Στην Νεραϊδοσπηλιά του Παρνασσού

Πρόκειται για ένα αρκετά ιδιαίτερο και όμορφο οριζόντιο σπήλαιο στις ανατολικές απολήξεις του Παρνασσού.

Για την πρόσβαση σε αυτό, θα χρειαστεί πεζοπορία, ενώ προς το τέλος η διαδρομή γίνεται πιο βράχινη, όπου και τραβερσάρει σε «ζωνάρι», για να μας οδηγήσει σε μία άγρια γωνιά του βουνού.

Το σπήλαιο παρουσιάζει εντυπωσιακές κλιμακωτές λίμνες υπερχείλισης από τις οποίες, κάποιες είναι άδειες, και κάποιες πλημμυρισμένες με κρυστάλλινο νερό!!!

Από τα μισά της διαδρομής και μετά το σπήλαιο αλλάζει μορφολογία.

Υπάρχει στενό πέρασμα που οδηγεί σε διάδρομο με όμορφο διάκοσμο στα τοιχώματα. Μετά από λίγα ακόμα μέτρα η διαδρομή τερματίζει σε ένα καταστόλιστο θάλαμο, που δείχνει να έχει ανηφορική συνέχεια.

Το σπήλαιο επισκέφτηκαν μέλη του «Πρωτέα» στις 22.5.2022.

ΠΗΓΗ: Canyoning-Caving, 2.6.2022. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.6.2022.

Πολλές σπηλιές και θέσεις στην Ελλάδα λέγονται Νεραϊδοσπηλιά.
Όλες σχετίζονται με το άρθονο νερό, και κατά τις τοπικές παραδόσεις, είναι κατοικητήρια νεραϊδών…

Η Νεραϊδοσπηλιά στην πλαγιά του Δυτικού Παρνασσού, νότια και επάνω από το χωριό Βάργιανη(*) είναι μία από αυτές… Σύμφωνα με τους μύθους της περιοχής, εδώ κατοικούσαν κάποτε οι Νεράιδες του Παρνασσού.

Είναι ένα λιμναίο οριζόντιο σπήλαιο, με μήκος 100 μ. περίπου και αποτελείται από δυο μεγάλους θαλάμους και 12 λιθωματικές λεκάνες. Το νερό που εισέρχεται από την οροφή του δημιουργεί σταλακτίτες και σταλαγμίτες και το περίσσευμα τους χειμερινούς μήνες δημιουργεί μαγευτικές λιμνούλες, γεμίζοντας τις λεκάνες.

Η πεζοπορική διαδρομή ξεκινά από την γραφική Βάργιανη, ένα χωριουδάκι χτισμένο αμφιθεατρικά, μέσα στα έλατα και με άφθονα τρεχούμενα νερά, με τις πηγές της Μπουρμπούλας μέσα στο χωριό.

Ωραίο μονοπάτι, με πολύ καλή σήμανση, μέσα σε ελατοδάσος.

Αρκετά… ζόρικη ανηφόρα και σημεία που δεν είναι για υψοφοβικούς. Έχει 2-3 σημεία με μόνιμα τοποθετημένα σχοινιά για λόγους ασφαλείας, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο και δύσκολο, που με λίγη προσοχή τα περνάς εύκολα.

Το μονοπάτι ανηφορίζει μέσα από πυκνό δάσος. Φτάνοντας στο διάσελο, λίγο πριν το τελευταίο τμήμα της διαδρομής προς την σπηλιά, η θέα της Γκιώνας και της Οίτης θα μας αποζημιώσουν για την προσπάθεια να φτάσουμε ως εκεί.

Η κατάβαση προς την είσοδο της σπηλιάς γίνεται από ένα αρκετά δύσβατο και λίγο εκτεθειμένο  μονοπάτι, στο οποίο όμως υπάρχουν σχοινιά που βοηθούν το πέρασμα προς την σπηλιά. Για την  εξερεύνηση του σπηλαίου είναι απαραίτητος φακός κεφαλής για να έχουμε ελεύθερα τα χέρια  μας.

        - Μήκος διαδρομής: 9,2 χλμ.

        - Υψ. διαφορά ανάβαση 870 μ. Κατάβαση 870 μ.

        - Βαθμός δυσκολίας: 2 μέτριο για έμπειρους πεζοπόρους, πολύ δύσκολο για αρχάριους (δεν συνιστάται).

        - Διάρκεια: 5 - 6 ώρες

Σημείωση: Σε περίπτωση που οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές και αν κριθεί ότι είναι δύσκολη λόγω ολισθηρότητας, η επιστροφή, γίνεται με κυκλική διαδρομή μεγαλύτερης διάρκειας. Στον αριστερό κλάδο της κυκλικής πορείας υπάρχει και καταρράκτης.

ΠΗΓΗ: Φυσιολατρικός Όμιλος Νέας Ιωνίας.

(*) Η Βαριάνη (έως το 1940) – νυν Βάργιανη - είναι ορεινό χωριό, σε υψόμετρο 900 μ. στις πλαγιές της κορυφής Γερολέκας του όρους Παρνασσού, του Δήμου Δελφών του Νομού Φωκίδος, στον 38ο παράλληλο [38°38′31.9″N 22°25′26.0″E], μόλις 50 χλμ. από την Αράχωβα.[1]

Επί Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 ανέδειξε αρκετούς αγωνιστές (Ηλίας Αντιπάτης, Νίκος Μπαλαούρας, καπετάν Λιάπης, κ.ά.).

Περίπου 20 κάτοικοί της συμμετείχαν και στην άλωση του κάστρου των Σαλώνων. Κοντά στο χωριό έγινε τον Σεπτέμβριο του 1824 η μάχη της Πανάσσαρης, κατά την οποία οι δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων (με τους Γεώργιο Δράκο, Γιώτη Δαγκλή, Χριστόφορο Περραιβό, κ.ά.), που είχαν συγκεντρωθεί ενωρίτερα στην Βάργιανη ενίκησαν τα οθωμανικά στρατεύματα του Δερβίζ πασά.[2]

Έχει περίπου 100 πετρόκτιστα σπίτια, τρεχούμενα νερά από τις πηγές της Μπουρμπούλας, πλατάνια, Λαογραφικό Μουσείο Βάργιανης, υδραγωγείο… 

Ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό που σχεδόν ερήμωσε την δεκαετία του 1960…

Πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής, στον ομώνυμο κεντρικό ναό του χωριού.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Απέχει 200 χλμ. από την Αθήνα, 40 χλμ. από το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού, 9 χλμ. από την Γραβιά, 50 χλμ. από τους Δελφούς, 60 χλμ. από το Γαλαξείδι.

[2] Βλ. Ν. Κασομούλη «Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων (1821 - 1833)», Αθήναι, 1942.

 Και Χρ. Περραιβού «Απομνημονεύματα πολεμικά διαφόρων μαχών συγκροτηθεισών μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά τε το Σούλιον και Ανατολικήν Ελλάδα από του 1820 μέχρι του 1829 έτους», 1836.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης «Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις».

arxeion-politismou.gr