Το εντυπωσιακό Πηγαδιώτικο Γεφύρι στο Φαράγγι του Κοσκάρακα, στην Μεσσηνία

  των Ε. Μπεληγιάννη, Γ. Λεκάκη

Στον νομό Μεσσηνίας, κείται το Πηγαδιώτικο Γεφύρι.

Έχει δύο επάλληλα τόξα.

Βρίσκεται στο φαράγγι του Κοσκάρακα.

Ακολουθώντας το λιθόστρωτο μονοπάτι από το χωριό Κέντρο[1], με κατεύθυνση προς το χωριό Πηγάδια[2].

 [Παρεκκλίνοντας από τον δρόμο Καλαμάτας - Καρδαμύλης, μετά από 3 χλμ. περίπου χωματόδρομο].

ΠΗΓΗ: «Πέτρινα Τοξωτά Γεφύρια (Γιώργος και Εύη Μπεληγιάννη)» 18.5.2023. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19.5.2023.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Το χωριό Κέντρο Μεσσηνίας, στον 36ο παράλληλο [36°57′9.360″N 22°14′58.200″E], ελέγετο Μπίλιοβα. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 640 μ. Έχει θέα στο διάσημο Φαράγγι του Ριντόμου. Από τον Προφήτ’ Ηλία, είναι ορατά τα μονοπάτια προς το Ρίντομο και τα Πηγάδια. Στην πλαγιά προς το φαράγγι, λειτουργούσαν παλαιά αρκετοί νερόμυλοι - σήμερα ερειπωμένοι. Έχει πλήθος Ιστορικών Διατηρητέων Μνημείων. Επισήμως χαρακτηρισμένα: Το Κτήριο Γ. Γιαννούκου, τον Πύργο Βασ. Βεντήρη και τους ΙΝ Ταξιάρχη, Αγίου Νικολάου, Κοίμησης Θεοτόκου, Ναό Αγίου Βασιλείου και τις ΙΜ Προφήτ’ Ηλία, και το Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Χελμού. Αλλά όχι το παραπάνω γεφύρι.

[2] Υπάρχουν δυο οικισμοί στην Μεσσηνία με το όνομα Πηγάδια:

            - Των Γαργαλιάνων Δήμου Τριφυλίας

Και

            - Της Αβίας Δυτικής Μάνης, στον 36ο παράλληλο [36°59′45.388″N 22°15′27.756″E]. Αυτό, το δεύτερο, είναι της παρούσης:

Ευρίσκεται στον Ταΰγετο, σε υψόμετρο 927 μ. ΒΑ των Αλτομιρών. Τα αρχαιότερα ευρήματα κατοίκησης της περιοχής του, χρονολογούνται από το τέλος της Νεολιθικής Εποχής (3000 - 2500 π.Χ.). Πρόκειται για έναν λίθινο πέλεκυ, πήλινο αγγείο, τμήμα σαγονιού ανθρώπου με δυο δόντια, οστά θηλαστικών και αρκετά θραύσματα πήλινων αγγείων, τα οποία ευρέθησαν τυχαίως το 1954, σε μια σπηλιά, στην θέση Κοκκινόχωμα. Αλλά ο σημερινός οικισμός, μάλλον, δημιουργήθηκε από καταδιωκόμενους Ηπειρώτες επί οθωμανοκρατίας, οι οποίοι προέρχονταν από τα Πέντε Πηγάδια . (Πιο πάνω από τα Πηγάδια Δυτικής Μάνης και πιο μέσα στον Ταΰγετο, ευρίσκονται η Κρύα Βρύση, τα Δένδρα και τα Ριζανά, όπου καλλιεργούσαν και παραθέριζαν). Από το χωριό πηγάζει ο ποταμός (ξεροπόταμος) της Σάντοβας και εκβάλει σε βοτσαλωτό ακρογιάλι, κοντά στις Κιτριές, που σχηματίζει το φαράγγι του Ριντόμου ή Κοσκάραγας. Παλαιά καλντερίμια (που διατηρούνται έως σήμερα) διευκόλυναν την επικοινωνία με τα γύρω χωριά!

Αξιοθέατο ο ΙΝ Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Πανηγυρίζει μεγάλως την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου. - ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Χρ. Πετροπούλου «Κάποτε υπήρχε ένα χωριό… ή Το πανηγύρι ως μέσο αναβίωσης μιας “χαμένης” συλλογικότητας».

ΠΗΓΕΣ: Γ. Λεκακης «Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις». Γ. Λεκάκης «Ταματα και αναθηματα».

arxeion-politismou.gr