Βάρκα 4000 ετών διασώθηκε κοντά στην αρχαία πόλη Uruk, μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της αρχαίας Μεσοποταμίας

 

Οι αρχαιολόγοι της Ιρακινο-Γερμανικής αποστολής του Ιρακινού Κρατικού Συμβουλίου Αρχαιοτήτων και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ανατολής ανακάλυψαν ένα πολύ εύθραυστο, μοναδικό, καλοδιατηρημένο σκάφος 4000 ετών κοντά στην αρχαία πόλη Ουρούκ.

Η Ουρούκ, επίσης γνωστή ως Ορχόη ή Ωρύγεια (στα ελληνικά) ή Warka (στα αραβικά), ήταν αρχαία πόλη των Σουμερίων (και αργότερα της Βαβυλωνίας) που βρισκόταν ανατολικά της σημερινής κοίτης του ποταμού Ευφράτη περίπου 230 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Βαγδάτης στο Ιράκ.

Σύμφωνα με τον Κατάλογο των Σουμερίων Βασιλέων, η Ουρούκ ιδρύθηκε από τον βασιλιά Ενμερκάρ γύρω στο 4500 π.Χ. Ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της νότιας Μεσοποταμίας και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώιμη αστικοποίηση των Σουμέριων. Αποτέλεσε ένα σημαντικό πληθυσμιακό κέντρο μέχρι που εγκαταλείφθηκε λίγο πριν ή μετά την ισλαμική κατάκτηση του 633-638 μ.Χ.

Η βάρκα ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μελέτης του περιβάλλοντος της περιοχής Uruk-Warka το 2018, όπου και τεκμηριώθηκε φωτογραμμετρικά.

Η εύθραυστη κατασκευή έχει ήδη εν μέρει εκτεθεί στη διάβρωση τα τελευταία χρόνια και πρόσφατα ήταν ορατή ακόμη και πάνω από το έδαφος. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων που περνούσε κοντά στην περιοχή εξερεύνησης αποτελούσε σοβαρή απειλή για την προστασία της βάρκας.

Η δομή του αρχαίου σκάφους ήταν ορατή από το έδαφος.
[Credit: Mayssoun Issa. Deutsches Archäologisches Institut]

Κατασκευασμένο από καλάμι, φύλλα φοίνικα και ξύλο, η βάρκα ήταν καλυμμένη με πίσσα, μια ουσία που παράγεται μέσω της απόσταξης αργού πετρελαίου που είναι γνωστή για τις στεγανωτικές και συγκολλητικές του ιδιότητες. Τα οργανικά υπολείμματα δεν διατηρούνται πλέον και είναι ορατά μόνο ως αποτυπώματα στην πίσσα.

Με διαστάσεις 7 μέτρα μήκος και 1,4 μέτρα πλάτος, το αρχαιολογικό πλαίσιο δείχνει ότι το σκάφος βυθίστηκε στις όχθες ενός ποταμού πριν από περίπου 4000 χρόνια και θάφτηκε σε στρώματα ιζήματος.

Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής, η κορυφή της βάρκας καλύφθηκε με πηλό και γύψο για να σταθεροποιηθεί, και έτσι ήταν δυνατό να σωθεί ολόκληρη.

Σύμφωνα με τον νόμο περί αρχαιοτήτων του Ιράκ, το σκάφος μεταφέρθηκε στο Ιρακινό Μουσείο της Βαγδάτης για επιστημονική μελέτη και περαιτέρω εργασίες συντήρησης.

Πηγή: ArkeoNews