Μόνο στην Αίτνα της Σικελίας, «κρύβονται» περισσότερες από 300 αρχαίες πυραμίδες! Τις κατασκεύασαν οι ελληνικοί... «Λαοί της Θάλασσας»

Του Γιώργου Λεκάκη

Μόνο στην Σικελία, και μόνο στους πρόποδες του μαγευτικού ηφαιστείου της Αίτνας(4*), «κρύβονται» περισσότερες από 300 αρχαίες πυραμίδες!

Αυτές οι αινιγματικές αρχαιες κατασκευές, που συχνά παραβλέπονται…

Είναι ελάχιστα γνωστές… Αλλά είναι εκεί και στέκονται σαν σιωπηλοί φρουροί των μαγευτικών τοπίων του νησιού.

Αυτές οι γιγάντιες πυραμίδες, με την κρύα, τραχειά πέτρα, μας μεταφέρουν πίσω στον χρόνο…

Κάποιες από αυτές φτάνουν στο εντυπωσιακό ύψος των 40 μ.!

Πώς τις κατασκεύαζαν οι αρχαίοι; Και ποιοι; 

Τι μυστικά κρατούν;

Αποδίδονται στους αρχαίους Σικελούς[1], έναν λαό που τυλίχθηκε στην ομίχλη της ιστορίας, πριν από περισσότερα από 3.500 χρόνια...

Ίσως ήταν ιερά μνημεία ή βασιλικοί τάφοι…

Ίσως αφιερώματα σε θεότητες…

Πάντως είναι μάρτυρες ενός χαμένου πολιτισμού…

Το αίνιγμα που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί.

Ποια μυστικά κρύβουν;

Ποιες τελετές έγιναν σε αυτές;

Η ακριβής λειτουργία τους παραμένει μυστήριο…

Αλλά το μεγαλείο τους είναι αδιαμφισβήτητο...

ΠΗΓΗ: Ant. Cuschera, 7.5.2024. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 8.5.2024.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:

[1] Οι Σικανοί / Σικελοί / Σικουλοί > Sekeles / Sheklesh / Shikalaju / Schakaluscha είναι ένας λαός, που καταγράφεται στις αρχαίες αιγυπτιακές πηγές του Νέου Βασιλείου.

Επήραν το όνομά τους από τον βασιλιά της Σικελίας, Σικανό, και πατέρα του Κύκλωπα, του Αντιφάντη και του Πολύφημου – βλ. Μαλ. Χρον. σελ. .114. Υπάρχει και Σικανός υιός του Κύκλωπα, κάτι που «δένει» περισσότερο την σχέση τους με αυτόν τον μυθικό θρακικό(5*) λαό των Κυκλώπων, που σχετίζεται με την Αίτνα(4*) - βλ. Σχόλ. Ευρ. Ορ. 965. Λαός περίφημος για τις μεγαλιθικές κατασκευές του (ακόμη λέμε "κυκλώπεια τείχη"). Με το ίδιο όνομα υπάρχει και Συρακούσιος, υιός του Εξηκέστου, εκλεγείς στρατηγός το 415 π.Χ. κάτι που ενισχύει την σχέση του νησιού με το όνομα, μέχρι και τα ιστορικά χρόνια.

Οι Σικανοί / Σικελοί / Σικουλοί λογίζονται μέρος των (κακώς) λεγόμενων «Λαών της Θάλασσας» (γερμανικός όρος-εφεύρημα), που απεδείχθη ότι ήταν ελληνικής καταγωγής: Από τα ελληνικά νησιά, την Κύπρο, την ελληνική ηπειρωτική χώρα, τις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας και από τις ελληνικές αποικίες στις ακτές της Δαλματίας(*), κ.α. Σχετικά μυκηναϊκά και κυπρομυκηναϊκά ευρήματα στην Παλαιστίνη(**) αποδόθηκαν σε Μυκηναίους εμπόρους – άλλοι μελετητές τους θεωρούν πειρατές και άλλοι τυχοδιώκτες.

Σύμφωνα με ορισμένους Ισραηλινούς αρχαιολόγους (βλ. Ephr. Stern: «Dor, Ruler of the Seas» Israel Exploration Society, Ιερουσαλήμ, 2000), οι Σικελοί κατοικούσαν στην ακτή του Καρμηλίου, ιερού του Διός όρους Carmel και στο βόρειο τμήμα της κοιλάδας Σάρωνος / Sharon. Ο Moishe Kochavi, με βάση την διανομή των ανακαλυφθέντων ευρημάτων μυκηναϊκών (SH III C) και κυπρο-μυκηναϊκής (LC III) κεραμικής, εντοπίζει την περιοχή εγκατάστασης των Σικελών κοντά στις πόλεις Μαδέρα / Madera (Tel Zeros / Ζάκρος[***]), Άκρη / Acre (Tel Akko) και Tel Keisan. Στην πόλη Δωριο / Dor, ανακαλύφθηκε επίσης κεραμική τύπου SH III C, μαζί με πλήθος θραυσμάτων δίχρωμης φιλισταϊκής / κρητικής κεραμικής. Τα ευρήματα χρονολογούνται στα μέσα του 11ου αιώνα π.Χ. Επί πλέον, εκεί ανακαλύφθηκε μια πλάκα από ελεφαντόδοντο κυπριακού έργου και μια κυπριακή στρογγυλή σφραγίδα. Αυτά τα πολιτιστικά στρώματα των Σικελών τελειώνουν απότομα, υποδηλώνοντας μια σημαντική καταστροφή στην τελική τους φάση...

Πλην από Σικελούς οι «Λαοί της Θάλασσας», συναποτελούνταν από Αχαιούς / Ekwesh, Τυρρηνούς / Teresh, και Σαρδηνίους / Sherden – όλα αρχέγονα ελληνικά φύλα.

Αυτοί εισέβαλαν στην Αίγυπτο, περί το 1177 π.Χ. Και ηττήθηκαν στο Δέλτα του Νείλου από τον φαραώ Ραμσή Γ' - βλ. και επιγραφές του Αμηνοφάτη / Μενεφθά  (> Merenptah). Αυτός ήταν ο 3ος υιός του Ραμσή Β' και της δεύτερης μεγάλης βασιλικής συζύγου του, Ισισνοφρέτ Α' (Ισετνεφρέτ) - ο 13ος υιός αυτού του βασιλιά!

Τεκμηριώνονται, για πρώτη φορά, στον πόλεμο της Λιβύης κατά το 5ο έτος της βασιλείας του φαραώ Αμηνοφάτη (19η Δυναστεία) στην στήλη της Αθριβίου / Athribis από το Kom el-Ahmar και στην επιγραφή νίκης που βρέθηκε στην αυλή, πίσω από τον 7ο πυλώνα του ναού του Karnak, το Cachettehof. Τότε ως βοηθητικά στρατεύματα του Λίβυου ηγεμόνα Meryey / Merje.

Σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, οι Σικελοί αναφέρονται στα κατορθώματα του φαραώ Ραμσή Γ', όπου, μαζί με τους Φιλισταίους Κρήτες / Peleset, τους Κρήτες εκ Ζάκρου[***] / Tjeker, τους ομηρικούς Δαναούς Αργείτες / Tanaju / Denyen και τους Κάρες Έλληνες εξ Ιασού / Weshesh, περιγράφονται ως οι βάσεις του βασιλείου των Αμοριτών / Amurru, κατά το 8ο έτος της βασιλείας του, στον βόρειο Λίβανο!

Κατ’ άλλους, οι Σικελοί προέρχονται από την ελληνική πόλι Σαγαλασσό της Πισιδίας (μάλλον εκ παρηχήσεως - Σπουδαία ΣΑΓΑΛΑΣΣΟ, κατ’ άλλους από την ελληνική Ιλλυρία, κλπ. Ίσως είναι αυτοί που αναφέρονται ως Sikalaeans (στην σφηνοειδή γραφή: si-ka-la-(iu)-u = Sikalaju = «λαός της Sikala»)…

Τέλος, και το όνομα Σίκελος / Σικελός απαντάται και στην ελληνική μυθολογία και ιστορία:

Ένας από τους αρχηγούς των Θρακών(5*), που είχαν εγκατασταθεί στην Στρογγύλη (νυν Νάξο Κυκλάδων) και μονομάχησε με τον συμπατριώτη του, τον Εκήτορο, για τον έρωτα της όμορφης Παγκράτιδος, ώσπου έπεσαν και οι δύο νεκροί. (Εν τέλει την νυμφεύτηκε ο Αγασσαμενός (βλ. Διόδ. Σικ. 5/50.6-7).

Και ένας Σάμιος, του 4ου π.Χ. αι,., ίσως ο πατέρας του Ασκληπιάδη (Σχόλ. Θεόκρ. 7.40a-d).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

        - Haider P. W. (αιγυπτιολόγος και ιστορικός) «Ελλάδα - Βόρεια Αφρική», 1988.(*)

        - Holland Hall H. R. «Ο αρχαιότερος πολιτισμός της Ελλάδας: μελέτες της Μυκηναϊκής Εποχής», εκδ. Nutt, Λονδίνο 1901 / Lippincott, Φιλαδέλφεια 1901.

        - Μαλαμάτ Αβραάμ «Η παρακμή των Αιγυπτίων στην Χαναάν και των Λαών της Θάλασσας», εκδ. Massadah, Τελ-Αβίβ, 1971.

        - Noort Edw. «The Sea Peoples in Palestine (Palaestina antique)», τ. 8, εκδ. Kok Pharos, Kampen 1994.(**)

         - Reinmuth J.-Chr. – Alb. Jambon «L’origine du fer et les Peuples de la mer: Comment l’Orient méditerranéen a basculé dans l’Âge du Fer autour de 1200 avant notre ère».

    - Sandars N.K. «Οι λαοί της θάλασσας, πολεμιστές της αρχαίας Μεσογείου, 1250 - 1150 π.Χ.», εκδ. Thames and Hudson, Λονδίνο, 1985.

arxeion-politismou.gr