Στις υπώρειες του δάσους του Σέιχ Σου, 1750μ. ανατολικά του σημείου που η επαρχιακή οδός Πυλαίας-Χορτιάτη τέμνει την Εσωτερική Περιφερειακή οδό Θεσσαλονίκης, βρίσκεται η τούμπα των Ελαιώνων (εικ. 1).
Η θέση εντοπίστηκε το 1917/18, από τον αρχαιολόγο Léon Rey, ηγετικό μέλος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας της Στρατιάς της Ανατολής, η οποία στρατοπέδευσε γύρω από τη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του μεγάλου πολέμου (εικ. 2). Από την σύντομη ερευνητική ανασκαφή του γνωρίζουμε ότι η τούμπα έχει ανθρωπογενείς επιχώσεις πάχους 4,40μ., οι οποίες περιείχαν μάζες πηλού, καμένα ξύλα και πέτρες, από τους πηλόκτιστους τοίχους των κτισμάτων του οικισμού.
Λίγα χρόνια μετά, το 1935, μια επιφανειακή έρευνα από τον Έφορο Αρχαιοτήτων Μακεδονίας Ν. Κοτζιά, καθώς και νεότερες, επίσης επιφανειακές έρευνες προσέφεραν στοιχεία για τη χρονολόγηση και την έκταση του οικισμού.
Η τούμπα σχηματίστηκε πάνω σε χαμηλό λοφίσκο, από τη συσσώρευση των καταλοίπων του οικισμού, ο οποίος φαίνεται ότι κατοικήθηκε κατά διαστήματα από το τέλος της Νεότερης Νεολιθικής (4500 π.Χ.) έως και την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1000 π.Χ.).
Επίσης, σε πλάτωμα στην ανατολική πλευρά της τούμπας εντοπίστηκε κεραμική και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα αρχαϊκών και ελληνιστικών χρόνων (εικ. 3).
Η αρχική έκταση της επιφάνειας στην κορυφή του λόφου ήταν σχεδόν 250τ.μ., από τα οποία σήμερα έχουν απομείνει περίπου τα μισά, καθώς η δυτική πλευρά έχει διαβρωθεί από τις βροχές και τα δύο ρέματα που τον πλαισιώνουν και συμβάλουν στη δυτική του πλευρά (εικ. 4).
Αν και ο προϊστορικός οικισμός της Πυλαίας δεν έχει ερευνηθεί συστηματικά, ωστόσο, μαζί με άλλες τούμπες (Πολίχνη, Άνω Τούμπα), κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της κατοίκησης στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Πηγή: Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου