Η ανθρώπινη γλώσσα είναι ένα απίστευτο αισθητήριο όργανο που μπορεί να ανιχνεύσει πέντε βασικές γεύσεις: γλυκό, ξινό, πικρό, αλμυρό και umami. Το νερό έχει πραγματικά τη δική του γεύση, κάτι που εξηγεί πώς τα ζώα μπορούν να το διακρίνουν από τα άλλα υγρά και η γεύση αυτή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα πρέπει να θεωρείται ανεξάρτητη και να ενταχθεί στις μέχρι σήμερα αναγνωρισμένες. Πρόσφατα, ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας ανακάλυψαν μια έκτη αίσθηση που μπορεί να ανιχνεύσει το νερό.
“Η γλώσσα μπορεί να εντοπίσει διάφορους βασικούς θρεπτικούς παράγοντες (tastants) – όπως το νάτριο, τη ζάχαρη και τα αμινοξέα – μέσω της γεύσης”, αναφέρει ο επικεφαλής ερευνητής Yuki Oka. “Ωστόσο, το πώς αντιλαμβανόμαστε το νερό στο στόμα ήταν άγνωστο. Πολλά είδη εντόμων είναι γνωστό ότι “δοκιμάζουν” το νερό, έτσι φανταζόμασταν ότι και τα θηλαστικά θα μπορούσαν να έχουν κάποιο μηχανισμό στο σύστημα γεύσης για την ανίχνευση νερού”. Ο Oka μέτρησε τις ηλεκτρικές αποκρίσεις από τα κύτταρα του υποδοχέα γεύσης στις γλώσσες εργαστηριακών ποντικών όταν έρχονταν σε επαφή με καθαρό νερό αλλά και άλλες γεύσεις. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Neuroscience, διαπίστωσε ότι τα γευστικά νεύρα αποκρίθηκαν στις πέντε βασικές γεύσεις αλλά και στο νερό.
Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα πείραμα με φωτεινά σήματα που διεγείρουν τη ξινή γεύση, αντί για νερό, κάνοντας τα διψασμένα ποντίκια να «πίνουν» το φως, επειδή ο εγκέφαλός τους εξαπατήθηκε και πίστεψε ότι επρόκειτο για νερό: Προς έκπληξη όλων, μερικά από τα ποντίκια της ομάδας πήγαν και έγλειψαν το στόμιο με το φως έως και 2.000 φορές κάθε 10 λεπτά σε μια προσπάθεια να σβήσουν τη δίψα τους. Τα ποντίκια δεν έμαθαν ποτέ ότι το φως ήταν απλώς μια ψευδαίσθηση, αλλά συνέχισαν να πίνουν αρκετή ώρα παραπάνω από όσο θα έπιναν φυσιολογικά το πραγματικό νερό.
Αυτό δείχνει ότι αν και τα σήματα από τους κυτταρικούς γευστικούς υποδοχείς στη γλώσσα μπορούν να πυροδοτήσουν την πόση, δεν παίζουν ρόλο στο να πουν στον εγκέφαλο πότε να σταματήσει. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι το νερό ανιχνεύεται μέσω των κυττάρων της ξινής γεύσης”, πρόσθεσε ο Oka. Η ομάδα του χρησιμοποίησε μια τεχνική που ονομάζεται optogenetics για να ενεργοποιήσει τα κύτταρα. Ο στόχος ήταν να δουν αν θα μπορούσαν να κάνουν τα ποντίκια να πίνουν νερό χωρίς να έχουν πραγματικό νερό και το πέτυχαν.
Η “αιτία” δεν έχει ακόμη καθοριστεί, αλλά οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα επίπεδα του pH μέσα στα κύτταρα μεταβάλλονται όταν το νερό στροβιλίζεται γύρω από το σάλιο και αυτό προκαλεί την αντίδραση των κυττάρων. Όσο ωραίο και αν είναι να πιστεύουμε ότι υπάρχουν πέντε διαφορετικές ομάδες κυτταρικών γευστικών υποδοχέων για τις πέντε συγκεκριμένες γεύσεις, η έρευνα δείχνει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από αυτό και ίσως θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλές πρόσθετες αισθήσεις που δεν είναι άμεσα αντιληπτές.
perierga.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου