Οι υπασπιστές του Πευκέστας, Λεοννάτος και Αβρέας τον έσωσαν από βέβαιο θάνατο, ενώ οι στρατιώτες του έριξαν τις πύλες με τα κορμιά τους για να βρεθούν δίπλα του.
Ο Μέγας Αλέξανδρος αποτελούσε έναν αρχηγό-πρότυπο για τους στρατιώτες του. Γι’ αυτό υπέμεινε μαζί τους όλες τις κακουχίες, μοιραζόταν τις ταλαιπωρίες και αψηφώντας τους κινδύνους, μαχόταν στην πρώτη γραμμή. Τη ριψοκίνδυνη συμμετοχή του στις μάχες φανερώνουν οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί του. Αυτό όμως που υπέστη σε μια από τις τελευταίες του μάχες στη χώρα των Ινδών, λίγο έλειψε να δώσει ένα τέλος στη θρυλική του πορεία.
Τον χειμώνα του 326 π.Χ., κατά την εκστρατεία στην Ινδία, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκρούστηκε με την πολεμική φυλή των Μαλλών. Νότια του ποταμού Υδραώτη (παραπόταμου του Ινδού) υπήρχε μία μεγάλη πόλη-φρούριο των Μαλλών (ή σημερινή Multan) την οποία ο Αλέξανδρος απέκλεισε από παντού.
Το έναυσμα της εφόδου εναντίον του οχυρού έδωσε ο ίδιος ο Μακεδόνας στρατηλάτης. Αρπάζει μια σκάλα και τρέχει σαν μανιασμένος ταύρος ίσια στα τείχη της ακρόπολης. Την βάζει στο τείχος και αρχίζει να ανεβαίνει με γρηγοράδα κρατώντας πάνω από το κεφάλι του την ασπίδα για να προστατευτεί από τα τοξεύματα, τα ακόντια, τις πέτρες και ό,τι άλλο πετούν επάνω του οι αμυνόμενοι.
Ανεβαίνει πάνω στα τείχη της ακρόπολης και με την ασπίδα σπρώχνει τους δεκάδες Ινδούς που στριμώχνονται για το ποιος θα τον σκοτώσει. Καταπόδας ακολουθεί ο Πευκέστας που κρατάει στα στιβαρά του μπράτσα την ιερή ασπίδα του Αχιλλέα.
Αμέσως μετά τον Πευκέστα έρχεται ο Λεοννάτος, σπρώχνοντας και αυτός με δύναμη τους Ινδούς. Από άλλη σκάλα ανεβαίνει ο διμοιρίτης Αβρέας για να προστατεύσει και αυτός τον βασιλιά του. Απωθεί με το ξίφος του το πλήθος των Μαλλών.
Οι στρατιώτες που βρίσκονται έξω από την ακρόπολη βλέποντας τον βασιλιά τους μόνο με τρεις στρατιώτες να τον προστατεύουν, ορμάνε πάνω στις σκάλες. Από το βάρος τόσων ανδρών, οι σκάλες, σπάνε σαν ξυλαράκια και οι στρατιώτες πέφτουν με πάταγο στο έδαφος.
Πάνω στα τείχη έχει ανάψει για τα καλά η μάχη. Ο Αλέξανδρος, ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας δέχονται καταιγιστική βροχή από βέλη και ακόντια. Οι εχθροί είναι πολυάριθμοι, στο βαθμό που δεν ξέρουν από πού να φυλαχθούν.
Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του από κάτω ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω από τα τείχη, για να σώσει τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους Έλληνες. Πήδηξε μέσα στην ακρόπολη του εχθρού.
Ο επικεφαλής των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Την ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο που τον συνόδευαν . Ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτυπά στο πρ'οσωπο. Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία και του καρφώνεται στον πνεύμονα.
Ακολουθούν συγκλονιστικές στιγμές, με τον Πευκέστα να σκεπάζει τον βαρύτατα τραυματισμένο βασιλιά με τη λεγόμενη ιερή ασπίδα της Τροίας, ενώ ο Λεοννάτος βγαίνει μπροστά να υπερασπίσει το σώμα του αρχηγού.
Οι Μακεδόνες βλέποντας τον αρχηγό τους με το βέλος καρφωμένο στο στήθος καταλαμβάνονται από ιερό μένος με τα κορμιά τους κυριολεκτικά γκρεμίζουν τις πύλες των τειχών ενώ άλλοι στήνουν ανθρώπινες σκάλες και σκαρφαλώνουν για να φτάσουν στον τραυματισμένο βασιλιά σχηματίζοντας ένα φράγμα με τα κορμιά τους γύρω του μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι που αλαφιασμένοι σφάζουν τους πάντες σε μια ακτίνα πολλών μέτρων γύρω από τον χτυπημένο Αλέξανδρο.
Η μάχη είναι Ομηρική. Το αμέτρητο πλήθος των Ινδών είναι σαν κινούμενη μάζα που τείνει να καταπιεί τους επιτιθέμενους.
Πάνω στην ασπίδα με το βέλος καρφωμένο στον πνεύμονα τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο και ο ίδιος επιχειρεί να το αφαιρέσει με μαχαίρι μόνος του μέχρι τελικά να παρέμβει, ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου.
Η επέμβαση πέτυχε ωστόσο το τραύμα ήταν πολύ βαρύ και κανείς δεν εγγυάτο για τη ζωή του Αλέξανδρου. Ο θάνατος εξακολουθούσε να φτερουγίζει επίμονα πάνω από τον μεγαλύτερο κατακτητή του κόσμου.
Ένα βαρύ πέπλο αγωνίας κάλυψε το ελληνικό στρατόπεδο. Μην έχοντας νέα για κάποιες ημέρες οι στρατιώτες άρχισαν να πιστεύουν ότι ο Αλέξανδρος ήταν νεκρός. Ωστόσο, ο Μακεδόνας στρατηλάτης βγήκε νικητής και απ’ αυτή τη μάχη. Λόγω της γερής του κράσης η κατάσταση της υγείας του σταθεροποιήθηκε ύστερα από επτά ημέρες.
Προκειμένου μάλιστα να δώσει τέλος στις φήμες περί θανάτου του εμφανίστηκε μπροστά στους στρατιώτες του. Οι ουρανομήκεις κραυγές που έφτασαν τον ουρανό με την εμφάνισή του ήταν ο τελευταίος του θρίαμβος.
Πολλοί ωστόσο μελετητές και ιατροί, θεωρούν πως αυτός ο τραυματισμός πιθανόν να ήταν υπεύθυνος για τον θάνατό του.
Το Khooni Burj στο σημερινό Multan είναι η τοποθεσία όπου ο Αλέξανδρος σκαρφάλωσε και πήδηξε μέσα στην ακρόπολη των Μαλλών.
ΠΗΓΗ: eleftheria.gr, iellada.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου