Τι Ήξεραν οι Ορφικοί για το Ταξίδι της Ψυχής μετά το Θάνατο;

Τι Ήξεραν οι Ορφικοί
για το
Ταξίδι της Ψυχής μετά το Θάνατο;

Στην Πετήλία της Κάτω Ιταλίας, βρέθηκαν κατά την διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών, μέσα σε τάφους, κάποιες λεπτές χρυσές πινακίδες. Μία εξ αυτών, μιλάει για το ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος που κατέχει στον κόσμο αυτό και παραπέμπει στις παραδόσεις των Ορφικών.

Οι Ορφικοί, ήταν μια ομάδα ανθρώπων που εμφανίστηκε και έδρασε τον 6ο π.Χ αιώνα και για τους οποίους κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος όσον αφορά το τί πίστευαν. Αυτό, διότι κρατούσαν τη Γνώση που είχαν μέσα σε ένα κλειστό κύκλο που φαίνεται πως ήταν ανακατεμένος με διάφορες παραδόσεις και ιδιόμορφες τελετουργίες. Παρ όλα αυτά, τα όσα έφτασαν στην εποχή μας, μας μιλούν για ανθρώπους που ζούσαν ταπεινα, με προσήλωση προς τη μάθηση, την αρετή και την προσφορά, αφού όπως έλεγαν το ζητούμενο, είναι κάθε άνθρωπος, κάθε ψυχή, να σπάσει τον κύκλο των επαναλαμβανόμενων ζωών μέσα στη φυλακή του αισθητού κόσμου και να πετάξει ελεύθερος προς την πρότερη μακάρια κατάσταση, στην θεία αθανασία και πληρότητα, μέσα στο Φως και την Αλήθεια, όπου κάποτε ζούσε.

Όταν κάποιος/α πέθαινε, συνήθιζαν στον τάφο του/της, να τοποθετούν -ίσως συμβολικά- μια τέτοια πινακίδα. Αρχαιολόγοι λένε, πως αυτές οι πινακίδες, μπορεί να ήταν στερεωμένες με μια λεπτή αλυσίδα στο λαιμό του νεκρού. Το κείμενο που αναγράφεται σε τέτοιου είδους πινακίδες δίνει κατά κάποιο τρόπο οδηγίες για το τι θα δεί και τι θα κάνει κάποιος αφού φύγει από τον κόσμο αυτό. Ήταν αυτονόητο για τους Ορφικούς ότι η ζωή συνεχίζεται μετά τον θάνατο του σάρκινου σώματος.

Το κείμενο των πινακιδών, ξεκινάει «μιλώντας» απευθείας στην ψυχή, λέγοντάς της, πως όταν κατέβει στα «δωμάτια του Άδη», θα βρει μια πηγή απ όπου τρέχει νερό.Σε αυτή τρέχουν οι περισσότερες ψυχές για να σβήσουν τη δίψα τους. Από αυτή προειδοποιείται όμως να μην πιει γιατί είναι η πηγή της Λήθης. Εκείνη η ψυχή, ο άνθρωπος, που πίνει από κει, χάνει τις μνήμες του και φυλακίζεται εκ νέου.

Προτρέπεται να συνεχίσει και να βρει μετά από λίγο την πηγή της Μνημοσύνης. Σε αντίθεση με αυτή της Λήθης όμως, η πηγή της Μνημοσύνης φρουρείται. Οι «φρουροί» καθώς πλησιάζει, προχωρούν προς την ψυχή και την ρωτούν τι αναζητά στο ζοφερό σκότος του Άδη.

Σύμφωνα με το κείμενο η συνειδητοποιημένη ψυχή, τους απαντά: «Το γένος μου είναι ουράνιο. Στέγνωσα απ’ τη δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα να πιω δροσερό νερό απ’ τη λίμνη της Μνημοσύνης». Έπειτα πίνει και λαμβάνει πίσω τις ουράνιες μνήμες που είχε χάσει και δεν μπορούσε, ευρισκόμενη στο σάρκινο υλικό σώμα, να έχει. Κατόπιν, σαν πιει, συνεχίζει το κείμενο, προχωρά σε εκείνον τον ιερό δρόμο που βαδίζει κάθε μύστης και σοφός, το δρόμο που οδηγεί πίσω στα φωτεινά (ηλύσια) πεδία.

Η γνώση, του ότι ο αισθητός κόσμος είναι ψεύτικος, δόθηκε από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, όπως δόθηκε και από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό.

Μέσα στον ψεύτικο αυτό κόσμο-φυλακή, ο σκοπός είναι κάθε αθάνατος άνθρωπος να θυμηθεί ποιος είναι και που ανήκει (ΓΝΩΘΙ Σ΄ΑΥΤΟΝ). Αυτό γίνεται μέσω της Γνώσης.

Αφού λάβει Γνώση, τότε συνειδητοποιεί που βρίσκεται, τα μάτια του νου ανοίγουν και αντιλαμβάνεται τη φυλακή του. Έπειτα μένει η απόδραση. Αυτό γίνεται μέσω της απάρνησης των πραγμάτων που ανήκουν στον αισθητό κόσμο και της ταυτόχρονης προσφοράς στους γύρω του, ειδικά μάλιστα, σε εκείνους που ακόμη δεν μπορούν να δούν, όντας μπερδεμένοι και αγχωμένοι μέσα σε υλικές μέριμνες.

Όπως ο Σωκράτης είχε πει, εκείνος που λύνεται και βγαίνει από το «Σπήλαιο», δεν «το παίζει ανώτερος», ξεχνώντας τους υπόλοιπους φυλακισμένους, αλλά επιστρέφει και πάλι σε αυτούς για να τους βοηθήσει. Το ίδιο δίδαξε και ο Ιησούς Χριστός, όταν μίλησε για την αξία του να υπηρετείς τους γύρω σου βοηθώντας τους, δίχως να προσδοκείς οτιδήποτε απ αυτούς. Αυτό το έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά Του.

Βλέπουμε, πως ψήγματα της αρχαίας Γνώσης, που ανέκαθεν πολεμούσαν και στις μέρες μας εξακολουθούν να πολεμούν, οι σκοταδιστές παντός είδους, υπάρχουν παντού γύρω μας. Το θέμα είναι, να μπορεί κανείς να τα εντοπίσει. Για να το κάνει αυτό πρέπει να ξέρει τι ψάχνει (θεωρία του κόκκινου στυλό) και να παρατηρεί το περιβάλλον γύρω του με μάτια ανοιχτά, έχοντας το Φως της Γνώσης νά τον οδηγεί μεσα στο σκοτάδι του κόσμου τούτου.

ΕΛ Hunter 888 – el.gr, diadrastika.com