Ιδού, η αρχαία Πελασγική δεξαμενή ύδατος πάνω στον Ιερό βράχο της Ακροπόλεως ανάμεσα στον Παρθενώνα και το Ερέχθειο, στο δεξί μας χέρι βαδίζοντας στην πομπική οδό με τον τάπητα που στρώθηκε τελευταία, για την ασφαλέστερη προσέγγιση των επισκεπτών στα σπουδαία κλασικά μνημεία της αρχαιότητας, και που συνήθως δεν δίνουμε την προσοχή μας.
Είχε λίθινο στρογγυλό στόμιο πάνω στην λαξευτή δεξαμενή για την ανέλκυση του δοχείου (κουβά), που χρονολογείται τουλάχιστον από τους Μυκηναϊκούς χρόνους , για να εξυπηρετεί το βασιλικό Μέγαρο της Χαλκοκρατίας μαζί με το Υδραγωγείο του Θησέως (3.200 π.Χ.), και εν συνεχεία συνετέλεσε στην οικοδόμηση των ναών της θεάς Αθηνάς καθώς η επεξεργασία ιδίως του μαρμάρου απαιτούσε νερό για την λιθοτριψία.
Επίσης το νερό ήταν ακρως αναγκαίο για την καθαριότητα του λατρευτικού περιβάλλοντος της Ακροπόλεως, και τις τελετές που ως επι το πλείστον λάμβαναν χώρα τους θερινούς μήνες με την λειψυδρία, και μάλιστα για τις εκατόμβες θυσίες των λευκών ταύρων, και αυτονόητα για να ξεδιψάσουν το ιερατείο και τις ιέρειες παρθένους που υπηρετούσαν στον Παρθενώνα, και ίσως τους πολυπληθείς προσκυνητές των Μικρών και Μεγάλων Παναθηναίων, που δεν έφεραν μαζί τους προμήθειες με υγρά.
Ο επιγραμματοποιός και ποιητής Καλλίμαχος (310-240 π.Χ.) αναφέρει ότι ούτε τα ζώα καταδέχονταν να πιούν το βρόμικο νερό του Ηριδανού ποταμού, ενώ ο Κηφισσός και ο Ιλισσός στέρευαν τα καλοκαίρια. Τουτέστιν η μόνη σωτήρια λύση ήταν τα πηγάδια και οι λαξευτές δεξαμενές, αφού εντοπίστηκαν 11 αρχαία πηγάδια σε υπόγειες καρστικές σπηλιές, άνω και πέριξ της Ακροπόλεως που ανοίχτηκαν γύρω στον ΙΑ π.Χ. αιώνα, και άλλα (62) αργότερα που συμπεριλάμβαναν και τα κτιστά πηγάδια της Φρεαττύδας (φρέαρ) κάθε φορά σε μεγαλύτερο βάθος.
Το έτος (621 π.Χ.) ο Δράκων θέσπισε φορολογία του πόσιμου νερού….που την κατήργησε (ευτυχώς) ο Σόλων (596 π.Χ.) ως κοινωνικό αγαθό που θεώρησε επιβεβλημένα δωρεάν για δημόσια χρήση . Υπήρχε υπεύθυνος δημόσιος υπάλληλος στην αρχαία Αθήνα για την διαχείρηση πηγών, στερνών, ποταμών, και πρόστιμο για την ρύπανσή τους.
Μόνον σε εποχές ανομβρίας, κάθε πολίτης δικαιούτο ποσότητα (39) λίτρων νερού ημερησίως, που το λάμβαναν από τα πηγάδια των Αθηνών!
ΦΩΤΟ: Robert McCabe
Πηγές:
Ευτυχία Νεστορίδη
Η ιστορία του νερού στην Αττική και οι προκλήσεις από την αρχαιότητα έως σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου