Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά η ανακάλυψη του μηδενός είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της μαθηματικής επιστήμης και κατ επέκταση της προόδου και της εξέλιξης των ανθρώπων. Η ύπαρξη του μηδενός είναι σήμερα αυτονόητη αλλά δεν ήταν πάντοτε έτσι.
Η πιο απλή εννοιολογική αντίληψη του μηδενός είναι το τίποτα. Έτσι, καθίσταται μια διανοητικά κατανοητή ποσότητα σε όλους. Όμως η ταύτιση της ποσότητας με αριθμό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Οι Σουμέριοι ήταν ο πρώτος λαός που διεξήγαγε μαθηματικές πράξεις και αυτούς αυτή η πρόγονη έννοια των μαθηματικών πέρασε στους Βαβυλώνιους. Η πρωταρχική χρήση κάποιας μορφής του μηδενός, με ένα ατελές βέβαια εννοιολογικό περιεχόμενο, αποδίδεται στους Σουμέριους.
Η άγνοια της ύπαρξης του μηδενός σε πολιτισμούς του κύρους και της εμβέλειας του ρωμαϊκού και του αρχαίου ελληνικού βρίσκεται σε μια προφανή αντίθεση με τα φιλοσοφικά και κατασκευαστικά επιτεύγματα τους. Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό τα μαθηματικά αναπτύχθηκαν κυρίως στη μορφή που ξέρουμε σήμερα τη γεωμετρία. Έτσι απέκτησαν ένα πιο πρακτικό χαρακτήρα. Η έννοια του μηδενός ήταν ασυμβίβαστη με τον χαρακτήρα των μαθηματικών του Ευκλείδη. Πρέπει να σημειωθεί παρόλα αυτά πως οι αστρονόμοι τις αρχαίας Ελλάδας είχαν μια πρόγονη μορφή του μηδέν, η οποία ήταν δηλωτική μιας κενής θέσης.
Το αρχαιότερο εύρημα από το οποίο συμπεραίνεται η σύλληψη της έννοιας του μηδενός αποδίδεται στους Ινδούς και τοποθετείται γύρω στο 876 π.Χ. Στην Ινδία το μηδέν απέκτησε τη σύγχρονη έννοια του ως δηλωτικού θέσης αλλά και αριθμού. Σε αυτό συντέλεσαν το φιλοσοφικό και πολιτισμικό περιβάλλον, που αποδείχθηκε πρόσφορο. Από την Ινδία η έννοια του μηδενός πέρασε στον Αραβικό κόσμο και από εκεί διαδόθηκε στην Ευρώπη.
usay.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου