Τα 16 παιδιά του Οδυσσέα, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές

  Του Δημήτρη Συμεωνίδη JP, δημοσιογράφου-ανταποκριτού Ε.Σ.Ε.Μ.Ε. (Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης)

Στην «Οδύσσεια» ο Οδυσσέας φαίνεται πως αγαπάει την Πηνελόπη και πως έχει μαζί της ένα παιδί, τον Τηλέμαχο. Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό του παιδί και η Πηνελόπη δεν είναι η μοναδική του γυναίκα. Παρακάτω θα διαπιστώσουμε ότι απέκτησε 16 τέκνα στην ζωή του σύμφωνα με τις μαρτυρίες διαφόρων συγγραφέων:

Στην Οδύσσεια ραψωδία ε στίχοι 154-155 διαβάζουμε / απόδοση Κ. Δούκας: «για νόστον οδυρόμενος,γιατί δεν του άρεσε πιά η Νύμφη ,αλλά τις νύκτες κοιμόταν κατ’ ανάγκη». Εννοεί την Καλυψώ που έμεινε κοντά της 7 χρόνια.

Αρχαίον κείμενον: νόστον ὀδυρομένῳ, ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφη. ἀλλ’ ἦ τοι νύκτας μὲν ἰαύεσκεν καὶ ἀνάγκῃ

Επίσης στην ραψωδία ε στίχοι 225-227: Ως είπεν, ο ήλιος έδυσε,και σκότος επήλθε Κι ελθόντες στον μυχό του ανάγλυφου σπηλαίου ετάρπησαν ερωτικά, ο ένας δίπλα στον άλλο μένοντες.

Αρχαίον κείμενον: ὣς ἔφατ’, ἠέλιος δ’ ἄρ’ ἔδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν· ἐλθόντες δ’ ἄρα τώ γε μυχῷ σπείους γλαφυροῖο τερπέσθην φιλότητι, παρ’ ἀλλήλοισι μένοντες.

Παρακάτω φαίνεται ότι ο Οδυσσέας από 6 συντρόφους απέκτησε συνολικά 16 παιδιά:

• Πηνελόπη: Τηλέμαχος, Αρκεσίλαος, Πολιπόρθης
• Κίρκη: Τηλέγονος, Άγριος, Λατίνος, Αύσονας, Ρώμος / Ρέμος, Αντείας / Αντίας, Αρδέας, Κασσιφόνη
• Καλυψώ: Ναυσίθοος, Ναυσίνοος           
• Καλλιδίκη: Πολυποίτης
• Ευίππη: Λεοντόφρονας (ή Ευρύαλος)
• κόρη του Θόαντα του Αιτωλού: Λεοντοφόνος

Ησίοδου Θεογονία στίχοι 1008-1022 – απόδοση Στ. Γκιργκένης: Και η Κυθέρεια Αφροδίτη με τα ωραία στεφάνια γέννησε τον Αινεία, σαν έσμιξε με τον ήρωα Αγχίση σ᾽ αγάπη εράσμια πάνω στις κορυφές της Ίδης της πολύπτυχης, της ανεμοδαρμένης.
Και η Κίρκη, η κόρη του Ήλιου, του γιου του Υπερίονα, από τον έρωτα του καρτερόψυχου Οδυσσέα τον Άγριο και τον Λατίνο γέννησε, τον άψογο και δυνατό.
[Γέννησε και τον Τηλέγονο με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.] Κι εκείνοι πολύ μακριά, στο μυχό των ιερών νησιών, σ᾽ όλους τους ξακουστούς τους Τυρρηνούς βασίλευαν. Και η Καλυψώ, η ευγενέστερη από τις θεές, στον Οδυσσέα το Ναυσίθοο
του γέννησε και τον Ναυσίνοο, σαν έσμιξε μαζί του σε εράσμιο έρωτα.
Αυτές είναι οι αθάνατες που με θνητούς ανθρώπους πλάγιασαν και γέννησαν παιδιά όμοια με τους θεούς. [Μα τώρα των γυναικών το γένος τραγουδήστε, γλυκόλαλες Ολυμπιάδες Μούσες, κόρες του Δία που την αιγίδα του βαστά.]

Αρχαίον Κείμενον: Αἰνείαν δ᾽ ἄρ᾽ ἔτικτεν ἐυστέφανος Κυθέρεια, Ἀγχίσῃ ἥρωι μιγεῖσ᾽ ἐρατῇ φιλότητι Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου ἠνεμοέσσης. Κίρκη δ᾽ Ἠελίου θυγάτηρ Ὑπεριονίδαο γείνατ᾽ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἐν φιλότητι Ἄγριον ἠδὲ Λατῖνον ἀμύμονά τε κρατερόν τε· [Τηλέγονον δὲ ἔτικτε διὰ χρυσῆν Ἀφροδίτην·] οἳ δή τοι μάλα τῆλε μυχῷ νήσων ἱεράων πᾶσιν Τυρσηνοῖσιν ἀγακλειτοῖσιν ἄνασσον. Ναυσίθοον δ᾽ Ὀδυσῆι Καλυψὼ δῖα θεάων γείνατο Ναυσίνοόν τε μιγεῖσ᾽ ἐρατῇ φιλότητι. αὗται μὲν θνητοῖσι παρ᾽ ἀνδράσιν εὐνηθεῖσαι ἀθάναται γείναντο θεοῖς ἐπιείκελα τέκνα. [νῦν δὲ γυναικῶν φῦλον ἀείσατε, ἡδυέπειαι Μοῦσαι Ὀλυμπιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο.]

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ [Eustathius Philol. Scr. Eccl. Commentarii ad. Odyssean.Vol 2.p.217 lines 10 -20]: τοῦ δὲ καὶ ᾿Αντικλείας Οδυσσέα· οὗ καὶ Πηνελόπης Τηλέμαχον· αὐτοῦ δὲ καὶ Πολυκάστης τῆς Νέστορος Περσέπτολιν, ὡς ῾Ησίοδος. Τηλεμάχῳ δ’ ἂρ ἔτικτεν ἐΰζωνος Πολυκάστη Νέστορος ὁπλοτάτη κούρη Νηληϊάδεω Περσέπτολιν μιχθεῖσα διὰ χρυσῆν ᾿Αφροδίτην. ᾿Αριστοτέλης δὲ ἐν ᾿Ιθακησίων πολιτείᾳ καὶ ῾Ελλάνικος δὲ Τηλέμαχόν φασι Ναυσικάαν γῆμαι τὴν ᾿Αλκινόου καὶ γεννῆσαι τὸν Περσέπτολιν· τινὲς δὲ καὶ τοιούτοις λόγοις ἐνευκαιροῦσιν. ἐκ Κίρκης υἱοὶ καθ’ ῾Ησίοδον ᾿Οδυσσεῖ ῎Αγριος καὶ Λατῖνος, ἐκ δὲ Καλυψοῦς Ναυσίθοος καὶ Ναυσίνοος. ῾Ο δὲ τὴν τηλεγόνειαν γράψας Κυρηναῖος ἐκ μὲν Καλυψοῦς Τηλέγονον υἱὸν ᾿Οδυσσεῖ ἀναγράφει ἢ Τηλέδαμον· ἐκ δὲ Πηνελόπης Τηλέμαχον καὶ ᾿Αρκεσίλαον· κατὰ δὲ Λυσίμαχον υἱὸς αὐτῷ ἐξ Εὐίππης Θεσπρωτίδος Λεοντόφρων, ὃν ἄλλοι Δόρυκλόν φασί. Σοφοκλῆς δὲ ἐκ τῆς αὐτῆς Εὐρύαλον ἱστορεῖ, ὃν ἀπέκτεινε Τηλέμαχος. ὁ δὲ τοὺς νόστους ποιήσας Κολοφώνιος Τηλέμαχον μέν φησι τὴν Κίρκην ὕστερον γῆμαι, Τηλέγονον δὲ τὸν ἐκ Κίρκης ἀντιγῆμαι Πηνελόπην. περιττὰ ταῦτα καὶ κενὴ μοχθηρία. εἰ δ’ οὖν στενῶς φράζοιντο, μικρὸν τὸ βλάβος.

A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology
William Smith, Ed. μετάφραση από τα αγγλικά από τον Δ. Συμεωνίδη: Plut. Quaest. Graec. 43, συνθ. Hom. Il. 3.201). Μεταγενέστερες παραδόσεις αναφέρουν περαιτέρω ότι εκτός από τον Τηλέμαχο, ο Αρκεσίλαος ή ο Πτολίπορθος ήταν επίσης γιος του από την Πηνελόπη. και ότι περαιτέρω, από την Κίρκη έγινε πατέρας του Αγρίου, του Λατίνου, του Τηλέγονου και της Κασσιφόνης, και από την Καλυψώ του Ναυσίθοου και του Ναυσίνοου ή Αυσώνα, του Τηλέγονου και του Τηλέδαμου, και τέλος από την Ευίππη του Λεοντόφρονα, τον Δορύκλο ή Ευρύαλο. (Hes. Th. 1013, &c. Eustath. ad Hom. p. 1796; Schol. ad Lycophr. 795; Parthen. Erot. 3; Paus. 8.12.3; Serv. ad Aen. 3.171.) Σύμφωνα με μία Ιταλική. παράδοση ο Οδυσσέας ήταν πατέρας από την Κίρκη του Ρέμου, του Αντία και του Αρδέα. (Dionys. A. R. 1.72.) Το όνομα Οδυσσέας λέγεται ότι σημαίνει τον θυμωμένο (Hom. Od. 19.406, κ.λπ.), και μεταξύ των Τυρρηνών λέγεται ότι ονομαζόταν Nanus ή Nannus. (Tzetz. ad Lycophr. 1244.)

A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology – W. Smith, Ed. Plut. Quaest. Graec. 43, comp. Hom. Il. 3.201) Later traditions further state that besides Telemachus, Arcesilaus or Ptoliporthus was likewise a son of his by Penelope ; and that further, by Circe he became the father of Agrius, Latinus, Telegonus and Cassiphone, and by Calypso of Nausithous and Nausinous or Auson, Telegonus and Teledamus, and lastly by Euippe of Leontophron, Doryclus or Euryalus. (Hes. Th. 1013, &c.; Eustath. ad Hom. p. 1796; Schol. ad Lycophr. 795; Parthen. Erot. 3; Paus. 8.12.3; Serv. ad Aen. 3.171.) According to an Italian tradition Odysseus was by Circe the father of Remus, Antias and Ardeas. (Dionys. A. R. 1.72.) The name Odysseus is said to signify the angry (Hom. Od. 19.406, &c.), and among the Tyrrhenians he is said to have been called Nanus or Nannus. (Tzetz. ad Lycophr. 1244.)

A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology – W. Smith, Ed.: Odysseus（Ὀδυσσεύς), or, as the Latin writers call him, Ulysses, Ulyxes or Ulixes, one of the principal Greek heroes in the Trojan war. According to the Homeric account, he was the grandson of Arcesius, and a son of Laertes and Anticleia, the daughter of Autolycus, and brother of Ctimene. He was married to Penelope, the daughter of Icarius, by whom he became the father of Telemachus. (Od. 1.329, 11.85, 15.362, 16.118, &c.) But according to a later tradition he was a son of Sisyphus and Anticleia, who, when with child by Sisyphus, was married to Laertes, and thus gave birth to him either after her arrival in Ithaca, or on her way thither. (Soph. Phil. 417, with the Schol., Ajax, 190; Ov. Met. 13.32, Ars Am. 3.313; Plut. Quaest. Graec. 43 ; comp. Hom. Il. 3.201.) Later traditions further state that besides Telemachus, Arcesilaus or Ptoliporthus was likewise a son of his by Penelope ; and that further, by Circe he became the father of Agrius, Latinus, Telegonus and Cassiphone, and by Calypso of Nausithous and Nausinous or Auson, Telegonus and Teledamus, and lastly by Euippe of Leontophron, Doryclus or Euryalus. (Hes. Th. 1013, &c.; Eustath. ad Hom. p. 1796; Schol. ad Lycophr. 795; P Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae) – “Lycophronis Alexandra, vol. 2”, Ed. Scheer, E., Berlin: Weidmann, 1958, σχόλιο 798, 10.

Κίρκης δὲ καὶ Ὀδυσσέως Τηλέγονος καὶ Κασσιφόνη Πασιφάης δὲ καὶ Μίνωος Ἀριάδνη καὶ Φαίδρα καὶ Γλαῦκος ὃν οὗτος Γλαύκωνά φησιν (811) ὥστε Τηλέγονος καὶ Μήδειά εἰσιν ἀντανέψιοι, οὓς ἡμεῖς λέγομεν ἐξαδέλφους. – Parthen. Erot. 3; Paus. 8.12.3; Serv. ad Aen. 3.171.)

Στην Χρηστομάθεια του Πρόκλου (επιτομή, 322), διαβάζουμε τα εξής: “Μετά την ταφή των μνηστήρων, ο Οδυσσέας, αφού θυσίασε στις Νύμφες, ταξίδεψε στην Ήλιδα, για να επιθεωρήσει τα βουκόλιά του. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Πολύξενο, από τον οποίο και έλαβε ως δώρο έναν κρατήρα. Έπειτα επέστρεψε στην Ιθάκη και τέλεσε τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥηθεῖσας θυσίας. Στην συνέχεια πήγε στην Θεσπρωτία, παντρεύτηκε την βασίλισσα Καλλιδίκη, ηγήθηκε δε των Θεσπρωτών στον πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Βρύγους [σχόλιο Γ. Λεκάκη: αρχαίοι Μακεδόνες, οι μετέπειτα Φρύγες]. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης, την εξουσία ανέλαβε ο Πολυποίτης, γιος του Οδυσσέα από την Καλλιδίκη, ο δε Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη. 

Proclus Phil., Chrestomathia [Dub.] (epitome) 322: οἱ μνήστορες ὑπὸ τῶν προσηκόντων θάπτονται. καὶ Ὀδυσσεὺς θύσας Νύμφαις εἰς Ἦλιν ἀποπλεῖ ἐπισκεψόμενος τὰ βουκόλια καὶ ξενίζεται παρὰ Πολυξένῳ δῶρόν τε λαμβάνει κρατῆρα καὶ ἐπὶ τούτῳ τὰ περὶ Τροφώνιον καὶ Ἀγαμήδην καὶ Αὐγέαν. ἔπειτα εἰς Ἰθάκην καταπλεύσας τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥηθείσας τελεῖ θυσίας. καὶ μετὰ ταῦτα εἰς Θεσπρωτοὺς ἀφικνεῖται καὶ γαμεῖ Καλλιδίκην βασιλίδα τῶν Θεσπρωτῶν. ἔπειτα πόλεμος συνίσταται τοῖς Θεσπρωτοῖς πρὸς Βρύγους, Ὀδυσσέως ἡγουμένου· ἐνταῦθα Ἄρης τοὺς περὶ τὸν Ὀδυσσέα τρέπεται, καὶ αὐτῷ εἰς μάχην Ἀθηνᾶ καθίσταται· τούτους μὲν Ἀπόλλων διαλύει. μετὰ δὲ τὴν Καλλιδίκης τελευτὴν τὴν μὲν βασιλείαν διαδέχεται Πολυποίτης Ὀδυσσέως υἱός, αὐτὸς δ’ εἰς Ἰθάκην΄

Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας του Π. Γκριμάλ στο λήμμα Κίρκη στην σελίδα 361 το Λεξικό αναφέρει: «Ο Οδυσσέας περνά μαζί με την Κίρκη μαζί της ένα μήνα με απολαύσεις. Άλλοι λένε ένα χρόνο. Κατά το διάστημα αυτό απέκτησε από τη μάγισσα ένα γιό, που ονομάζεται Τηλέγονος και μία κόρη, την Κασσιφόνη .Ο Τηλέγονος στην Ιταλική παράδοση ίδρυσε την πόλη Τούσκουλο (Tusculum). Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, η Κίρκη είχε αποκτήσει από τον Οδυσσέα έναν ακόμη γιό. Τον Λατίνο, επώνυμο των Λατίνων – ή τρείς γιούς, τον Ρώμο, τον Αντέα και τον Αρδεία, επώνυμους των τριών πόλεων: Ρώμης, Αντίου και Αρδέας» – Π. Γκριμάλ: Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας.

Λεοντοφόνος (σελ 400) (το αρχαίο κείμενο δεν μας αναφέρει το όνομα της κόρης του Θόαντα): Ύστερα από το φόνο των μνηστήρων στην Ιθάκη, διηγούνταν πως ο Οδυσσέας, όταν κατηγορήθηκε από τους γονείς των νεκρών, ανέθεσε την υπόθεση στην κρίση του Νεοπτόλεμου και αυτός τον κατεδίκασε σε εξορία. Ο Οδυσσέας τότε κατέφυγε στην Αιτωλία, κοντά στον Θύαντα, τον γιό του Ανδραίμονα, και παντρεύθηκε την κόρη του. Από το γάμο αυτόν γεννήθηκε ο Λεοντοφόνος (ο φονιάς των λιονταριών) ήρωας για τον οποίο δεν έχουμε από αλλού καμμία πληροφορία. Κάποιος άλλος μύθος ονομάζει ένα γιο του Οδυσσέα, Λεονττόφρονα, που ίσως ο ήρωας να είχε αποκτήσει από την Ευίππη. – Απολλοδ. Επιτ. 7,40. Ευστ. Παρεκβ. 1796, 51)

Apollodorus, Epitome, Sir James George Frazer, Ed. Απολλοδ. Επιτ. 7,40: And there are some who say that Ulysses, being accused by the kinsfolk of the slain, submitted the case to the judgment of Neoptolemus, king of the islands off Epirus; that Neoptolemus, thinking to get possession of Cephallenia if once Ulysses were put out of the way, condemned him to exile;1 and that Ulysses went to Aetolia, to Thoas, son of Andraemon, married the daughter of Thoas, and leaving a son Leontophonus, whom he had by her,2 died in old age.

P. Grimmal, A Concise Dictionaty of Classical Mythology: Leontophonus (Λεοντοφόνος): After the murder of the suitors, Odysseus, when accused by their parents, submitted the matter to the arbitration of Neoptolemus who condemned him to exile. Odysseus took refuge with Thoas, whose daughter he married. Leontophonus, ‘the lion-killer’, was born from this Marriage – Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας του Π. Γκριμάλ σελ. 121.

Αύσονας (Αύσων, -ονος): Ο Αύσονας είναι ένας γιός που απέκτησε ο Οδυσσέας στα ταξίδια του,άλλοι λένε από την Κίρκη, άλλοι από την Καλυψώ. Θεωρούν αδελφό του τον Λατίνο και τον γιό του τον. Ο Αύσονας έδωσε το όνομά του στον λαό των Αυσόνων, των πρώτων κατοίκων της Ιταλίας, που και αυτή ονομαζόταν Αυσονία. Υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς της χώρας.

Scholia In Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et J. Tzetzae): “Lycophronis Alexandra, vol. 2”, Ed. Scheer, E. Berlin: Weidmann, 1958. σχόλιο 44, 5: Αὔσονες δὲ οἱ Ἰταλοὶ, Αὐσονῖτις ἡ Ἰταλικὴ ἀπὸ Αὔσονος τοῦ παιδὸς Ὀδυσσέως καὶ Κίρκης.

Suda, Lexicon / “Suidae lexicon, 4 vols.”, Ed. Adler, A. Leipzig: Teubner, 1.1:1928; 1.2:1931; 1.3:1933; 1.4:1935, Repr. 1.1:1971; 1.2:1967; 1.3:1967; 1.4:1971; Lexicographi Graeci 1.1–1.4: Αὐσόνιος πόντος, ἡ Σικελικὴ θάλασσα· ἀπὸ Αὔσονος, τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Καλυψοῦς υἱοῦ ἐκεῖ βασιλεύσαντος.

Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology edit. By W. Smith. Vol 1: AUSON (Αύσων), a son of odysseus either by Calypso or Circe. (Tzes. Ad Lycoph.44, 696: Schol. Ad. Apollon iv.553, Serv. ad. Aen. iii 171, Suidas s.u.Ayson, ivn.): The country of the Aurucans was believed to have derived from him the name of Ausonia. Dionysius(i.72),in enumerating the sons of Odysseus by Circe, does not mention Auson. Liparus from whom the name of the Island of Lipara was derived,is called a son of Auson(Step. Byz. s.u.Lipara)

Scholia In Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et J.Tzetzae), σχολιο 615,41: τὰ δὲ τῶν πάνυ νεωτέρων ἐπίσταμαι ὅτι ἀμαθίας καὶ ἀναισθησίας ἀδείᾳ καὶ ἡμᾶς τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους ὄντας Αὔσονας καλοῦσιν (348).

Ησίοδος: Θεογονία στίχοι 2011-2022, απόδοση Στ. Γκιργένης: Και η Κίρκη, η κόρη του Ήλιου, του γιου του Υπερίονα, από τον έρωτα του καρτερόψυχου Οδυσσέα τον Άγριο και τον Λατίνο γέννησε, τον άψογο και δυνατό. [Γέννησε και τον Τηλέγονο με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.] Κι εκείνοι πολύ μακριά, στο μυχό των ιερών νησιών, σ᾽ όλους τους ξακουστούς τους Τυρρηνούς βασίλευαν. Και η Καλυψώ, η ευγενέστερη απ᾽ τις θεές, στον Οδυσσέα το Ναυσίθοο του γέννησε και το Ναυσίνοο, σαν έσμιξε μαζί του σ᾽ εράσμιο έρωτα. Αυτές είναι οι αθάνατες που με θνητούς ανθρώπους πλάγιασαν και γέννησαν παιδιά όμοια με τους θεούς. [Μα τώρα των γυναικών το γένος τραγουδήστε, γλυκόλαλες Ολυμπιάδες Μούσες, κόρες του Δία που την αιγίδα του βαστά.]

Αρχαίον Κείμενον: Κίρκη δ᾽ Ἠελίου θυγάτηρ Ὑπεριονίδαο γείνατ᾽ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἐν φιλότητι Ἄγριον ἠδὲ Λατῖνον ἀμύμονά τε κρατερόν τε· [Τηλέγονον δὲ ἔτικτε διὰ χρυσῆν Ἀφροδίτην·] οἳ δή τοι μάλα τῆλε μυχῷ νήσων ἱεράων πᾶσιν Τυρσηνοῖσιν ἀγακλειτοῖσιν ἄνασσον. Ναυσίθοον δ᾽ Ὀδυσῆι Καλυψὼ δῖα θεάων γείνατο Ναυσίνοόν τε μιγεῖσ᾽ ἐρατῇ φιλότητι. αὗται μὲν θνητοῖσι παρ᾽ ἀνδράσιν εὐνηθεῖσαι ἀθάναται γείναντο θεοῖς ἐπιείκελα τέκνα. [νῦν δὲ γυναικῶν φῦλον ἀείσατε, ἡδυέπειαι Μοῦσαι Ὀλυμπιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο.]

Proclus Phil., Chrestomathia [Dub.] (epitome), Lines 306-330, Τοῦ αὐτοῦ περὶ Τηλεγονίας: Μετὰ ταῦτά ἐστιν Ὁμήρου Ὀδύσσεια· ἔπειτα Τηλεγονίας βιβλία δύο Εὐγάμμωνος Κυρηναίου περιέχοντα τάδε. οἱ μνήστορες ὑπὸ τῶν προσηκόντων θάπτονται. καὶ Ὀδυσσεὺς θύσας Νύμφαις εἰς Ἦλιν ἀποπλεῖ ἐπισκεψόμενος τὰ βουκόλια καὶ ξενίζεται παρὰ Πολυξένῳ δῶρόν τε λαμβάνει κρατῆρα καὶ ἐπὶ τούτῳ τὰ περὶ Τροφώνιον καὶ Ἀγαμήδην καὶ Αὐγέαν. ἔπειτα εἰς Ἰθάκην καταπλεύσας τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥηθείσας τελεῖ θυσίας. καὶ μετὰ ταῦτα εἰς Θεσπρωτοὺς ἀφικνεῖται καὶ γαμεῖ Καλλιδίκην βασιλίδα τῶν Θεσπρωτῶν. ἔπειτα πόλεμος συνίσταται τοῖς Θεσπρωτοῖς πρὸς Βρύγους, Ὀδυσσέως ἡγουμένου· ἐνταῦθα Ἄρης τοὺς περὶ τὸν Ὀδυσσέα τρέπεται, καὶ αὐτῷ εἰς μάχην Ἀθηνᾶ καθίς μετὰ δὲ τὴν Καλλιδίκης τελευτὴν τὴν μὲν βασιλείαν διαδέχεται Πολυποίτης Ὀδυσσέως υἱός, αὐτὸς δ’ εἰς Ἰθάκην ἀφικνεῖται.  κἀν τούτῳ Τηλέγονος ἐπὶ ζήτησιν τοῦ πατρὸς πλέων ἀποβὰς εἰς τὴν Ἰθάκην τέμνει τὴν νῆσον· ἐκβοηθήσας δ’ Ὀδυσσεὺς ὑπὸ τοῦ παιδὸς ἀναιρεῖται κατ’ ἄγνοιαν. Τηλέγονος δ’ ἐπιγνοὺς τὴν ἁμαρτίαν τό τε τοῦ πατρὸς σῶμα καὶ τὸν Τηλέμαχον καὶ τὴν Πηνελόπην πρὸς τὴν μητέρα μεθίστησιν· ἡ δὲ αὐτοὺς ἀθανάτους ποιεῖ, καὶ συνοικεῖ τῇ μὲν Πηνελόπῃ Τηλέγονος, Κίρκῃ δὲ Τηλέμαχος.

Η μόνη φράση που σώθηκε από την Τηλεγονία ή Τηλεγόνεια / Telegonia, Telegonia (fragmentum) (4163: 001) “Poetarum epicorum Graecorum testimonia et fragmenta, pt. 1”, Ed. Bernabé, A. Leipzig: Teubner, 1987. Fragment t,1: ἤσθιεν ἁρπαλέως κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ.

Ο Οδυσσέας ήταν ένας αγαπητός ήρωας των αρχαίων Ελλήνων, γι’ αυτό και οι διάφοροι συγγραφείς φρόντισαν να μας τον παρουσιάσουν πολύτεκνο. Ο Οδυσσέας ήταν ο τελευταίος Ήρωας της ομηρικής εποχής και έπρεπε να είναι πολύτεκνος, για να έχουμε και άλλες ηρωικές μορφές. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι πολλά ιστορικά στοιχεία έχουν χαθεί και άλλα έχουν καταστραφεί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

• Οδύσσεια, ε,154-155
• Ησίοδου Θεογονία στίχοι 1008-1022 και 1011-1020
• Eustathius Commentarii ad. Odyssean, Vol 2. p.217, 10 -20.
• W. Smith, Ed: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology.
• Π. Γκριμάλ: Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας
• Apollodorus, Epitome Sir James George Frazer, Ed.
• ΣΟΥΔΑΣ / Suda / Suidae lexicon, 4 v., επιμ. Adler, A. Leipzig: Teubner, 1.1:1928; 1.2:1931; 1.3:1933; 1.4:1935, επανέκδ. 1.1:1971; 1.2:1967; 1.3:1967; 1.4:1971; Lexicographi Graeci 1.1–1.4.
• Proclus Phil., Chrestomathia [Dub.] (epitome) Lines 306-330 – Telegonia, Telegonia (fragmentum) – “Poetarum epicorum Graecorum testimonia et fragmenta, pt. 1”, Ed. Bernabé, A. Λειψια, εκδ. Teubner, 1987.                                                 ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.