Αρχαία ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΥΣΠΕΨΙΑΣ στο Ασκληπιείο Επιδαύρου Μια ΠΕΡΙΕΡΓΟΤΑΤΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

Χθὲς ἐξεδόθη ἐκ τῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρίας ἔργον σπουδαιότατον τοῦ γενικοῦ ἐφόρου τῶν ἀρχαιοτήτων κ. Π. Καββαδία «Τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἐν Ἐπιδαύρῳ καὶ ἡ θεραπεία τῶν ἀσθενῶν». 

Ἐπιφυλασσόμενοι νὰ συνοψίσωμεν ἀναλυτικώτερον τὸ ἔργον τοῦ διακεκριμένου ἀρχαιολόγου, τιμῶν τὴν παρ’ ἡμῖν πενιχρὰν ἐπιστημονικὴν φιλολογίαν, περιλαμβάνομεν σήμερον περιεργοτάτην ἐπιγραφήν, ἣν ὁ Μικρασιάτης Μ. Ἰούλιος Ἀπελλᾶς, θεραπευθεὶς ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, ἀνέθηκεν εἰς τὸ ἐν Ἐπιδαύρῳ ἱερὸν αὐτοῦ.

Ἰδοὺ αὕτη κατὰ τὴν μετάφρασιν τοῦ κ. Καββαδία:

Ἐπὶ ἱερέως Ποπλίου Αἰλίου Ἀντιόχου

Ἐγὼ Μ. Ἰούλιος Ἀπελλᾶς ἐκ Μολάσων τῆς Καρίας, φιλάσθενος ὢν καὶ ἐκ δυσπεψίας πάσχων, ἦλθον εἰς Ἐπίδαυρον, προτραπεὶς ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ. Διαρκοῦντος δὲ τοῦ ταξειδίου, ἐν Αἰγίνῃ, μοὶ παρήγγειλεν ὁ Θεὸς νὰ μὴ ὀργίζωμαι πολύ.

Ἀφοῦ δὲ ἔφθασα εἰς τὸ ἱερόν, μοὶ παρήγγειλε:

        - νὰ καλύψω τὴν κεφαλὴν ἐπὶ δύο ἡμέρας, καθ’ ἃς ἔβρεχε,

        - νὰ τρώγω ψωμὶ καὶ τυρί, σέλινα μὲ μαρούλι,

        - νὰ λούωμαι δὲ μόνος καὶ νὰ δίδω μίαν δραχμὴν εἰς τὸν ἐν τῷ λουτρῷ ὑπηρέτην,

        - νὰ ἀσκῶμαι ἐν τῷ γυμναστηρίῳ εἰς δρόμον,

        - νὰ πίνω λεμονάδαν ἐκ κίτρου, πλησίον τοῦ ὑδραυλικοῦ οἰκοδομήματος, ἐν τῷ βαλανείῳ, 

        - νὰ προστρίβω τὸ σῶμά μου εἰς τοὺς τοίχους τῆς λεκάνης,

        - νὰ κάμνω περίπατον ἐν τῷ ὑπερῴῳ,

        - νὰ κουνιῶμαι διὰ τῆς κούνιας,

        - νἀλείφω τὸ σῶμά μου διὰ πηλοῦ, πρὶν ἐμβῶ εἰς τὴν λεκάνην, ὅπως λάβω θερμὸν λουτρόν,

        - νὰ χύνω οἶνον περὶ τὸ σῶμά μου,

            - νὰ προσφέρω ἀπὸ κοινοῦ θυσίας εἰς τὸν Ἀσκληπιόν, εἰς τὴν σύζυγον αὐτοῦ Ἠπιόνην καὶ εἰς τὰς Ἐλευσινίας θεάς,

        - νὰ τρώγω γάλα μὲ μέλι. Ἐπειδὴ δὲ μίαν ἡμέραν ἔπιον μόνον γάλα, εἶπεν ὁ θεός: «μέλι βάλε ἐντὸς τοῦ γάλακτος διὰ νὰ γίνεται τοῦτο εὔπεπτον».

Ἀφοῦ δὲ παρεκάλεσα τὸν θεὸν νὰ μὲ θεραπεύσῃ ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερον, εἶδον τὴν ἑξῆς ὀπτασίαν:

Ἐνόμισα, ὅτι ἀλειμμένον ἔχων ὁλόκληρον τὸ σῶμα διὰ σινάπεως καὶ δι’ ἅλατος ἐξῆλθον ἐκ τοῦ [Ἀβάτου] πρὸς τὸ μέρος τοῦ ὑδραυλικοῦ οἰκοδομήματος, προηγεῖτο δὲ μικρὸν παιδίον κρατοῦν θυμιατήριον ἀτμίζον καὶ ὁ ἰατρὸς μοὶ εἶπεν: 

        - «Ἐθεραπεύθης, πρέπει ὅμως νὰ πληρώσῃς τὰ ἴατρα».

Συνεμορφώθην πρὸς τὰ κατὰ τὴν ὀπτασίαν ταύτην, ἐνῷ δὲ ἤλειψα τὸ σῶμά μου διὰ σινάπεως μετὰ ἅλατος ὑγροῦ, ᾐσθάνθην πόνους, ἀφοῦ ὅμως ἐλούσθην, δὲν ἐπόνουν πλέον. Ταῦτα ἐγένοντο εἰς τὸ διάστημα ἐννέα ἡμερῶν, ἀφ’ ὅτου ἦλθον εἰς τὸ Ἱερόν, ἤγγιξε δ’ ὁ θεὸς καὶ τὴν δεξιάν μου χεῖρα καὶ τὸν μαστόν. Τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν, ἐνῷ ἐτέλουν θυσίαν ἐπὶ τοῦ καίοντος βωμοῦ, ἀναπηδήσασα φλόξ μοὶ ἔκαυσε τὴν χεῖρα, ὥστε ἀνεφάνησαν ἐξανθήματα. Μετ’ ὀλίγον ὅμως ἡ χεὶρ ἐθεραπεύθη.

Ἐνῷ δὲ παρέτεινον τὴν ἐν τῷ Ἱερῷ διαμονήν μου, μοὶ παρήγγειλεν ὁ θεὸς ἄνηθον μετὰ ἐλαίου πρὸς θεραπείαν μου, ἐξ ἧς ἔπαθον κεφαλαλγίας (σημειωτέον, ὅτι πρότερον δὲν ἔπασχον ἐκ κεφαλαλγίας ἀλλὰ τότε μόνον ἔπαθον ἐκ συμφορήσεων, διότι ἠσχολήθην πολὺ περὶ τὴν μελέτην καὶ ἀνάγνωσιν βιβλίων). Ἀφοῦ ἔκαμον χρῆσιν τοῦ ἐλαίου, ἐθεραπεύθην ἐκ τῆς κεφαλαλγίας. Παρεκάλεσα δὲ τὸν θεόν, ἵνα μὲ θεραπεύσῃ πρὸς τούτοις ἐκ φλεγμονῆς τῆς σταφυλῆς καὶ τῶν ἀμυγδαλῶν· μοὶ παρήγγειλε δὲ πρὸς τοῦτο νὰ κάμω χρῆσιν ψυχρῶν γαργαρισμῶν. 

Τέλος μοὶ παρήγγειλεν ὁ θεὸς νἀναγράψω ἐπὶ τοῦ λίθου πάντα ταῦτα. 

Ἀπῆλθον δ’ ἐγὼ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ ὑγιὴς γενόμενος καὶ εὐγνωμονῶν τῷ θεῷ.

ΠΗΓΗ: εφημ. «Άστυ», αρ. φύλ. 3279, 24.12.1899. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.