς θάλατταν τοῦ ποταμοῦ, τοῦτον τὸν τόπον ἐμπόριον εἶναι τὸ παλαιὸν τῆς Αἰγύπτου· τελευταίας δὲ τυχεῖν αὐτὸν ἧς νῦν ἔχει προσηγορίας ἀπὸ τοῦ βασιλεύσαντος Νειλέως. τὸν δ' οὖν Ὄσιριν παραγενόμενον ἐπὶ τοὺς τῆς Αἰθιοπίας ὅρους τὸν ποταμὸν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν χώμασιν ἀναλαβεῖν, ὥστε κατὰ τὴν πλήρωσιν αὐτοῦ τὴν χώραν μὴ λιμνάζειν παρὰ τὸ συμφέρον».[1]
Ο Όμηρος μας μιλά για τον χαλκό που γνωρίζουμε ότι τον γνώριζαν το 5000 π.Χ. Για τον σίδηρο μιλάει μερικές φορές αλλά ήταν δύσκολη η επεξεργασία του.
Για την Νήσο Φάρο Όμηρος μας λέει ότι ήταν ανοικτά από τις ακτές της Αιγύπτου που πράγματι την εποχή του χρειαζόντουσαν μία μέρα κωπηλασίας ενώ ο Στράβων αναφέρει ότι ο Όμηρος κάνει λάθος όμως ο Όμηρος δεν έκανε λάθος.
Φιλόλογοι και Φιλολογικές Ομάδες στην απόδοση και τα σχόλια του βιβλίου του Αριστοτέλους «Μετεωρολογικά» (Α, 14) κάνουν λάθος (;) στην λέξη «πρόσφατος» του αρχαίου κείμενου, και την αποδίδουν «πολύ μεταγενέστερος» και με αυτόν τον τρόπο... «κουκκουλώνουν» την πραγματικότητα:
φαίνεται οὖν καὶ τὰ στόματα πάντα, πλὴν ἑνὸς τοῦ Κανωβικοῦ, χειροποίητα καὶ οὐ τοῦ ποταμοῦ ὄντα, καὶ τὸ ἀρχαῖον ἡ Αἴγυπτος Θῆβαι καλούμεναι. δηλοῖ δὲ καὶ ῞Ομηρος, οὕτως πρόσφατος ὢν ὡς εἰπεῖν πρὸς τὰς τοιαύτας μεταβολάς· ἐκείνου γὰρ τοῦ τόπου ποιεῖται μνείαν ὡς οὔπω Μέμφιος οὔσης ἢ ὅλως ἢ οὐ τηλικαύτης. τοῦτο δ' εἰκὸς οὕτω συμβαίνειν· οἱ γὰρ κάτωθεν τόποι τῶν ἄνωθεν ὕστερον ᾠκίσθησαν· ἑλώδεις γὰρ ἐπὶ πλείω χρόνον ἀναγκαῖον εἶναι τοὺς ἐγγύτερον τῆς προσχώσεως διὰ τὸ λιμνάζειν ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἀεὶ μᾶλλον. μεταβάλλει δὲ τοῦτο καὶ πάλιν εὐθενεῖ»
Συνήθης απόδοση:
«Είναι βέβαιο πως όλες οι εκβολές του Νείλου, εκτός από τον Κανωβικό, είναι ανθρώπινα έργα και όχι του ποταμού. Παλιότερα η Αίγυπτος ονομαζόταν Θήβαι. Το αναφέρει αυτό και ο Όμηρος, ο οποίος είναι, θα πρέπει να πούμε, πολύ μεταγενέστερος σε σύγκριση με τις αλλαγές τούτες κάνει μνεία της χώρας αυτής σαν να μην υπήρχε ακόμη η Μέμφις, είτε καθόλου είτε όχι στην σημερινή μορφή της»…
(*) Η αρχαία Μέμφις (αρχ. αιγυπτιακά: mn nfr) 19 χλμ. νότια του Καΐρου, στην δυτική όχθη του Νείλου, ήταν η αρχαία πρωτεύουσα της Κάτω Αιγύπτου, και του Παλαιού Βασιλείου της Αιγύπτου από την θεμελίωσή της έως το 1300 π.Χ. Το αρχαίο αιγυπτιακό της όνομα ήταν Ίνεμπ Χετζ (= «Τα Λευκά Τείχη»). Το όνομα Μέμφις – επισήμως - είναι ελληνική μεταγραφή του αιγυπτιακού ονόματος της πυραμίδας του Πέπι Α', [**]Μεν-νεφέρ, που έγινε [**]Μένφε στην κοπτική. Το επίσημο όνομα της Μέμφιδος στο Μέσο Βασίλειο ήταν "[**]Μεν-νεφέρ Πέπι Μερ" (= "πυραμίδα στέρεη και εκπληκτική του Πέπι Α΄").
Αλλά σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία και την «Βιβλιοθήκη» του Απολλοδώρου, η πόλη ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Αιγύπτου Έπαφο, τον γιο του Δία και της Αργίτισσας πριγκήπισσας Ιούς, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομα της γυναίκας του, της Μέμφιδος, κόρης του Νείλου.
Η Στήλη του Παλέρμο μας δίνει τα πρώτα στοιχεία για την ίδρυση της Μέμφιδος: Η πόλη ιδρύθηκε περί το 3100 π.Χ από τον Μήνη[**], που ένωσε τα δύο βασίλεια της Αιγύπτου την Άνω και την Κάτω Αίγυπτο. Την τείχισε με ισχυρά και εκτενή τείχη. Αφιέρωσε και έναν ναό στον θεό Πτα. Ίδρυσε και ένα λιμάνι στην πόλη, με το όνομα Περουνεφέρ (= "Καλή αναχώρηση"). Με πληθυσμό που εκτιμάται στους 30.000 περίπου κατοίκους είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη εγκατάσταση από εποχής της ίδρυσής της έως το 2250 π.Χ και από το 1557 π.Χ έως το 1400 π.Χ.
Η παράδοση αναφέρει ότι ο Μήνης[**] ίδρυσε την πόλη χτίζοντας αναχώματα για να προστατέψει την περιοχή από τις πλημμύρες του Νείλου. Ήταν τόσο κυρίαρχη η παρουσία της πόλης στην ακμή της, ώστε οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι έδωσαν το όνομά της σε μια ολόκληρη περίοδο. Έγινε κοσμοπολίτικο κέντρο και όταν την επισκέφθηκε ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.Χ.), στην περίοδο της περσικής διακυβέρνησης, βρήκε εκεί πολλούς Έλληνες, Ιουδαίους, Φοίνικες και Λίβυους ανάμεσα στον γηγενή πληθυσμό. Οι φαραώ μετά τον Μήνη κατασκεύασαν στην Μέμφιδα ένα Περ-άα ("Μεγάλο Σπίτι"), όπου στέφονταν οι ίδιοι φαραώ. Από την παραφθορά του ονόματος Περ-άα οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τους άρχοντες της αρχαίας Αιγύπτου "φαραώ".
Νεῖλος ποταμός ἐστι τῆς Αἰγύπτου κατὰ πόλιν Ἀλεξάνδρειαν. Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ πρότερον Μέλας ἀπὸ Μέλανος τοῦ Ποσειδῶνος· ὕστερον δὲ Αἴγυπτος ἐπεκλήθη δι' αἰτίαν τοιαύτην. Αἴγυπτος, Ἡφαίστου καὶ Λευκίππης παῖς, βασιλεὺς ὑπῆρχεν τῶν τόπων· δι' ἐμφύλιον δὲ πόλεμον μὴ ἀναβαίνοντος τοῦ Νείλου καὶ λιμῷ συνεχομένων τῶν ἐγχωρίων, ἔχρησεν ὁ Πύθιος τὴν εὐφορίαν, ἐὰν ὁ βασιλεὺς ἀποτρόπαιον θεοῖς τὴν θυγατέρα θύσῃ. Θλιβόμενος δὲ ὑπὸ τῶν κακῶν ὁ τύραννος τοῖς βωμοῖς Ἀγανίππην προσήγαγε. Τῆς δὲ διασπασθείσης ὁ Αἴγυπτος δι' ὑπερβολὴν τῆς λύπης ἑαυτὸν ἔρριψεν εἰς ποταμὸν Μέλανα, ὃς ἀπ' αὐτοῦ Αἴγυπτος μετωνομάσθη. Προσηγορεύθη δὲ Νεῖλος δι' αἰτίαν τοιαύτην. (Ψευδο-Πλούταρχος, De fluviis, 16,1,11).
Ο Παυσανίας (110 μΧ – 180 μΧ) μας λέει, πως ενώ γνωρίζει πως ο Ησίοδος και ο Όμηρος είναι αρχαιότατοι, αποφεύγει να αναφερθεί ώστε να μην ξεσηκωθούν εναντίον του “άλλοι” ή και το ποιητικό κατεστημένο της εποχής:
περὶ δὲ Ἡσιόδου τε ἡλικίας καὶ Ὁμήρου πολυπραγμονήσαντι ἐς τὸ ἀκριβέστατον οὔ μοι γράφειν ἡδὺ ἦν, ἐπισταμένῳ τὸ φιλαίτιον ἄλλων τε καὶ οὐχ ἥκιστα ὅσοι κατ’ ἐμὲ ἐπὶ ποιήσει τῶν ἐπῶν καθεστήκεσαν.
Περί της ηλικίας του Ησιόδου και του Ομήρου δεν ήταν ευχάριστο για μένα να γράφω κάθε φορά κάτι ακριβέστατο για εκείνους, γνωρίζω την τάση που είχαν οι άλλοι απέναντι μου, όσον αφορά την ποίησή μου και όσα έλεγα, με διάθεση κατηγορίας και μου καταλόγισαν όχι λίγα. (
Μέχρι και τον Παυσανία κατηγορούσαν όταν μιλούσε για την ηλικία του Ομήρου…
Θα ήθελα να πω ότι είναι καιρός όλοι οι Ελληνοπρεπείς Ακαδημαϊκοί, επιστήμονες, καθηγητές, εκπαιδευτικοί και πνευματικοί φορείς να ενωθούν και να φτιάξουν μία ομάδα με σκοπό να εντείνουν τις προσπάθειες τους,
- αφ’ ενός να πιέσουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις να κάνουν τις δέουσες αλλαγές στην παιδεία, ώστε η νεολαία να μην φεύγει στο εξωτερικό και
- αφ’ ετέρου να πείσουν τις κυβερνήσεις να δημιουργηθεί Υπουργείο Ομογένειας προς όφελος της Ελλάδος (ελληνικές επενδύσεις ομογενών) και ιδίως την διατήρηση της Ελληνικής Γλώσσας στην αλλοδαπή, που δυστυχώς χάνεται.
Το κυριότερο η Ακαδημία να αναλάβει να εκδώσει τα άπαντα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας από Έλληνες καθηγητές και όχι να μεταφράζονται τα αρχαία ελληνικά κείμενα από ξένες εκδόσεις. Αυτό είναι προσβολή αλλά και μεγάλη ύβρις. Οι Έλληνες διαβάζουν ιστορικές αναλήθειες λόγω της μη γνώσης της Ελληνικής Γλώσσας από τους ξένους, ιδίως μεταφράσεις της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας σε ξένες Γλώσσες.
Να δημιουργηθούν Ελληνικά Πολιτιστικά Κέντρα σε πόλεις του εξωτερικού που διαβιούν χιλιάδες Έλληνες και να δίδονται επιχορηγήσεις, ώστε να υπάρξει έρευνα και να εκδίδονται έντυπα. Τα εκάστοτε Ελληνικά Προξενεία να ενεργοποιηθούν και όχι να εκδίδουν βίζες και διαβατήρια, υπεύθυνες δηλώσεις δηλαδή μόνο γραφειοκρατία. Πρέπει να γνωρίζουν ότι αντιπροσωπεύουν το Ελληνικό κράτος και έχουν ευρύτερες υποχρεώσεις στην ομογένεια.
Κυρίες κύριοι και αφήστε τα κομματικά σας πάθη και συμφέροντα και εργαστείτε για την διάσωση του ελληνισμού που κινδυνεύει με αφανισμό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Αριστοτέλης «Μετεωρολογικά».
- Διόδωρος Σικ., Bibliotheca historica.
- Ομήρος Ιλιάς και Οδύσσεια.
- Ορφικά, εκδ. Εγκυκλ. του «Ηλίου».
- Πλούταρχος (Ψευδο), «De fluviis».
- Πασσάς Ι. Δ. «Η Αληθινή Προϊστορία», εκδ. Εγκυκλ. του «Ήλιου».
- Παυσανίας, Graeciae description.
- Britannica εγκυκλ.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου