Σε μία περίοδος που η Ελλάδα βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στο εθνικό της χρέος, κάτι πολύ όμορφο δημιουργήθηκε στην Αθήνα. Κάτι που μοιάζει με μία παύση αισιοδοξίας και ελπίδας μέσα στη κατήφια και την ματαιοδοξία της χώρας μας.
Τις προηγούμενες ημέρες, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος άνοιξε για πρώτη φορά και με μεγάλη επιτυχία τις πόρτες του για το κοινό. Τρισίμισι χρόνια μετά και με αρκετό κόπο και δουλειά, 6.000 εργαζόμενοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό και την ψυχή τους, ώστε να φέρουν σε πέρας ένα τεράστιο κατασκευαστικό επίτευγμα με πολλές απαιτήσεις. Σε μία χώρα που έχουμε συνηθίσει να καθυστερούν τα πάντα και τίποτα να μην γίνεται στην ώρα του!
Στις 23 Ιουλίου και για λίγα 24ώρα το υπέροχο κτίριο του Renzo Piano άνοιξε τις πύλες του και χιλιάδες κόσμος κάθε ηλικίας κατηφόρισε μέχρι το Φαληρικό Δέλτα για να δει από κοντά το μεγαλύτερο έργο που γνώρισε η χώρα μετά τον κατασκευαστικό οργασμό του 2004. Ένας χώρος που θα φιλοξενηθούν κι επίσημα η Εθνική Λυρική Σκηνή με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Μετά από πολλά χρόνια η χώρα μας απέκτησε ένα νέο αστικό ορόσημο.
Ένα κτίριο, το οποίος είναι σύγχρονο, επιβλητικό και ανταποκρινόμενο στις ανάγκες μας. Πεντελικά μάρμαρα στο πάτωμα και πέντε όροφοι, που όμως ιδιαίτερα μέσα στην βιβλιοθήκη χωρίζονται σε ημιόροφους και πολλά πατάρια. Τα αίθρια και τους χώρους της Λυρικής κοσμούν έργα τέχνης, πολύχρωμα, λεπτεπίλεπτα, αερικά, του Ιάπωνα καλλιτέχνη Σουσούμου Σίγκου. Η σκηνή της όπερας υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη και η Εναλλακτική σκηνή, υπό τον Γιώργο Κουμεντάκη είναι σχεδιασμένες στη λεπτομέρεια για άρτιο ήχο, από όποιο σημείο και αν βρίσκεται το κοινό, με θέσεις για 1.400 άτομα. Kυριαρχεί το κόκκινο βελούδο και το ξύλο, ενώ στην πλάτη του κάθε καθίσματος υπάρχει οθόνη, ώστε το κοινό να μπορεί να διαβάζει υπότιτλους στις ξένες παραστάσεις.
Με κυρίαρχο στοιχείο το νερό και όλα τα συστατικά που χαρακτηρίζουν τη Μεσόγειο, ένα καλαίσθητο στολιδι στα νότια προαστια κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις των επισκεπτών. Ωστόσο, δεν γίνεται μεταξύ άλλων να μην αναφερθούμε και στον υπέροχο κήπο που στολίζει τη περιοχή γύρω από το κτίριο, αλλά και τη τεράστια λίμνη που τις βραδινές ώρες φωτίζεται με ωραίους χρωματικούς συνδυασμούς.
Κέντρο Πολιτισμού στο Φάληρο, πολύφωτα στην Πιττακή, πεζοδρομημένη Αρεοπαγίτου κι Αποστόλου Παύλου, πάρκο Ναυαρίνου, μουσείο Ακρόπολης, μαρίνα Φλοίσβου, είναι μερικά από τα ορόσημα της πόλης μας που έχουν ένα κοινό σκοπό. Να βρουν ξανά οι Αθηναίοι λόγους για να ερωτευτούν μια πόλη που φλερτάρει εδώ και χρόνια με τα όρια του μη ερωτεύσιμου.
Γράφει ο Άγγελος Γεραιουδάκης
koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου