Οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά την Ινδία, αιώνες πριν από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Οι μύθοι αφηγούνται τις περιπλανήσεις του θεού Διόνυσου και του ημίθεου Ηρακλή στη χώρα των Ινδών. Ο Όμηρος μιλάει για κάποιους ανατολικούς Αιθίοπες, οι οποίοι μάλλον δεν είναι άλλοι από τους Ινδούς. Ο Ηρόδοτος καταγράφει τις πρώτες μαζικές μεταναστεύσεις Ελλήνων στη Βακτριανή και τη Σογδιανή, προς τα μέρη των Ινδιών.
Ο Αρριανός αναφέρεται ξεκάθαρα στην ύπαρξη Ελλήνων εγκατεστημένων στην Ινδία, πριν από τον Αλέξανδρο. Από την εποχή του Δαρείου του Α' ικανότατοι έλληνες γεωγράφοι εξερεύνησαν την ινδική χερσόνησο: Σκύλαξ ο Καρυνδεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Κτησίας ο Κνίδιος, κ.α.
Χάρη στο σύνολο των γνώσεων που συνέλεξαν, διευκόλυναν τα μέγιστα στην προέλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ η πολιτική εξουσία των Ελλήνων στην Πενταποταμία συνεχίστηκε τρεις ολόκληρους αιώνες μετά το θάνατό του και μεγαλούργησε, με αποκορύφωμα τη σύσταση της μεγάλης ελληνικής αυτοκρατορίας των Ινδών επί βασιλέως Μενάνδρου, ένα άγνωστο για τους περισσότερους σήμερα επίτευγμα των προγόνων μας. Αλλά σημαντικότερη κι από την πολιτική παρουσία υπήρξε η πολιτισμική δράση των Ελήνων στην Ινδία. Ο απόηχός της μάλιστα φτάνει με πολλές μορφές έως τις ημέρες μας, ενώ αρκετές απομονωμένες ορεσίβιες ινδικές φυλές ανάγουν με υπερηφάνια την καταγωγή τους στους Έλληνες, ανάμεσά τους και οι πασίγνωστοι Καλάς στο βορειοδυτικό Πακιστάν. Τα νομίσματα που εντοπίστηκαν στα εδάφη των Πακιστάν, Αφγανιστάν και Ινδίας αποτελούν την αποκλειστική πηγή πληροφοριών για τους Έλληνες βασιλείς μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου. Περίπου στο 250 π.χ. δημιουργήθηκε μια νέα πολιτική κατάσταση της οποίας οι συνέπειες επρόκειτο να έχουν τεράστια σημασία για το μέλλον της Κεντρικής Ασίας. Ο διοικητής της Βακτρίας και Σογδιανής Διόδοτος, στηριγμένος στο ελληνικό και το ντόπιο στοιχείο, απέσπασε την επαρχία του από την εξουσία του κράτους των Σελευκιδών, κόβοντας δικά του νομίσματα.
Ο Ευθύδημος, που ανέβηκε στο θρόνο σκοτώνοντας τον γιό του Διοδότου, αποδείχθηκε στην ικανότατος βασιλιάς.
Κατόρθωσε να αυξήσει τα εδάφη του κράτους του και να ξεφύγει από την απειλή των σελευκιδικών στρατευμάτων, τα οποία έφθασαν στις άνω σατραπείες, για να τις επαναφέρουν υπό την εξουσία των Σελευκιδών. Ο Ευθύδημος ήταν ο βασιλιάς που κατόρθωσε να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα στις διάφορες τάσεις που δημιούργησε στη Βακτρία ο σφετερισμός της εξουσίας εκ μέρους του και προετοίμασε τη μεγάλη εξόρμηση προς την Ινδία.
Μέχρι αυτό το σημείο οι κλασικές πηγές του Πολύβιου δίνουν μια πιο σαφή εικόνα για τα γεγονότα, στη συνέχεια όμως οι πληροφορίες που αντλούνται από τα περιληπτικά αποσπάσματα του Απολλόδωρου του Αρτεμιτηνού και του Πομπηίου και κυρίως από τα νομισματικά δεδομένα. Εξαιρετικό είναι το χωρίο του Απολλοδώρου, που παρουσιάζει τους Έλληνες της Βακτρίας να κάνουν περισσότερες κατακτήσεις από όσες ο Μ.Αλέξανδρος, πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι οι Έλληνες βασιλείς της Βακτρίας έφθασαν ως την καρδιά της Ινδίας, την πρωτεύουσά της Μάγκαντα Παλίβοθρα, καθώς και νότια των Βαρυγάζων, κοντά στη Βομβάη.
Από τα νομίσματα που βρέθηκαν γνωρίζουμε και άλλα ονόματα Ελλήνων βασιλέων της Βακτρίας και της Ινδίας, τα γνωστότερα είναι:
Ευθύδημος Β’, Αντίμαχος θεός, Δημήτριος Β’, Αγαθοκλής, Πανταλέων και Απολλόδοτος. Μάλιστα οι τρεις τελευταίοι έκοψαν και δίγλωσσα νομίσματα, με ελληνική και ινδική γραφή και σύμβολα.
Ευθύδημος Β’, Αντίμαχος θεός, Δημήτριος Β’, Αγαθοκλής, Πανταλέων και Απολλόδοτος. Μάλιστα οι τρεις τελευταίοι έκοψαν και δίγλωσσα νομίσματα, με ελληνική και ινδική γραφή και σύμβολα.
Ο Δημήτριος είναι ο πρώτος μεγάλος κατακτητής της Ινδίας μετά τον Μ.Αλέξανδρο. Πέρασε τον Ινδικό Καύκασο στο τέλος της βασιλείας του πατέρα του ή στις αρχές της δικής του βασιλείας και κυρίευσε την Πενταποταμία, αρχίζοντας τη μεγάλη εξόρμηση στην Ινδία. Ο Δημήτριος ήταν ο κύριος κατακτητής της Ινδίας και μάλιστα προς όλες τις κατευθύνσεις, έχοντας υπό τις διαταγές του τον στρατηγό τότε Μένανδρο και Απολλόδοτο. Ο Ναρέιν ενισχύει σημαντικά τον ρόλο ορισμένων από τους άλλους βασιλείς και συγκεκριμένα των Αντιμάχου Θεού και του Δημητρίου Β’, που τους θεωρεί βάσει νομισματικών δεδομένων προσκείμενους περισσότερο στον Διόδοτο παρά στους Ευθύδημο και Δημήτριο. Το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής ιδρύθηκε το 250 π.Χ. από τον Έλληνα σατράπη της Βακτριανής Διόδοτο Α' τον Σωτήρα, ο οποίος αποσχίστηκε από τους Σελευκιδείς βασιλείς της Συρίας. Αποτέλεσε μαζί με το μετέπειτα Ινδοελληνικό βασίλειο το ανατολικότερο άκρο του ελληνιστικού κόσμου, καλύπτοντας μία περιοχή μεταξύ της Βακτριανής και της Σογδιανής της κεντρικής Ασίας από το 250 π.Χ. έως το 125 π.Χ. Η επέκταση του ελληνο-βακτριανού βασιλείου στην βόρεια Ινδία από το 180 π.Χ. εγκαθίδρυσε το Ινδοελληνικό βασίλειο που άντεξε μέχρι το 10 μ.Χ, και ήταν το κέντρο του Ελληνοβουδισμού. Το βασίλειο επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα και απλώθηκε στην κοιλάδα του Γάγγη ώσπου το βόρειο μέρος του καταλύθηκε από σκυθικές φυλές. Το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο υπήρξε συνέχεια του βασιλείου της Βακτρίας με πρωτεύουσα την Γανδάρα. Κράτησε από τον 2ο ως το 1ο αιώνα π.Χ.. Ήταν το κέντρο του Ελληνοβουδισμού.
Τόνοι χρυσά και ασημένια νομίσματα και αριστουργήματα ελληνικής τέχνης βρέθηκαν από χωρικούς σε πηγάδια στο Αφγανιστάν και Πακιστάν, μνήμες από τα ελληνικά βασίλεια των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου στην Κ. Ασία και Ινδία. Από το 300 ως το 250 π.Χ. ο χώρος από τη Συρία ως το Αφγανιστάν, ανήκε στο Βασίλειο των Σελευκιδών.
Τόνοι χρυσά και ασημένια νομίσματα και αριστουργήματα ελληνικής τέχνης βρέθηκαν από χωρικούς σε πηγάδια στο Αφγανιστάν και Πακιστάν, μνήμες από τα ελληνικά βασίλεια των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου στην Κ. Ασία και Ινδία. Από το 300 ως το 250 π.Χ. ο χώρος από τη Συρία ως το Αφγανιστάν, ανήκε στο Βασίλειο των Σελευκιδών.
Από το 250 π.Χ. ο Διόδοτος, Διοικητής της Βακτριανής (Αφγανιστάν) αποσχίσθηκε και δημιουργήθηκε το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο. Πλούσιο σε πολύτιμους λίθους και μέταλλα, το βασίλειο έζησε με χλιδή, με ελληνικές πόλεις και πολιτισμό, με Έλληνες εποίκους και γηγενείς κατοίκους σε μικτές κοινωνίες. Στη συνέχεια από το 130 π.Χ. περίπου, όταν το βασίλειο κατελήφθη από νομαδικούς λαούς της στέπας, τους Πάρθους, τους Σάκες, τους Σκύθες και τους Τόχαρους, οι Έλληνες μεταφέρθηκαν προς Νότον του Αφγανιστάν και Πακιστάν, στην Ινδία, και στο εσωτερικό της Ινδίας και ίδρυσαν το Ινδο-Ελληνικό βασίλειο, που έζησε ως το 10 μ.Χ.
Οι ανασκαφές των ξένων αρχαιολόγων, τα αρχαιολογικά ευρήματα και κυρίως η πληθώρα νομίσματα που βρέθηκαν επιτρέπουν να ανασυστήσουν την ιστορία της περιοχής. Στα νομίσματα που βρέθηκαν, υψηλής νομισματικής τέχνης, εμφανίζεται το πρόσωπο των βασιλέων στην μία όψη και οι προστάτες τους θεοί του ελληνικού πανθέου στην άλλη όψη. Έτσι βρέθηκαν 45 Έλληνες βασιλείς αντί των 7 που αναφέρουν οι αρχαίες ιστορικές πηγές, που βασίλεψαν στην περιοχή αυτή. Οι σημαντικότεροι αυτών ο Ευκρατίδης, στο Ελληνο-Βακτριανό βασίλειο, με τους Διόσκουρους στον οπισθότυπο, το μεγαλύτερο νόμισμα που βρέθηκε ποτέ, 169 γρ. χρυσού και μέγεθος 58 χιλιοστά.
Ο Μένανδρος στο Ινδο-Ελληνικό βασίλειο, με την Αθηνά Αλκίδημο της Πέλλας στον οπισθότυπο. Βασίλεψε με σύνεση και ομόνοια και αναφέρεται στις Ιερές Ινδικές Γραφές ως ο βασιλιάςσοφός. Όλα τα νομίσματα έχουν ελληνικές επιγραφές, αλλά προς το τέλος του Ινδο-Ελληνικού βασιλείου φέρουν δίγλωσσες επιγραφές με την αρχαία ινδική γλώσσα. Ορισμένοι μεγάλοι θησαυροί νομισμάτων και έργων τέχνης που βρέθηκαν από τους χωρικούς σε απομακρυσμένες περιοχές, δεν είναι εύκολα προσβάσιμοι για τους αρχαιολόγους, γιατί οι κάτοικοι διαφεντεύουν με τα όπλα τα ευρήματά τους. Συχνά χάνονται για την επιστημονική μελέτη.
Ο Νομισματολόγος-Αρχαιολόγος κ. Osmund Bopearachchi, Καθηγητής στη Σορβόννη και στο Μπέρκλεϋ, είχε εξαιρετικώς την δυνατότητα να μελετήσει και να φωτογραφίσει τους θησαυρούς αυτούς, ιδίως αυτόν της Μίρ Ζακά στο Αφγανιστάν, 4 τόνων! Τον παρουσίασε προσφάτως στην Αθήνα, προσκεκλημένος στο μάθημα της κας Γρηγοράκου στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο και στο Νομισματικό Μουσείο, όπου εγκαινίασε την ΄Εκθεση ελληνο-βακτριανών νομισμάτων του Μουσείου και της Συλλογής της Alpha Bank. Ιδιαίτερη αξία μεταξύ άλλων παρουσιάζει το μοναδικό, με το πορτρέτο του, σωζόμενο χρυσό νόμισμα-μετάλλιο του Μ. Αλεξάνδρου. Φέρει στο κεφάλι δορά ελέφαντα (σύμβολο της Ινδίας), τα κέρατα του θεού Άμμωνος-Διός (δικέρατος), την αιγίδα του Γοργόνειου και στον οπισθότυπο ελέφαντα, ως αναμνηστικό της νίκης του στη μάχη ενάντια στον Ινδό βασιλιά Πώρο (326 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος και ο ελληνικός πολιτισμός άφησαν έντονα ίχνη στην Κ. Ασία και στους πολιτισμούς των εκεί λαών.. Οι νομάδες Τόχαροι Κουσάν που κατέλαβαν τα ελληνικά βασίλεια υιοθέτησαν πολλά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, την Νομισματική τέχνη (Νομίσματα ελληνικού τύπου με ελληνικές επιγραφές), την Αρχιτεκτονική, την Τοιχοποιεία, θέματα της ελληνικής μυθολογίας στην Κοσμηματοποιεία, υιοθέτησαν το ελληνικό αλφάβητο για να γράψουν την γλώσσα τους και τέλος την Γλυπτική τέχνη. Χάρη στην ελληνική τέχνη σμίλεψαν τον Βούδα με πρόσωπο Απόλλωνα και Έλληνες θεούς και ήρωες δίπλα του (τον Αλέξανδρο, τον Ηρακλή κλπ.). Η τέχνη αυτή ονομάστηκε από τους ειδικούς ‘’Ελληνο-Βουδιστική τέχνη της Γανδάρα’’ και κράτησε 6 αιώνες μετά την αποχώρηση των Ελλήνων, μέχρι την εμφάνιση του Ισλάμ.
Το Αφγανιστάν, όπου η μνήμη του Αλεξάνδρου είναι ακόμα έντονη και εις ανάμνηση των Διαδόχων του Ελλήνων βασιλέων, είχε στα χαρτονομίσματά του ως πρόσφατα, τον θυρεό του βασιλιά Ευκρατίδη με τους Διόσκουρους και την επιγραφή στα ελληνικά ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ, ο οποίος έγινε σήμερα επίσημο έμβλημα της Τράπεζας του Αφγανιστάν. Η Κεντρική Ασία θυμάται ακόμα την ελληνική παρουσία και τους πολιτιστικούς και Νομισματικούς θησαυρούς που άφησαν εκεί οι Έλληνες.
Ο Στασάνωρ, (4ος αιώνας π.Χ.), ήταν αρχαίος Έλληνας από τους Σόλους της Κύπρου που διακρίθηκε ως αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Στασάνωρ ήταν σατράπης της Βακτριανής και Σογδιανής από το 321 π.Χ.. Διορίστηκε μετά την επιτυχία του να συλλάβει τον σατράπη της Αρίας. Ως ανταμοιβή έλαβε τη σατραπεία της Aρίας, αργότερα έγινε σατράπης της Δραγγιανής όπου παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του Αλεξάνδρου στην Ινδία. Με την επιστροφή του Αλέξανδρου ο Στασάνωρ τον προμήθευσε καμήλες και άλλες προμήθειες για να τη συνέχιση της εκστρατείας. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ. διατήρησε τη σατραπεία του για πολλά χρόνια παίρνοντας μέρος στον πόλεμο των διαδόχων ανάμεσα στο Ευμένη και τον Αντίγονο. Προσπάθησε να διατηρήσει την εξουσία του δείχνοντας δικαιοσύνη και μετριοπάθεια, ο Αντίγονος τον άφησε ανενόχλητο. Από τότε το όνομά του δεν εμφανίζεται ξανά στην ιστορία.
Ο Ιουστίνος μας λέει ότι το 305 π.Χ. ο Σέλευκος επιτέθηκε και κατέλαβε τη Βακτρία, σε μια σύγκρουση με τον Στασάνορα ή τον διάδοχό του.
Ο Στασάνδρος ήταν Κύπριος Σατράπης στη Βακτρία. Φίλος ή συγγενείς του Στασάνορα του Σολέα.
Όταν ο Στασάνωρ διορίστηκε σατράπης της Βακτρίας Σογδιανής ο Στάσανδρος διορίστηκε επίσης σατράπης Αρίας και ∆ραγκιανής. Στον πόλεμο των διαδόχων μετά τον θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου υποστήριξε τον Ευμένη. Όταν επικράτησε ο Αντίγονος διόρισε νέο σατράπη, ο Στάσανδρος σκοτώθηκε η εκτελέστηκε.
Ο Διόδοτος Α' ο Σωτήρ ήταν Έλληνας Σατράπης της περιοχής της Βακτριανής. Το 250 π.Χ. εξεγέρθηκε κατά κατά του κράτους των Σελευκιδών, όπου ανήκε μέχρι τότε η Σατραπεία του, και ανέδειξε τη Βακτρία σε ανεξάρτητο βασίλειο. Έκοψε νομίσματα με την απεικονισή του. Αποκαλούνταν Βασιλεύς της Βακτρίας και της Ινδίας. Ο Διόδοτος ο Β΄ ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 246 π.Χ. μέχρι το 227 π.Χ.
Ήταν γιος του Διόδοτου Α΄ και ανατράπηκε από τον Ευθύδημο Α΄. Ο Ευθύδημος Α΄ ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 227 π.Χ. μέχρι το 189 π.Χ. Κατά τη βασιλεία του επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου μέχρι τις όχθες του Γάγγη. Το 188 π.Χ. κατέλαβε την κοιλάδα του Ινδού και προσάρτησε την Αραχωσία, τη Δραγγιανή και τη Γεδρωσία, ιδρύοντας και πολλές πόλεις. Σε νομίσματα του διαδόχου του Δημήτριου αναφέρεται ως Ευθύδημος Α΄ Θεός.
Ο Ευθύδημος ήταν ο πρώτος Βακτιριανός βασιλιάς που του αναγνωρίστηκε ο τίτλος από το κράτος των Σελευκιδών, και συγκεκριμένα το 206 από τον Αντίοχο Α΄. Κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Βακτρία. Ο Δημήτριος Α΄, ο επονομαζόμενος Ανίκητος, ήταν βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 189 π.Χ. μέχρι το 167 π.Χ.
Ήταν γιος του Ευθύδημου Α΄. Ο Ιουστίνος και ο Στράβωνας τον αποκαλούν Βασιλέα της Ινδίας. Στα νομίσματα που έκοψε απεικονίζεται να φορά δέρμα από κεφαλή ελέφαντα, και ο ελέφαντας συμβολίζει την Ινδία. Προσάρτησε στο βασιλειό του την Αραχωσία την Γεδρωσία και την χώρα των Παροπαμισάδων ενώ ίδρυσε και δύο πόλεις δίνοντας τον όνομα του, την Δημητριάδα στην Αραχωσία και την Δημητριάδα στην Πατταληνή.
Ο Πανταλέων ήταν Έλληνας βασιλιάς της Αραχωσίας και της Καντχάρα, περιοχών του πρώην βασιλείου της Βακτρίας και της Ινδίας, από το 190 π.Χ. έως το 180 π.Χ. Διαδέχτηκε τον Αγαθοκλή. Κυκλοφόρησε δίγλωσα νομίσματα με ντόπια εικονογραφία.
Ο Ευκρατίδης ο Α΄ ήταν βασιλιάς της Βακτρίαςκαι μέρους της Ινδίας από το 167 π.Χ. μέχρι το 159 π.Χ..
Επέκτεινε το βασίλειο ως τον Ινδό και έγινε κυρίαρχος της Αρείας, της Αραχωσίας, της Δραγγιανής, της Σογδιανής, των Παροπαμισαδών και της Γανδαρίδας. Η απασχόλησή του όμως με την κατάκτηση της Ινδίας έδωσε την ευκαιρία αμέσως μετά το θανατό του να καταλάβουν οι Πάρθοι την Δραγγιανή και την Αρεία. Δολοφονήθηκε από τον γιο του, Πλάτωνα, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε στη συνέχεια από τον αδελφό του, Ηλιοκλή, ο οποίος και ανέβηκε στον θρόνο. Έκτισε την Ευκρατίδεια στην Βακτρία. Ο Ηλιοκλής ήταν γιoς του Ευκρατίδη Α΄ και ανέβηκε στον θρόνο δολοφoνώντας τον αδελφό του Πλάτωνα, ο οποίος είχε δολοφονήσει τον πατέρα τους. Βασίλεψε στο θρόνο της Βακτρίαςκαι της Ινδίας από το 159 π.Χ. ως το 130 π.Χ. Ο Ηλιοκλής ήταν και ο τελευταίος Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας, αφού μετά το θανατό του εισέβαλαν Σκυθικές νομαδικές φυλές καταλαμβάνοντας πολλά εδάφη και χωρίζοντας τη χώρα σε δύο ή και περισσότερα βασίλεια.
Ο Αγαθοκλής ήταν Έλληνας βασιλιάς της Ινδίας από το 167 π.Χ. μέχρι το 165 π.Χ. Κατά τη βασιλεία του εξέδωσε νομίσματα με απεικονίσεις των προκατόχων του. Επίσης εξέδωσε νομίσματα σε διπλή γλώσσα, τα ελληνικά και την τοπική διάλεκτο. Για την εικονογράφησή χρησιμοποίησε ντόπια εικονογραφία και ινδικές θεότητες.
O Mέναδρος (Μιλίντα στα ινδικά) ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας από το 163 π.Χ. έως το 145 π.Χ.. Γεννήθηκε στους Παραμισάδες, περιοχή του βασιλείου της Βακτρίας, είναι άγνωστο το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πριν γίνει βασιλιάς. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και από μικρός ακολούθησε το επάγγελμα του στρατιωτικού. Όταν ο Ευκρατίδηςεισέβαλε στη Βακτρία και έφτασε μέχρι την πρωτεύουσα, τα Τάξιλλα, ο Μέναδρος κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει.
Ο Μέναδρος κατάφερε να καθηλώσει το στράτευμα του Ευκρατίδη και διεξήγαγε μαζί του πολλές μάχες χωρίς όμως ουσιαστική επικράτηση ενός από τους δύο αντιπάλους. Την ίδια περίοδο οι Πάρθοι βλέποντας το εισέβαλαν στο βασίλειο του Ευκρατίδα αναγκάζοντας τον να εγκαταλείψει τη Βακτρία κάνοντας συνθήκη με τον Μένανδρο.
Ο Μένανδρος ανακηρύχθηκε βασιλιάς και παντρεύτηκε την Αγαθόκλεια χήρα του προηγούμενου βασιλιά Αγαθοκλή. Έκοψε νομίσματα με ελληνικές παραστάσεις, με την ένδειξη «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (στην πίσω πλευρά «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΝΤΑΡΜΙΚΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ», όπου αναφέρεται η έννοια του Ντάρμα ως μετάφραση του «δικαίου») ή συχνότερα «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (στην πίσω πλευρά «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΤΡΑΤΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ»). Ασπάστηκε και προώθησε το Βουδισμό και στην Ινδική παράδοση αποκαλείται Μιλίνδα. Έχει γραφτεί ένα ινδικό έπος για τον Μέναδρο το Μιλίνδα Πάνχα, το οποίο αναφέρεται στη συνομιλία του Μενάδρου με τον Ινδό σοφό Ναγκασένα. Διεξήγαγε πολλές μάχες με τα γειτονικά κράτη και προσθέτοντας νέα εδάφη στο βασίλειο του. Πέθανε το 145 π.Χ. κατά τη διάρκεια εκστρατείας.
O Στράτων ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 130 π.Χ. έως το 110 π.Χ. Στην αρχή συμβασίλεψε, λόγω του ότι ήταν ανήλικος, με τη μητέρα του Αγαθόκλεια. Με την ενηλικίωσή του, και αφού είχε πεθάνει και η μητέρα του, ανέλαβε τον θρόνο. Αλλά η διακυβέρνηση του έβαλε την Βακτρία σε περιπέτειες λόγω της ανικανότητάς του να διοικήσει. Κατά τη βασιλεία του ο Αντιαλκίδας, Ευκρατίδης ηγεμόνας βασιλείου της Βακτρίας, εισέβαλε στο Βασιλειό του και κατέλαβε τα Τάξιλα αναγκάζοντας τον Στράτωνα να καταφύγει στην Πανταποταμία. Από εκεί έμαθε ότι ο αδελφός του Απολλόδοτος Α΄ του είχε πάρει το θρόνο.
Ο Απολλόδοτος ο Α΄ ήταν Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 165 π.Χ.έως το 163 π.Χ.. Έκοψε νέα νομίσματα, καθώς και ένα καινούριο με μεγαλύτερο βάρος, το οποίο κυκλοφόρησε ευρύτατα μεταξύ των Ινδών. O Αντιαλκίδας ήταν Έλληνας βασιλιάς στην Βακτρία και στην Παροπαμισάδα, την Αραχωσία, την Πενταποταμία και την Γάνδαρα. Είχε διλωματικές σχέσεις με τα γειτονικά ινδικά βασίλεια και μεγάλη αντιπαλότητα με τα υπόλοιπα Ελληνικά βασίλεια της Βακτρίας. Βασίλεψε από το 115 π.X. μέχρι το 100 π.X. και ήταν γιος του Ηλιοκλή Β΄. Εισέβαλε στο βασίλειο του Στράτωνα Α΄ και τον έδιωξε, καταλαμβάνοντας τα Τάξιλα. Υποστήριξε τον Βραχμανισμό και ήταν πολύ δραστήριος Βασιλιάς. Ο Αμύντας ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 85 π.Χ. έως το 75 π.Χ. Το βασίλειό του περιελάμβανε την κοιλάδα της Καμπούλ.
Το 80 π.Χ. ο Αμύντας κατέλαβε την Παροπαμισάδα και μετέφερε την πρωτευουσά του στην Αλεξάνδρεια την προς Καυκάσω. Έκοψε νομίσματα με Ελληνικές παραστάσεις. Ο Διοδοτίδης Ιππόστρατος ήταν βασιλιάς του ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής. Βασίλεψε από το 85 π.Χ. έως το 70 π.Χ. Το βασίλειο του περιελάμβανε την Αραχωσία και την Γανδάρα. Ο Ερμαίος ήταν γιος του Αμύντα και Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας από το 50 π.Χ. έως το 30 π.Χ. Παντρέυτηκε την Καλλιόπη, κόρη του Ιππόστρατου και ένωσε τα δύο Ελληνικά βασίλεια της Βακτρίας σε ένα, σταματώντας ανταγωνισμό και διχασμό πολλών χρόνων. Ανακατέλαβε πολλές περιοχές της Βακτρίας. Στο τέλος το βασιλειό του δεν άντεξε τις νομαδικές επιδρομές των Σκυθων και είχε συρικνωθεί τόσο, ώστε είχε περιοριστεί στην κοιλάδα της Καμπούλ. Τελικά το 30 π.Χ. το βασίλειο κατέρρευσε.
Ο Ηλιόδοτος ήταν Ινδο-Έλληνας βασιλιάς, πιθανότατα του 1ου αιώνα π.Χ. Είναι γνωστός από ένα χρυσό νόμισμα, το οποίο βρέθηκε το 2011. Είναι γνωστός ίσως και από μια επιγραφή. Το κέρμα απεικονίζει στο μπροστινό μέρος της εικόνας τον βασιλιά και ελληνική επιγραφή με το όνομά του BAΣIΛE/ΩΣ HA/PΔOTO[Y]. Στο πίσω μέρος απεικονίζεται ο Ηρακλής και η επιγραφή «Maharajasa Heliyadotasa» στην ινδική γλώσσα Καρόσθι. Το απλό ύφος του νομίσματος μπορεί να σημαίνει ότι ανήκε σε μικρής διάρκειας βασιλεία τοπικού άρχοντα του Αφγανιστάν και του Πουντζάμπ.
Ο Στράτων Β' Σωτήρ ήταν πιθανώς ο τελευταίος μονάρχης του Ινδοελληνικού βασιλείου.
Κυβέρνησε την περιοχή του ανατολικού Παντζάμπ, της Πενταποταμιας του Ινδου, περίπου από το 25 π.Χ. έως το 10 μ.Χ. ή κατ' άλλη εκδοχή μέχρι και μια δεκαετία αργότερα. Πρωτεύουσα του κράτους του ήταν τα Σάγγαλα (Σιάλκοτ του Πακιστάν) ή κατ' άλλη εκδοχή, η Βουκέφαλος Αλεξάνδρεια. Πολέμησε με τον ηγεμόνα των Ινδοσκυθών Ρατζούβουλα, βασιλιά της Μαθούρα, ο οποίος ισέβαλε στα εδάφη του, τον νίκησε και προσάρτησε την επικράτειά του. Ο Στράτων Β' ήταν ο τελευταίος των Ινδοελλήνων βασιλέων, μαζί με τον γιο του Στράτωνα (Γ') Σωτήρα Φιλοπάτορα, ο οποίος εικονίζεται ως συμβασιλέας σε κάποια από τα νομίσματά του, εξέδωσε δε και δικά του νομίσματα. Μερικά αργυρά νομίσματα, με άλλη κεφαλή και την επιγραφή Στράτων Σωτήρ Δίκαιος, είναι πιθανό να ανήκουν στον Στράτωνα Γ' (όταν ήταν μονοκράτορας) ή και σε έναν τέταρτο βασιλιά με το όνομα Στράτων.
Όπως και ένας προκάτοχός τους, ο Στράτων Α', έτσι και οι τελευταίοι Στράτωνες πιστεύεται ότι ανήκουν στη δυναστεία του Μενάνδρου Α', ο οποίος επίσης έφερε το επίθετο Σωτήρ και χρησιμοποιούσε το σύμβολο της ορθίας Αθηνάς Παλλάδος.
Το Αφγανιστάν, όπου η μνήμη του Αλεξάνδρου είναι ακόμα έντονη και εις ανάμνηση των Διαδόχων του Ελλήνων βασιλέων, είχε στα χαρτονομίσματά του ως πρόσφατα, τον θυρεό του βασιλιά Ευκρατίδη με τους Διόσκουρους και την επιγραφή στα ελληνικά ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ, ο οποίος έγινε σήμερα επίσημο έμβλημα της Τράπεζας του Αφγανιστάν. Η Κεντρική Ασία θυμάται ακόμα την ελληνική παρουσία και τους πολιτιστικούς και Νομισματικούς θησαυρούς που άφησαν εκεί οι Έλληνες.
Ο Στασάνωρ, (4ος αιώνας π.Χ.), ήταν αρχαίος Έλληνας από τους Σόλους της Κύπρου που διακρίθηκε ως αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Στασάνωρ ήταν σατράπης της Βακτριανής και Σογδιανής από το 321 π.Χ.. Διορίστηκε μετά την επιτυχία του να συλλάβει τον σατράπη της Αρίας. Ως ανταμοιβή έλαβε τη σατραπεία της Aρίας, αργότερα έγινε σατράπης της Δραγγιανής όπου παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του Αλεξάνδρου στην Ινδία. Με την επιστροφή του Αλέξανδρου ο Στασάνωρ τον προμήθευσε καμήλες και άλλες προμήθειες για να τη συνέχιση της εκστρατείας. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ. διατήρησε τη σατραπεία του για πολλά χρόνια παίρνοντας μέρος στον πόλεμο των διαδόχων ανάμεσα στο Ευμένη και τον Αντίγονο. Προσπάθησε να διατηρήσει την εξουσία του δείχνοντας δικαιοσύνη και μετριοπάθεια, ο Αντίγονος τον άφησε ανενόχλητο. Από τότε το όνομά του δεν εμφανίζεται ξανά στην ιστορία.
Ο Ιουστίνος μας λέει ότι το 305 π.Χ. ο Σέλευκος επιτέθηκε και κατέλαβε τη Βακτρία, σε μια σύγκρουση με τον Στασάνορα ή τον διάδοχό του.
Ο Στασάνδρος ήταν Κύπριος Σατράπης στη Βακτρία. Φίλος ή συγγενείς του Στασάνορα του Σολέα.
Όταν ο Στασάνωρ διορίστηκε σατράπης της Βακτρίας Σογδιανής ο Στάσανδρος διορίστηκε επίσης σατράπης Αρίας και ∆ραγκιανής. Στον πόλεμο των διαδόχων μετά τον θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου υποστήριξε τον Ευμένη. Όταν επικράτησε ο Αντίγονος διόρισε νέο σατράπη, ο Στάσανδρος σκοτώθηκε η εκτελέστηκε.
Ο Διόδοτος Α' ο Σωτήρ ήταν Έλληνας Σατράπης της περιοχής της Βακτριανής. Το 250 π.Χ. εξεγέρθηκε κατά κατά του κράτους των Σελευκιδών, όπου ανήκε μέχρι τότε η Σατραπεία του, και ανέδειξε τη Βακτρία σε ανεξάρτητο βασίλειο. Έκοψε νομίσματα με την απεικονισή του. Αποκαλούνταν Βασιλεύς της Βακτρίας και της Ινδίας. Ο Διόδοτος ο Β΄ ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 246 π.Χ. μέχρι το 227 π.Χ.
Ήταν γιος του Διόδοτου Α΄ και ανατράπηκε από τον Ευθύδημο Α΄. Ο Ευθύδημος Α΄ ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 227 π.Χ. μέχρι το 189 π.Χ. Κατά τη βασιλεία του επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου μέχρι τις όχθες του Γάγγη. Το 188 π.Χ. κατέλαβε την κοιλάδα του Ινδού και προσάρτησε την Αραχωσία, τη Δραγγιανή και τη Γεδρωσία, ιδρύοντας και πολλές πόλεις. Σε νομίσματα του διαδόχου του Δημήτριου αναφέρεται ως Ευθύδημος Α΄ Θεός.
Ο Ευθύδημος ήταν ο πρώτος Βακτιριανός βασιλιάς που του αναγνωρίστηκε ο τίτλος από το κράτος των Σελευκιδών, και συγκεκριμένα το 206 από τον Αντίοχο Α΄. Κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Βακτρία. Ο Δημήτριος Α΄, ο επονομαζόμενος Ανίκητος, ήταν βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 189 π.Χ. μέχρι το 167 π.Χ.
Ήταν γιος του Ευθύδημου Α΄. Ο Ιουστίνος και ο Στράβωνας τον αποκαλούν Βασιλέα της Ινδίας. Στα νομίσματα που έκοψε απεικονίζεται να φορά δέρμα από κεφαλή ελέφαντα, και ο ελέφαντας συμβολίζει την Ινδία. Προσάρτησε στο βασιλειό του την Αραχωσία την Γεδρωσία και την χώρα των Παροπαμισάδων ενώ ίδρυσε και δύο πόλεις δίνοντας τον όνομα του, την Δημητριάδα στην Αραχωσία και την Δημητριάδα στην Πατταληνή.
Ο Πανταλέων ήταν Έλληνας βασιλιάς της Αραχωσίας και της Καντχάρα, περιοχών του πρώην βασιλείου της Βακτρίας και της Ινδίας, από το 190 π.Χ. έως το 180 π.Χ. Διαδέχτηκε τον Αγαθοκλή. Κυκλοφόρησε δίγλωσα νομίσματα με ντόπια εικονογραφία.
Ο Ευκρατίδης ο Α΄ ήταν βασιλιάς της Βακτρίαςκαι μέρους της Ινδίας από το 167 π.Χ. μέχρι το 159 π.Χ..
Επέκτεινε το βασίλειο ως τον Ινδό και έγινε κυρίαρχος της Αρείας, της Αραχωσίας, της Δραγγιανής, της Σογδιανής, των Παροπαμισαδών και της Γανδαρίδας. Η απασχόλησή του όμως με την κατάκτηση της Ινδίας έδωσε την ευκαιρία αμέσως μετά το θανατό του να καταλάβουν οι Πάρθοι την Δραγγιανή και την Αρεία. Δολοφονήθηκε από τον γιο του, Πλάτωνα, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε στη συνέχεια από τον αδελφό του, Ηλιοκλή, ο οποίος και ανέβηκε στον θρόνο. Έκτισε την Ευκρατίδεια στην Βακτρία. Ο Ηλιοκλής ήταν γιoς του Ευκρατίδη Α΄ και ανέβηκε στον θρόνο δολοφoνώντας τον αδελφό του Πλάτωνα, ο οποίος είχε δολοφονήσει τον πατέρα τους. Βασίλεψε στο θρόνο της Βακτρίαςκαι της Ινδίας από το 159 π.Χ. ως το 130 π.Χ. Ο Ηλιοκλής ήταν και ο τελευταίος Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας, αφού μετά το θανατό του εισέβαλαν Σκυθικές νομαδικές φυλές καταλαμβάνοντας πολλά εδάφη και χωρίζοντας τη χώρα σε δύο ή και περισσότερα βασίλεια.
Ο Αγαθοκλής ήταν Έλληνας βασιλιάς της Ινδίας από το 167 π.Χ. μέχρι το 165 π.Χ. Κατά τη βασιλεία του εξέδωσε νομίσματα με απεικονίσεις των προκατόχων του. Επίσης εξέδωσε νομίσματα σε διπλή γλώσσα, τα ελληνικά και την τοπική διάλεκτο. Για την εικονογράφησή χρησιμοποίησε ντόπια εικονογραφία και ινδικές θεότητες.
O Mέναδρος (Μιλίντα στα ινδικά) ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας από το 163 π.Χ. έως το 145 π.Χ.. Γεννήθηκε στους Παραμισάδες, περιοχή του βασιλείου της Βακτρίας, είναι άγνωστο το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πριν γίνει βασιλιάς. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και από μικρός ακολούθησε το επάγγελμα του στρατιωτικού. Όταν ο Ευκρατίδηςεισέβαλε στη Βακτρία και έφτασε μέχρι την πρωτεύουσα, τα Τάξιλλα, ο Μέναδρος κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει.
Ο Μέναδρος κατάφερε να καθηλώσει το στράτευμα του Ευκρατίδη και διεξήγαγε μαζί του πολλές μάχες χωρίς όμως ουσιαστική επικράτηση ενός από τους δύο αντιπάλους. Την ίδια περίοδο οι Πάρθοι βλέποντας το εισέβαλαν στο βασίλειο του Ευκρατίδα αναγκάζοντας τον να εγκαταλείψει τη Βακτρία κάνοντας συνθήκη με τον Μένανδρο.
Ο Μένανδρος ανακηρύχθηκε βασιλιάς και παντρεύτηκε την Αγαθόκλεια χήρα του προηγούμενου βασιλιά Αγαθοκλή. Έκοψε νομίσματα με ελληνικές παραστάσεις, με την ένδειξη «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (στην πίσω πλευρά «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΝΤΑΡΜΙΚΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ», όπου αναφέρεται η έννοια του Ντάρμα ως μετάφραση του «δικαίου») ή συχνότερα «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ» (στην πίσω πλευρά «ΜΑΧΑΡΑΓΙΑ ΤΡΑΤΑΣΑ ΜΕΝΑΝΤΡΑΣΑ»). Ασπάστηκε και προώθησε το Βουδισμό και στην Ινδική παράδοση αποκαλείται Μιλίνδα. Έχει γραφτεί ένα ινδικό έπος για τον Μέναδρο το Μιλίνδα Πάνχα, το οποίο αναφέρεται στη συνομιλία του Μενάδρου με τον Ινδό σοφό Ναγκασένα. Διεξήγαγε πολλές μάχες με τα γειτονικά κράτη και προσθέτοντας νέα εδάφη στο βασίλειο του. Πέθανε το 145 π.Χ. κατά τη διάρκεια εκστρατείας.
O Στράτων ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 130 π.Χ. έως το 110 π.Χ. Στην αρχή συμβασίλεψε, λόγω του ότι ήταν ανήλικος, με τη μητέρα του Αγαθόκλεια. Με την ενηλικίωσή του, και αφού είχε πεθάνει και η μητέρα του, ανέλαβε τον θρόνο. Αλλά η διακυβέρνηση του έβαλε την Βακτρία σε περιπέτειες λόγω της ανικανότητάς του να διοικήσει. Κατά τη βασιλεία του ο Αντιαλκίδας, Ευκρατίδης ηγεμόνας βασιλείου της Βακτρίας, εισέβαλε στο Βασιλειό του και κατέλαβε τα Τάξιλα αναγκάζοντας τον Στράτωνα να καταφύγει στην Πανταποταμία. Από εκεί έμαθε ότι ο αδελφός του Απολλόδοτος Α΄ του είχε πάρει το θρόνο.
Ο Απολλόδοτος ο Α΄ ήταν Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 165 π.Χ.έως το 163 π.Χ.. Έκοψε νέα νομίσματα, καθώς και ένα καινούριο με μεγαλύτερο βάρος, το οποίο κυκλοφόρησε ευρύτατα μεταξύ των Ινδών. O Αντιαλκίδας ήταν Έλληνας βασιλιάς στην Βακτρία και στην Παροπαμισάδα, την Αραχωσία, την Πενταποταμία και την Γάνδαρα. Είχε διλωματικές σχέσεις με τα γειτονικά ινδικά βασίλεια και μεγάλη αντιπαλότητα με τα υπόλοιπα Ελληνικά βασίλεια της Βακτρίας. Βασίλεψε από το 115 π.X. μέχρι το 100 π.X. και ήταν γιος του Ηλιοκλή Β΄. Εισέβαλε στο βασίλειο του Στράτωνα Α΄ και τον έδιωξε, καταλαμβάνοντας τα Τάξιλα. Υποστήριξε τον Βραχμανισμό και ήταν πολύ δραστήριος Βασιλιάς. Ο Αμύντας ήταν βασιλιάς της Βακτρίας από το 85 π.Χ. έως το 75 π.Χ. Το βασίλειό του περιελάμβανε την κοιλάδα της Καμπούλ.
Το 80 π.Χ. ο Αμύντας κατέλαβε την Παροπαμισάδα και μετέφερε την πρωτευουσά του στην Αλεξάνδρεια την προς Καυκάσω. Έκοψε νομίσματα με Ελληνικές παραστάσεις. Ο Διοδοτίδης Ιππόστρατος ήταν βασιλιάς του ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής. Βασίλεψε από το 85 π.Χ. έως το 70 π.Χ. Το βασίλειο του περιελάμβανε την Αραχωσία και την Γανδάρα. Ο Ερμαίος ήταν γιος του Αμύντα και Έλληνας βασιλιάς της Βακτρίας από το 50 π.Χ. έως το 30 π.Χ. Παντρέυτηκε την Καλλιόπη, κόρη του Ιππόστρατου και ένωσε τα δύο Ελληνικά βασίλεια της Βακτρίας σε ένα, σταματώντας ανταγωνισμό και διχασμό πολλών χρόνων. Ανακατέλαβε πολλές περιοχές της Βακτρίας. Στο τέλος το βασιλειό του δεν άντεξε τις νομαδικές επιδρομές των Σκυθων και είχε συρικνωθεί τόσο, ώστε είχε περιοριστεί στην κοιλάδα της Καμπούλ. Τελικά το 30 π.Χ. το βασίλειο κατέρρευσε.
Ο Ηλιόδοτος ήταν Ινδο-Έλληνας βασιλιάς, πιθανότατα του 1ου αιώνα π.Χ. Είναι γνωστός από ένα χρυσό νόμισμα, το οποίο βρέθηκε το 2011. Είναι γνωστός ίσως και από μια επιγραφή. Το κέρμα απεικονίζει στο μπροστινό μέρος της εικόνας τον βασιλιά και ελληνική επιγραφή με το όνομά του BAΣIΛE/ΩΣ HA/PΔOTO[Y]. Στο πίσω μέρος απεικονίζεται ο Ηρακλής και η επιγραφή «Maharajasa Heliyadotasa» στην ινδική γλώσσα Καρόσθι. Το απλό ύφος του νομίσματος μπορεί να σημαίνει ότι ανήκε σε μικρής διάρκειας βασιλεία τοπικού άρχοντα του Αφγανιστάν και του Πουντζάμπ.
Ο Στράτων Β' Σωτήρ ήταν πιθανώς ο τελευταίος μονάρχης του Ινδοελληνικού βασιλείου.
Κυβέρνησε την περιοχή του ανατολικού Παντζάμπ, της Πενταποταμιας του Ινδου, περίπου από το 25 π.Χ. έως το 10 μ.Χ. ή κατ' άλλη εκδοχή μέχρι και μια δεκαετία αργότερα. Πρωτεύουσα του κράτους του ήταν τα Σάγγαλα (Σιάλκοτ του Πακιστάν) ή κατ' άλλη εκδοχή, η Βουκέφαλος Αλεξάνδρεια. Πολέμησε με τον ηγεμόνα των Ινδοσκυθών Ρατζούβουλα, βασιλιά της Μαθούρα, ο οποίος ισέβαλε στα εδάφη του, τον νίκησε και προσάρτησε την επικράτειά του. Ο Στράτων Β' ήταν ο τελευταίος των Ινδοελλήνων βασιλέων, μαζί με τον γιο του Στράτωνα (Γ') Σωτήρα Φιλοπάτορα, ο οποίος εικονίζεται ως συμβασιλέας σε κάποια από τα νομίσματά του, εξέδωσε δε και δικά του νομίσματα. Μερικά αργυρά νομίσματα, με άλλη κεφαλή και την επιγραφή Στράτων Σωτήρ Δίκαιος, είναι πιθανό να ανήκουν στον Στράτωνα Γ' (όταν ήταν μονοκράτορας) ή και σε έναν τέταρτο βασιλιά με το όνομα Στράτων.
Όπως και ένας προκάτοχός τους, ο Στράτων Α', έτσι και οι τελευταίοι Στράτωνες πιστεύεται ότι ανήκουν στη δυναστεία του Μενάνδρου Α', ο οποίος επίσης έφερε το επίθετο Σωτήρ και χρησιμοποιούσε το σύμβολο της ορθίας Αθηνάς Παλλάδος.
Πηγή: stardust30.wordpress.com, amphipolis.gr, schizas.com, el.m.wikipedia.org, hel-las.blogspot, ellinikahoaxes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου