Οι ΗΠΑ επαναπατρίζουν 41 αρχαία ελληνικά κλεμμένα έργα τέχνης, στην… Τουρκία! 3.059 κλεμμένα αρχαία έχει καταφέρει να επαναπατρίσει η Τουρκία

 

Του Γιώργου Λεκάκη

Οι Τούρκοι πανηγυρίζουν πως «στην χώρα γέννησής τους» επιστρέφουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες 41 ιστορικά αντικείμενα… Ας τους εξηγήσει κάποιος, ότι η χώρα που τα υποδέχεται δεν κατοικείτο τότε από Τούρκους, αλλά από Έλληνες και άρα τα τεχνουργήματα που επαναπατρίζονται είναι ελληνικά. Γι’ αυτό έχω γράψει πολλάκις ότι τα κλεμμένα δεν πρέπει να επαναπατρίζονται στο κράτος που τώρα – ίσως όψιμα – κατέχει την έκταση, όπου αυτά δημιουργήθηκαν, αλλά στον λαό που τα εδημιούργησε… Έτσι, αποφεύγονται συγχύσεις και ιστορικές και πολιτικές σκοπιμότητες και εκμεταλλεύσεις…

Κατά την ανακοίνωση τα αρχαία είναι «προέλευσης Ανατολίας, που αφαιρέθηκαν παράνομα από την Τουρκία».

Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, κ. Μ. Ersoy εδήλωσε: «Είμαστε υπερήφανοι! Ο αριθμός των έργων που επαναπατρίσαμε στα 100 χρόνια της Δημοκρατίας μας, έφθασε τα 3.059» είπε!

Με την συνεργασία που αναπτύχθηκε μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Τουρκίας και της Εισαγγελίας του Μανχάταν των ΗΠΑ τα τελευταία 5 χρόνια, νέα πολιτιστικά αγαθά προσετέθησαν στα πολιτιστικά αγαθά, που έχουν επιστραφεί στην Τουρκία από το 2021.

Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, κ. G. Yazgı και η αντιπροσωπεία του, παρέλαβαν τα έργα που επέστρεψαν στην Τουρκία στο Τουρκικό Σπίτι στην Νέα Υόρκη.

Τα έργα που επιστράφηκαν είναι τα εξής:

            - 3 χάλκινα κεφάλια αγαλμάτων, μια χάλκινη γυναικεία προτομή και μέρη σώματος 4 χάλκινων αγαλμάτων που προέρχονται από την αρχαία ελληνική πόλη Βούβων[1],

            - ένα πήλινο γυναικείο κεφάλι που χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ., ένα χάλκινο βάρος, που χρονολογείται στην ρωμαϊκή περίοδο, μια μαρμάρινη κεφαλή της θεάς Αθηνάς, που χρονολογείται επίσης στην ρωμαϊκή περίοδο, μια τερακότα, ένα ασημένιο ειδώλιο της θεάς Κυβέλης, ένα χάλκινο ειδώλιο Σατύρου και ένα ασημένιο γυναικείο ειδώλιο,

            - Δύο χάλκινα κράνη, φρυγικού τύπου, που χρονολογούνται στον 4ο αιώνα π.Χ.

            - 22 κεφαλές ειδωλίων τύπου Κοίλων,

            - Ένα πήλινο αγγείο, κεραμικό ρυθμού που κυριάρχησε στην Δυτική Ανατολία τον 7ο και 6ο αιώνα π.Χ., και μια μελανόμορφη όλπη.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Η Άγνωστη Μικρά Ασία». Arkeoloji Haber, 6.12.2023. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.12.2023.

       ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

        - Schindler Fr. «Die Inschriften von Bubon (Nordlykien)», στο Österreichische Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-Historische Klasse, Sitzungsberichte 278, 3, Βιέννη, 1972.

        - Jones Chr. P. «Some new inscriptions from Bubon» στο Istanbuler Mitteilungen 27-28, 1977-78, σελ. 288-296.

        - Kokkinia Chr. (επιμ.) N. P. Milner «Boubon. The Inscriptions and Archaeological Remains: A Survey 2004-2006», Αθήνα, 2008.

        - Kozloff A. P. «Bubon. A re-assessment of the provenance» στο Bulletin of the Cleveland Museum of Art 74, 1987, σελ. 131-143.

        - Milner N. «An inscription from Bubon», στο Studies in the history and topography of Lycia and Pisidia, in memoriam A. S. Hall, Λονδίνο, 1994, σελ. 93-94.

        - Ekinci H. A. «Boubon kurtarma kazısı 1993» [Excavations in Bubon 1993], στο V. Müze Kurtarma Kazıları Semineri, Didim 25 - 28 nisan 1994. Άγκυρα, 1995, σελ. 333-343.

        - H. Hellenkemper, Fr. Hild «Lykien und Pamphylien», Tabula Imperii Byzantini 8, Βιέννη, 2004, σελ. 487-489.

        - J. İnan «Der Bronzetorso im Burdur-Museum aus Bubon und der Bronzekopf» στο J. Paul Getty Museum, Istanbuler Mitteilungen 27-28, 1977-1978, σελ. 267-287.

        - J. İnan «Der Bronzetorso im Typ des Diskophoros von Polyklet im Burdur-Museum», στο Polykletforschungen, Βερολίνο, 1993, σελ. 41-56.

        - J. İnan «Neue Forschungen zum Sebasteion von Boubon und seinen Statuen», στο  Akten des II. Internationalen Lykien-Symposions, Βιέννη 6.-12.5.1990, τ. 1, Βιέννη, 1993, σελ. 213-239.

        - J. İnan «Boubon sebasteionu ve heykelleri üzerine son araştırmalar» [Recent studies on Sebasteion and the statues of Bubon], Arkeoloji ve Sanat Yayınları, Κωνσταντινούπολη, 1994.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Η Βούβων ήταν αρχαία ελληνική πόλη της αρχαίας Λυκίας, στον 36ο παράλληλο [36°58′09″N 29°24′25″E]. Το εθνικό κάνει Βουβωνεύς. Ευρέθη μάλιστα επιγραφή (στα αρχαία ελληνικά φυσικά), που επιβεβαιώνει: «Βουβωνέων ἡ Βουλὴ καὶ ὁ Δῆμος»…

Ευρίσκεται δυτικά της αρχαίας Βαλβούρας, κοντά στο χωριό που σήμερα καλείται Ibecik. Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στην πλαγιά ενός λόφου και ήλεγχε την είσοδο στο πέρασμα πάνω από τα βουνά.

Αναφέρεται ένα ξεχωριστό είδος κιμωλίας (creta), που είχε η Βούβων. Ανασκάφηκε δε μικρό θέατρο, κτισμένο από ψαμμίτη. Και η ακρόπολη, στην κορυφή του λόφου.

Μαζί με την Βαλβούρα και τα Οινόανδα σχημάτιζαν την περιφέρεια Καβαλίας / Καβάλα.

ΠΗΓΕΣ: Στέφανος Βυζάντιος, Πλίνιος («Φυσ. Ιστ.», xxxv.196, v.101), Κλ. Πτολεμαίος, Ιεροκλής. Γ. Λεκάκης «Η Άγνωστη Μικρά Ασία».

arxeion-politismou.gr