Στις 3 Αυγούστου του 1962 δολοφονήθηκε μυστηριωδώς ο αρχαιολόγος Carleton James Hollenbeck στο Σαν Φρανσίσκο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ο Χόλλενμπεκ ήταν συγγραφέας του βιβλίου: “The tomb of Tut-Ankh-Amen : the strange mystery behind the ‘curse’ on King Tut’s tomb”, το οποίο αναφερόταν στην ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, του 19χρονου Φαραώ της Αιγύπτου.
Ακριβώς αυτήν την κατάρα είχαν επικαλεστεί οι άνθρωποι, προκειμένου να εξηγήσουν έναν ακόμη ανεξιχνίαστο θάνατο, του Λόρδου Κάρναρβον, ενός πλούσιου Βρετανού, που είχε χρηματοδοτήσει τις ανασκαφές στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Ο Λόρδος Κάρναρβον υπήρξε ο ιδιοκτήτης του περίφημου Highclere Castle, που θαυμάστηκε παγκοσμίως, καθώς εκεί γυρίστηκε η πασίγνωστη αγγλική σειρά “Downton Abbey”
Στις 26 Νοεμβρίου του 1922, ο Λόρδος Κάρναρβον στεκόταν δίπλα στον Αμερικανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ, ο οποίος υπήρξε φίλος και βοηθός του, τη στιγμή που εκείνος κοίταζε μέσα από μια τρύπα, για πρώτη φορά, τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών.
Όταν τον ρώτησε ο συνεργάτης του, Λόρδος Κάρναρβον, αν μπορεί να δει τίποτα, ο Κάρτερ απάντησε: “Ναι, υπέροχα πράγματα!”
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1923, οι δυο τους ήταν έτοιμοι πια να εισχωρήσουν στον νεκρικό θάλαμο, όπου κείτονταν το μουμιοποιημένο λείψανο του Τουταγχαμών.
Όταν τον ρώτησε ο συνεργάτης του, Λόρδος Κάρναρβον, αν μπορεί να δει τίποτα, ο Κάρτερ απάντησε: “Ναι, υπέροχα πράγματα!”
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1923, οι δυο τους ήταν έτοιμοι πια να εισχωρήσουν στον νεκρικό θάλαμο, όπου κείτονταν το μουμιοποιημένο λείψανο του Τουταγχαμών.
Είχαν καλέσει 17 Αιγυπτιολόγους, για να μοιραστούν μαζί τους εκείνες τις τόσο εξαιρετικά πολύτιμες στιγμές.
O Χάουαρντ Κάρτερ (09/05/1874 – 02/03/1939), εξετάζοντας τη μούμια του Τουταγχαμών, το 1922Οι ηλεκτρικοί προβολείς φώτισαν τους πέτρινους κύβους, που είχαν στοιβαχθεί σαν ένα είδος νεκρώσιμης προσευχής πριν από 3.000 χρόνια περίπου. Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα χρυσό τείχος. Ο Λόρδος Κάρναρβον και ο Γάλλος Αιγυπτιολόγος Λακό μπήκαν μέσα, ακολουθώντας τον Κάρτερ: είδαν ένα λινό σάβανο, που οι άκρες του έπεφταν πάνω στη σαρκοφάγο. Αναστατωμένοι, αλλά ταπεινοί έστεκαν μπροστά στον Φαραώ, όπου έμειναν εκεί για τρεις ώρες, καθηλωμένοι και εκστατικοί.
Ο Λόρδος Κάρναρβον φαινόταν ανήσυχος. Η χαρά του για την ανακάλυψη των αρχαιολογικών θησαυρών αλλοιωνόταν από τη σκέψη πως είχε διαπράξει ιεροσυλία, αναστατώνοντας το γαλήνιο ταξίδι ενός νεκρού προς την αιωνιότητα.
Πραγματικά, ο Λόρδος Κάρναρβον άφησε την ύστατη πνοή του, μόλις λίγους μήνες μετά από τον αρχαιολογικό του θρίαμβο, βασανισμένος από τύψεις, όπως καταμαρτυρούσαν οι οικείοι του. Με αυτόν τον τρόπο, ο θρύλος της κατάρας του Τουταγχαμών εξαπλώθηκε σ’ όλον τον κόσμο.
Έκτοτε, κάθε χρόνο οι εφημερίδες δημοσίευαν την αναγγελία του θανάτου κάποιου από τους επιστήμονες, που είχαν λάβει μέρος στην ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, αναπαράγοντας και επαυξάνοντας τον θρύλο.
Παρόλο που ο Κάρτερ δεν πίστεψε ποτέ στη φοβερή κατάρα, ήταν γενική πεποίθηση πως για όλους αυτούς τους θανάτους ευθυνόταν η αδυσώπητη βασιλική εκδίκηση.
Επιστήμονες προσπαθούσαν να βρουν μια λογική εξήγηση για μια σειρά ύποπτων θανάτων που συνδέονταν με τις ανασκαφές, προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα, όπως ότι οι Φαραώ παγίδευαν τους τάφους τους με δηλητηριώδεις μπογιές ή ραδιενεργές ουσίες, που σκότωναν σιγά-σιγά τους “ιερόσυλους”.
Ο Λόρδος Κάρναρβον φαινόταν ανήσυχος. Η χαρά του για την ανακάλυψη των αρχαιολογικών θησαυρών αλλοιωνόταν από τη σκέψη πως είχε διαπράξει ιεροσυλία, αναστατώνοντας το γαλήνιο ταξίδι ενός νεκρού προς την αιωνιότητα.
Κυριολεκτικά, βασανιζόταν επίμονα, σχεδόν εμμονικά, από τα απειλητικά λόγια της επιγραφής, που ήταν χαραγμένα στη μετόπη του βασιλικού τάφου: “Ο θάνατος θα αγγίζει με τις φτερούγες του όποιον ενοχλήσει τον Φαραώ”.
Πραγματικά, ο Λόρδος Κάρναρβον άφησε την ύστατη πνοή του, μόλις λίγους μήνες μετά από τον αρχαιολογικό του θρίαμβο, βασανισμένος από τύψεις, όπως καταμαρτυρούσαν οι οικείοι του. Με αυτόν τον τρόπο, ο θρύλος της κατάρας του Τουταγχαμών εξαπλώθηκε σ’ όλον τον κόσμο.
Έκτοτε, κάθε χρόνο οι εφημερίδες δημοσίευαν την αναγγελία του θανάτου κάποιου από τους επιστήμονες, που είχαν λάβει μέρος στην ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, αναπαράγοντας και επαυξάνοντας τον θρύλο.
Παρόλο που ο Κάρτερ δεν πίστεψε ποτέ στη φοβερή κατάρα, ήταν γενική πεποίθηση πως για όλους αυτούς τους θανάτους ευθυνόταν η αδυσώπητη βασιλική εκδίκηση.
Επιστήμονες προσπαθούσαν να βρουν μια λογική εξήγηση για μια σειρά ύποπτων θανάτων που συνδέονταν με τις ανασκαφές, προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα, όπως ότι οι Φαραώ παγίδευαν τους τάφους τους με δηλητηριώδεις μπογιές ή ραδιενεργές ουσίες, που σκότωναν σιγά-σιγά τους “ιερόσυλους”.
Όπως και να ‘χει, οι Φαραώ επέλεγαν γιγάντιους και πλούσιους τάφους, επειδή επιθυμούσαν προφανώς με κάποιον τρόπο να μείνουν παρόντες μεταξύ του λαού τους. Η επιστήμη της Αρχαιολογίας σεβάστηκε αυτή τους τη θέληση και με το παραπάνω, αφού χάρη στους αρχαιολόγους, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός ξαναβρήκε τη διδασκαλία εκείνης της θαυμαστής εποχής.
Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 28/11/1962
ΠΗΓΗ: strangepress.gr, kastamonitis.blogspot.com
Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 28/11/1962
ΠΗΓΗ: strangepress.gr, kastamonitis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου