ΣΚΑΙ – Big Brother: Ο πάτος δεν έχει πάτο

Δεν θα ασχοληθούμε με το δίποδο που κι όσοι δεν καταναλώνουμε αυτό το σκουπίδι, το «Μπιγκ Μπράδερ» του ΣΚΑΙ, πληροφορηθήκαμε ότι  πρότεινε σε άλλα δίποδα του είδους του τον βιασμό των γυναικών. Γυναικών όπως η Τοπαλούδη. Όπως η Μυρτώ. Όπως οι μάνες μας. Όπως οι κόρες μας. Οι αδερφές μας. Οι φίλες μας.

Θα ασχοληθούμε με τον ΣΚΑΙ.

Ξέρετε, το τι βγαίνει στον «αέρα» μιας μαγνητοσκοπημένης εκπομπής είναι επιλογή του παραγωγού. Το τι βγαίνει στον «αέρα» μιας τέτοιας παραγωγής είναι επιλογή του μοντάζ. Το ποιόν και τι επιλέγεις να μοστράρεις μέσα από την τηλεόραση είναι επιλογή του παραγωγού. Το τι αποφασίζεις να πουλήσεις σαν «παιχνίδι», σαν «ψυχαγωγία», σαν «είδηση» είναι επιλογή του καναλιού.

Ο,τι μεταδόθηκε από τον ΣΚΑΙ δεν «ξέφυγε». Επιλέχτηκε!

Ο ΣΚΑΙ και οι παραγωγοί αυτού του οχετού θα ισχυριστούν ότι – μετά φυσικά από το σάλο και το φτύσιμο – «πήραν μέτρα» διότι απέβαλλαν από το «σόου» τους τον συγκεκριμένο.

Επομένως, αν αύριο μάς βγάλουν κανέναν έμπορο ηρωίνης να διαφημίζει την πραμάτεια του, και μετά τον αποβάλλουν, θα έχει αποκατασταθεί η τάξη…

Αν αύριο μάς βγάλουν κανέναν παιδεραστή να προβάλλει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, και μετά τον αποβάλλουν, θα είναι όλα τακτοποιημένα…

Αν αύριο μάς βγάλουν τον ναζιστή – ή μήπως αυτό το έχουν κάνει; – να υμνεί το Αουσβιτς, και μετά τον αποβάλλουν, θα είναι όλα καλώς καμωμένα…

Αν αύριο μας βγάλουν την «παίκτριά τους» να δίνει συνταγές πως ρίχνουμε το βιτριόλι, και μετά την αποβάλλουν, θα είναι όλα διορθωμένα…

Δεν αποκλείεται κιόλας να μας πουν, στο πλαίσιο του πνευματικού τους αυνανισμού που τον βαφτίζουν «μετανεωτερικότητα», ότι όλα αυτά είναι… «απόψεις». Που «δοκιμάζονται». Οτι «ο καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει, να τη διατυπώνει και να κρίνεται»… Γιατί έχουμε «ελευθερία» ρε αδερφέ!

Τέτοια «ελευθερία», λοιπόν. Και τέτοια «δημοκρατία»! Βλέπετε, γι’ αυτούς δημοκρατία δεν είναι η αποκάλυψη της ρυπαρότητας, η κοινωνική καταδίκη της σαπίλας, η απαξία του παλιανθρωπισμού, η προστασία από την βρωμιά, από την δυσωδία, από τον μισανθρωπισμό.

Όχι, γι’ αυτούς, για το σύστημά τους, για την τηλεθέασή τους, για τους χορηγούς τους, για τα φράγκα – τελικά για τα φράγκα – που παράγονται με έδεσμα την προστυχιά, όλα αυτά, η προστυχιά, ο μισανθρωπισμός, ο μάτσο κωλοπαιδαρισμός, η σερβιρισμένη στην υγειά μας με σινιέ νταβαντζηλίκι πουτανιά, είναι… άποψη. Και γιατί όχι και τρόπος ζωής…

Η δική μας, λοιπόν, άποψη, είναι ότι εκεί στο ΣΚΑΙ, η ικανότητά τους στον κατήφορο, για όσο θα υπάρχει το χρηματιστήριο της σαπίλας, τους εγγυάται πολλά κέρδη. Γιατί ο δικός τους ο κατήφορος είναι συνώνυμος του πάτου.  Κι ως γνωστόν, ο πάτος δεν έχει πάτο.   

του Νίκου Μπογιόπουλου
imerodromos.gr